Ik ben gewoon blogmoe, zei iemand tegen me.
Ze had 7 jaar lang fantastische blogartikelen geschreven, op grote blogs en op haar eigen blog. Ze had er een bedrijf mee opgebouwd, een imago als expert. Maar ze had er genoeg van (niet van haar werk! alleen van dat bloggen).
Ik begrijp dat heel goed.
Ik heb ooit iemand anders gekend die blogmoe was.
Ik moest meteen aan hem denken. Hij was een lokale social media goeroe in de stad waar ik destijds woonde. Ik had per toeval zijn blog ontdekt en vond het geweldig.
Iedere werkdag blogde hij over marketing. Meestal over dingen die hij meemaakte en altijd met foto’s. Het was een goede schrijver en ik was zijn grootste fan. Zo groot, dat ik de stoute schoenen aantrok en vroeg of ik voor hem mocht werken (dat mocht).
Maar op een dag stopte hij met bloggen. Hij was ook blogmoe. Het kostte hem gewoon te veel tijd iedere dag. Schrijven, editen, nadenken, foto’s zoeken, foto’s bewerken, foto’s uploaden. Hij was er klaar mee.
Ook hij had, denk ik, veel te danken aan zijn blog als het ging om zijn bekendheid en zijn imago als social media expert (inmiddels is hij in dienst bij zijn grootste klant en werkt hij niet langer als zelfstandig goeroe).
Maar de druk werd te hoog. Hij had er geen lol meer in.
Blogmoe.
Toch denk ik niet dat ik snel blogmoe zal worden.
En ik weet ook waarom.
De reden is eigenlijk heel simpel.
Ik blog voor mezelf en ik heb geen verwachtingen van wat dit blog me oplevert.
Simpel, he.
Ik blog niet voor anderen.
Ik blog niet met een doel. Ik blog voor mijn eigen lol. Ik blog niet voor mijn lezers en ik houd dus ook geen rekening met jou (hard maar waar). Ik heb geen thema, anders dan ‘Elja’, en dat is makkelijk want alles valt daaronder. Ik heb geen verwachtingen en geen meetlat voor ‘succes’.
Er is geen externe druk – er is alleen de wil, de drang tot iets presteren en het plezier.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Wat at betreft is druk vaak toch het ingrediënt dat vele talenten lam weet te leggen. Eigenlijk zonde. Een deel van de oplossing is dan in elk geval om jezelf inderdaad geen druk op te leggen.
Mooi gezegd. Zo is het met veel dingen wel he? Hoewel topsporters en topmuzikanten en zo zichzelf juist zo onder druk zetten en daarmee presteren. Maar voor veel van ons is de druk om perfect te zijn juist verlammend he?
Ik heb ook het meeste plezier aan het bloggen zelf, maar ik heb toch net iets meer lol en motivatie als ik zie dat er veel mensen langskomen op mijn blog of als ik fijne reacties krijg.
Ja dat heb ik ook hoor. Maar dat komt ook vanzelf, als je lol blijft houden. Volgens mij is het gevaar van voor anderen bloggen, voor het resultaat, dat je de motivatie en de lol kwijtraakt.