Vanavond was ik met mijn jongste zoontje bij de afhaalbalie van het Chinese restaurant bij mij om de hoek aan het wachten.
Ik zat de krant te lezen en hij was over de kinderwagen aan het klimmen en aan het spelen.
Er was een mevrouw, een andere klant, een bestelling aan het doorgeven bij de balie. En ze zei ‘Hallo!’ tegen mijn zoontje.
Dacht ik.
Het bleek dat ze meer ‘haLLOO!’ zei en het tegen mij had.
Dat kwam, ik had de dame van het restaurant niet gehoord, die me vertelde dat mijn bestelling klaar was. En de mevrouw, de andere klant, wilde me daar even op wijzen.
Ik was helemaal verbouwereerd. Ik bedankte haar voor de bestelling, pakte de tas en liep beduusd het restaurant uit.
Het was zo, ik weet niet, het was vast aardig bedoeld, maar het was zo bot. Op het onaardige af.
Het was toch een beetje van “Halloo!!! Opletten!!! Ze heeft je al 1 keer toegesproken!!! We hebben allemaal haast in dit land! Hallloooo!”.
Ik ben het niet gewend, dat mensen zo praten. Ik ben gewend dat mensen zeggen ‘Mam? Excuse me?’. Of zoiets. Ik weet niet. Iets beleefds en vriendelijks.
Weer zo’n ik-ben-een-buitenlander-buitenstaander-geworden-momentje. 🙁
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Het geeft mij natuurlijk geen buitenstaander gevoel, maar ik kan me er wel aan ergeren. We mogen best wat beleefder zijn hoor, in dit land. Als we nou van beleefd doen iets normaals maken, kunnen we tenminste ook ‘gewoon normaal’ blijven doen.
Ik vraag mij af of dit een echt “buitenlander-buitenstaander” momentje is. Zelf herken ik dit soort botte situaties maar al te goed zonder ook maar een dag in een ander land dan Nederland te hebben gewoond. Gelukkig komt het ook nog vaak genoeg voor dat iemand juist wel de tijd durft te nemen. Zo was mijn dochter van 2 deze week helemaal opgetogen na een ritje met de trein omdat ze bij het uitstappen (ik had haar en een fiets in mijn) een handje, een aai over haar bol en een mandarijntje kreeg van een andere passagier.
Ach, wat schattig… ja het is vaak ook juist WEL vriendelijk hoor! Zoals dat iedereen in de lift hallo tegen elkaar zegt, dat zie je alleen in Nederland. Of mensen op de fiets die elkaar groeten, zo gezellig. Of de dames achter de kassa in de AH, die vind ik altijd zo gezellig! Maar af en toe schrik ik gewoon…
Iets wat ik vaak hoor van de immigranten waar ik als vrijwilliger mee werk. Nederland is een fantastisch land, zeggen ze. Vrijwel niemand hoeft te vrezen voor zijn leven, en bijna iedereen heeft voldoende te eten. Waarom doet iedereen hier dan zo stug, en bozig? Dat zegt wat. Komen zelf uit heftige conflictgebieden – Afghanistan, Midden-Oosten, Afrika -, en wat ze hier dan opvalt, is het gebrek aan wat ongedwongen vrolijkheid.
Naast alle vrijheden en verworvenheden hebben we in ons land vooral heel veel verantwoordelijkheden. Daar worden we gestresst en gejaagd van, lijkt het.
Ja…iets waar ik veel over nadenk. Hoe beter je het hebt, hoe meer je je druk gaat maken over dingen die niet belangrijk zijn? Of hoe meer verworvenheden, hoe meer je kunt verliezen? En hoe productiever we allemaal zijn, hoe drukker we zijn, hoe mee we moeten?
Dit herken ik enorm Robert, volgens mij de spijker op zijn koppen,
Ik heb vorig jaar een item op straat gemaakt nav een vraag die mij sinds mijn terugkomst uit Turkije steeds meer was gaan bezig houden, namelijk hoe mensen op 20 centimeter langs elkaar heen kunnen lopen zonder hallo te zeggen of op zijn minst te knikken, mensen negeren vreet vogens mij echt meer energie dan contact maken, anyway, valt veel over te vertellen. De vraag voor het interview was dan ook: Wanneer zegt u hallo op straat? ”
Dat werden trouwens weer – meest – erg leuke gesprekjes ;-))
Oh irritant, bah, volgens mij is het vooral onbeleefdheid, en daar hebben we in Nederland erg veel van helaas. Ik reedlaats opde fiets en stopte, wel wat op het laatste moment, voor een rood licht. De vrouw achter mij had blijkbaar wel door wel door willen rijden en schelde mij toen uit voor Takketrol… noumoe, ik was zo beduusd, ik kon niet eens wat terugzeggen…..
Ja, dat soort dingen, wat bezielt zo iemand? Waarom zou je nou zo doen? Snap ik niets van.
Terwijl het zo veel meer voldoening geeft wanneer je gewoon vriendelijk bent (en blijf) tegen een ander. Ik snap al dat gehaast en gesnauw eerlijk gezegd niet. In de praktijk levert het zelden tijdwinst op. En omdat je het continue sneller wil ben je nooit tevreden met het tempo. Het is allemaal zo zinloos als je het van een afstandje bekijkt.
Ja, dat is het ook. Als je 5 seconden moet wachten omdat iemands motor afslaat bij het stoplicht of iemand ergens geparkeerd staat om iets uit te laden, wat maakt het uit? Waarom dat gehaast? En waarom dat gefoeter, als het in feite helemaal niets uitmaakt in de tijd dat je ergens arriveert??
Misschien had die vrouw gewoon honger? Ik ben ook altijd chagrijnig als ik honger heb. Verder ben ik heel vriendelijk en spreek ik ook altijd op een normale manier aan 🙂
Ja…zoiets zal het zijn. Of misschien vond ze het onbeleefd van mij dat ik de mevrouw van het restaurant niet verstond. Ik zat de Telegraaf te lezen en me te verbazen over de woorden en beschrijvingen die ze in die krant gebruiken dus ik zat niet op te letten. Maar toch. Beduusd.