Ik heb een nieuwe baan. En de eerste werkdag komt steeds dichterbij (MORGEN!). Ik moet er wel een beetje aan wennen. Het is heel gek om mijn bedrijf af te ronden, vooral omdat ik een half jaar geleden nog niet had kunnen denken dat ik dat ging doen.

Ik merk dat mijn mindset begint te veranderen. Dat is het gekste. Dat ik bij heel veel dingen denk: dat hoeft niet meer. En dat ik dan een soort van opluchting voel.

Dit hoeft niet meer

Zo heb ik mijn Facebookprofiel bijgewerkt. Ik hoef niet meer te bewijzen dat ik verstand van Facebook heb of vindbaar te zijn op Facebook. Dus ik kan mijn persoonlijke profiel helemaal dichtzetten en afschermen. Inclusief de optie om mij te ‘volgen’.

Ik heb ook mijn privé-Instagram op privé gezet. Onvoorstelbaar was dat voor mij, de afgelopen jaren. Ik had natuurlijk een business account met contactknop en statistieken! Alles open! Alles onderdeel van het totaalplaatje!

Maar nu denk ik: doeiiiii, spammers. Ik plaats mijn foto’s toch alleen voor de lol, zonder hashtags, dus waarom zou ik nog moeilijk doen? Mijn Instagramgrid is mijn persoonlijke hobby en verder gaat het alleen om de DM’s. En daar heb ik geen business account voor nodig.

Zelfs LinkedIn voelt anders. Wat ga ik daar nog delen? Wat zet ik in vredesnaam in mijn kopregel? Kan ik nog zo maar liken wat ik wil? En wat ga ik daar nog delen eigenlijk?

Ontvolgen is een kunst

Ik ben ook door de lijst met pagina’s gegaan die ik volgde op Facebook. Honderden, waren het er. Ik kwam tientallen opdrachtgevers tegen. En grote merken die ik altijd gebruik als voorbeeld in mijn presentaties. Allemaal ontvolgd. Voelt heel stout.

(bovendien is mijn Facebook feed nu echt he-le-maal niet meer interessant. goede reden om er niet meer te komen ;))

Op LinkedIn bleek ik 909 bedrijfspagina’s te volgen. Heel veel opdrachtgevers, maar ook hun branchegenoten en concurrenten.

Op zich prima, maar dat hoeft niet meer. Dus ook daar ben ik radicaal gaan ontvolgen.

Ik ben ook bezig met het opzeggen van abonnementen. Later en Canva heb ik niet meer nodig, althans niet de betaalde versies. MS Teams en Zoom ook niet meer. LinkedIn Premium heb ik opgezegd.

En ik heb dus Google Analytics verwijderd van mijn site. In het kader van, waarom zou ik dat nog gebruiken?

Grote schoonmaak, is het.

De wereld wordt opnieuw gerangschikt

Er zijn ook andere rare dingen. Dingen waar ik nooit rekening mee hoefde te houden en die nu opeens gaan spelen. Want als je gemiddeld twee keer per week een workshop geeft, heb je de flexibiliteit om dingen te doen als boodschappen doen tussendoor, je kinderen herinneren aan hun sporttraining, het maken van tomatensaus voor de lasagna die uren moet sudderen, af en toe op school te helpen en pakketjes voor de buren aan te nemen.

De vraag is nu hoe het thuis gaat met de boodschappen die de AH op een vaste dag komt brengen.

Of de vraag wat ik aanmoet met stakend streekvervoer. Want ik ga voortaan met de bus. Of de fiets dus, als het aan mijn kinderen ligt, die me de ervaring van een half uur naar je werk fietsen wel gunnen.

En hoe zit dat met salaris? Opeens realiseerde ik me dat ik feitelijk een maand zonder inkomen ben. Want ik krijg natuurlijk pas salaris aan het einde van mijn eerste maand. Gelukkig heb ik nog wat facturen te versturen en een fijne spaarpot na een heel goed zzp-jaar.

‘En hoe laat moet je dan beginnen?’, vroegen mijn kinderen. ‘Hoe laat vertrek je in de ochtend?’, vroeg mijn man. ‘Wat doe je met je woensdagochtend zwemtraining-om-half-zes?’, vroeg iemand. ‘Hoe laat ben je dan thuis mama?’, vroeg mijn jongste. ‘Kunnen we volgende week iets afspreken?’, vroeg een vriendin.

Ik moest ze het antwoord schuldig blijven.

Gelukkig zijn mijn kinderen meer en meer gewend om dingen zelf te doen, kunnen ze alledrie koken, weten ze inmiddels zelf wel of ze hun gymtas ‘sochtends mee moeten nemen, denken ze heus wel aan hun sporttraining en nemen ze steeds vaker de boodschappen aan (en ruimen ze die ook nog eens op, als het meezit).

En verder heb ik geen idee. Het is echt een sprong in het diepe.

Al met al moet ik even wennen

Sommige mensen reageren op mijn nieuws dat ik in loondienst ga met ‘oh wat heerlijk voor je, die vastigheid!’.

Maar ik moet daar van binnen een beetje om lachen. Want de vastigheid is voor mij juist het spannende.

Ik sta op de rand van iets en weet niet wat er aan de andere kant ligt.

Maar zin heb ik zeker!

PS Met dank aan Frank die me het duwtje gaf om dit allemaal toch even te bloggen 🙂 Want blogs mogen chaos zijn.

Een vriendin van mij maakt een carrièreswitch, net als ik. Maar anders dan ik wordt ze zelfstandig ondernemer. Toen ik haar vroeg of ze al aan het bloggen was geslagen, zei ze nee. Ze had nog niet de juiste bewoordingen, vond ze. Maar dat is juist hét moment om te gaan bloggen.

Toen ik al een tijd enthousiast blogde en werkte voor een groot marketingblog, deed ik wekelijks mee met de Amerikaanse twitterchat voor bloggers, #blogchat. Heel leuk en veel van geleerd. Sterker nog, het heeft mijn leven denk ik totaal veranderd. Maar dat wist ik toen nog niet.

Hoe dan ook, na verloop van tijd was er een nieuwe blogger die die trouw deelnam aan die chats. Ze was nog maar net gestart met bloggen, maar had duidelijk haar passie gevonden. Ze blogde over alles wat ze leerde op het gebied van bloggen.

Ze was niet de enige die dat deed. Ik zelf deed dat ook. En er waren destijds al een paar mensen die een goedlopend bedrijf hadden opgebouwd met bloggen over bloggen, waaronder Problogger.com. Bestaat nog steeds! En er waren heel veel mensen zoals ik, die bloggen gewoon heel leuk vonden en er meer hobbymatig mee bezig waren.

Hoewel ze eigenlijk een beginner was, kwam ik haar niet zo heel lang daarna tegen in de vermeldingen van de sprekers op een congres. Als ‘blogexpert’. Ik moest een beetje lachen, eerlijk gezegd. Misschien was ik wel een beetje jaloers ook. Zo lang blogde ze tenslotte nog niet.

Toch had haar blog haar tot een expert gemaakt.

En ze is niet de enige die de afgelopen 15 jaar haar authoriteit heeft weten te vestigen als expert door te bloggen. En door daarmee te starten, lang voordat ze een expert was.

Er zijn talloze voorbeelden van bloggers die nu kunnen leven van hun kennis, als auteur, als mensen met online cursussen, als sprekers, als mensen met betaalde nieuwsbriefabonnees, die allemaal begonnen te bloggen toen ze nog niets wisten over hun huidige vak. De interesse plus het openlijk delen, was genoeg.

Bloggen is een beetje ouderwets geworden, lijkt het. Maar dat is eigenlijk gek. Want online content is belangrijker dan ooit. En het wordt ook weer belangrijker dan ooit om die online content (ook) ergens te hebben staan waar alleen jij de baas over bent. Je eigen website, dus.

Het is de hoogste tijd dat mijn vriendin gaat bloggen. Daar komt het op neer.

Als je – roep ik altijd – iedere week een leuk blog zou schrijven over je vakgebied, zou je over een jaar 52 pagina’s op je website hebben vol interessante informatie. Dat is handig voor Google, handig voor je doelgroep … dat is investeren in de lange termijn.

Bovendien helpt bloggen je om je gedachten op een rijtje te zetten. Als je althans tekstueel bent ingesteld. Anders kun je maar beter gaan vloggen. Of TikTokken. Ook prima.

Mijn vriendin had bij ‘bloggen’ in haar hoofd dat ze op bekende grote vakblogs zou gaan gastbloggen. Wat heel slim is. Goed voor je aanzien en om een bepaalde doelgroep te bereiken.

Maar mijn ervaring is dat je de lat dan heel hoog legt, voor jezelf. Dat het perfect moet zijn. En dat dat verlammend kan werken.

Dus mijn advies aan haar, en aan jou als je graag als authoriteit gezien wilt worden of als je je gewoon wilt gaan specialiseren in een nieuw vakgebied of onderwerp: start VANDAAG nog met bloggen.

Schrijf over de dingen die je leest of luistert, schrijf over de vragen die je jezelf stelt, schrijf over congressen die je bij woont en dingen die je tegenkomt. Het hoeven geen lange stukken te zijn. En je hoeft ook geen antwoorden te hebben. Als je maar deelt wat je bezig houdt.

Niemand leest je nu nog, dus de drempel is laag.

En zo lang je maar niet doet alsof je alles weet maar mensen juist meeneemt in de vragen die je hebt en de antwoorden die je vindt, dan kun je het nooit fout doen.

Blog het gewoon. Ouderwets maar effectief. 🙂

Ik ga in 2023 iets nieuws doen. Iets héél nieuws.*

Dat komt, ik deed iets raars, vlak voor de Kerstvakantie: ik solliciteerde. En werd aangenomen.

Oftewel: ik heb een Baan. In Loondienst. Vijf dagen per week. Met Collega’s en een Toegangspas en Arbeidsvoorwaaden en een Kantoor. Kortom, met alles er op en er aan. Het einde van mijn zzp-schap.

Het is me wat.

Solliciteren kun je (ver-) leren

Het was 18 jaar geleden dat ik solliciteerde. Ik ontdekte gelukkig net als veel andere mensen het grote voordeel van Canva als je je CV wilt maken. Weer eens iets anders dan Instagramsjablonen in elkaar zetten 🙂

Het was best zenuwslopend, moet ik zeggen. Omdat ik het zo lang niet gedaan had. En omdat ik het heel graag wilde.

Het was ook gewoon gek om dat proces door te maken. Zo ontdekte ik als doorgewinterde LinkedIntrainer na mijn sollicitatie pas dat je op LinkedIn ‘vaardigheden’ kunt toevoegen aan je werkervaring (en dat is slim om te doen, zocht ik voor je uit. Scroll naar het einde want het is een lang verhaal).

Ter verdediging: ik geef nooit LinkedIn-sollicitatietraingen. Dus ik had opeens een totaal nieuw perspectief.

(en nieuwe vragen, zoals: worden de sollicitaties die recruiters via LinkedIn binnenkrijgen algoritmisch gesorteerd? En zo ja, op welke factoren en in welke weging? Voor de zekerheid heb ik lekker via de website gesolliciteerd in plaats van via LinkedIn, jammer joh LinkedIn)

Maar eind goed, al goed: ik werd aangenomen.

Hoe dat zo kwam

Ik was eigenlijk al het hele jaar een beetje zoekende. Niet omdat het niet goed ging in mijn werk. Meer omdat het té goed ging in mijn werk.

Wat mijn carrière betreft: ik had nog nooit zoveel omzet, zoveel leuke cursisten, zoveel leuke opdrachtgevers, zoveel directies om te adviseren, op zoveel bijzondere plekken en met zo veel leuke mensen. Plus, ik werkte daarnaast ook nog eens als tijdelijk adviseur in het team van een bewindspersoon. En daar ging het eigenlijk *mis*.

Want toen ik na een aantal maanden het Ministerie uitliep en mijn Rijkspas moest inleveren, voelde ik me een beetje … tsja … verloren. Het was eigenlijk heel leuk om weer bij een team te horen. Als ik eerlijk was tegen mezelf had ik dat best een beetje gemist, de afgelopen 16 jaar.

Het hielp niet dat ik in de afgelopen maanden 2 keer een gesprek had met zelfstandig ondernemers die ik al heel lang kende die zich (onbewust) denigrerend uitlieten over mijn werk. Ik begrijp best dat zij niet begrijpen hoe belangrijk social media is voor organisaties en hoe gecompliceerd het kan zijn. Ik weet wel beter. Maar toch was mijn ego gekneusd. Omdat het raakte aan iets waar ik mee worstelde, denk ik.

Toen ik in augusts jarig was (48! zou het de leeftijd zijn?) voelde ik me niet happy. Terwijl ik mijn verjaardag meestal heerlijk vind. En dat ondanks al die leuke opdrachten en mensen en een topomzet, voor mijn doen.

Ik concludeerde dat ik diepgang en uitdaging miste. Dus ik ging een cursus Python doen. En een stapel LinkedIncursussen. En vervolgens een serieuzere opleiding over AI & Ethiek.

Ondertussen bleef mijn werk maar groter en groter worden met nog meer leuke opdrachtgevers en geweldige cursisten. Te veel werk om zelf te doen, zelfs. Zo tegen de herfst realiseerde ik me dat het het beste jaar was van 16 jaar als zzp’er.

Een hoogtepunt.

Het probleem met hoogtepunten

Maar weet je wat het probleem is met een hoogtepunt? Je kunt alleen nog naar beneden.

En ik wil niet naar beneden, tenzij daar iets leuks te vinden is.

Anders wil ik liever opzij.

Verbreden, verdiepen, dingen leren, meehelpen, discussiëren, nadenken, schrijven, vertellen, nieuwe mensen ontmoeten, verbeteren. Samenwerken. Collega’s. Onderdeel zijn van een team. Me vastbijten in onderwerpen. Mijn juridische en technische en abstracte brein gebruiken.

Dat zijn dingen die lastig zijn als trainer. Want als trainer zijn je cursisten er nu eenmaal niet om lekker met jou te discussiëren en je brein aan te scherpen. Als trainer ben je er voor de cursist en draag jij de kennis over. En natuurlijk wissel je ideeën uit en informatie en toepassingen en voorbeelden en natuurlijk leer je daar als trainer van. Maar ik miste iets in mijn werk. Naast het feit dat ik – realiseerde ik me – collega’s miste. En, om een populair woord te gebruiken, purpose.

Ik was ondertussen al heel lang aan het lezen over en luisteren naar hele andere onderwerpen in het kader van mijn stiekeme passie: technologie. Kansen van technologie en regulering van technologie en risico’s van technologie, het wereldwijde speelveld van de grootste technologiereuzen in de wereld en wat hun positie betekent voor de maatschappij. Hoe dingen in elkaar zitten en op elkaar ingrijpen. AI. Algoritmen. Privacy. Mensenrechten in een digitale wereld. Dat soort onderwerpen.

Dus toen een leuke oud-tijdelijke-collega me wees op een vacature op het gebied van AI en Algoritmen dacht ik: wat?

Ik? Nee joh.

Hmmm.

Hmmm!!!

En na een beetje aanmoediging van nog een paar andere leuke oud-tijdelijke-collega’s waagde ik de sprong.

Zo komt het dat ik 1 Februari begin als beleidscoördinator** AI en Algoritmen bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.

En nu?

Tsja.

Het is nogal een verandering, he.

Ik ben in een soort constante staat van opperste opwinding (plus een beetje zenuwen). En dat terwijl ik me door mijn cursus voor Gecertificeerd Ethical Emerging Technologies Professional heen sla. En mijn ‘zaak’ aan het afbouwen en afronden ben.

Mijn grootste stresspunt de afgelopen weken was waar ik nou mijn leuke opdrachtgevers naar toe kon doorsturen voor hun vraag naar social media trainingen. Maar na een flinke belronde langs mijn netwerk is dat opgelost. Dus als je iemand zoekt, mail/DM/app/bel me gewoon, want ik heb een lijst met ervaren toppers die je graag helpen.

Ik heb de komende weken zelf ook nog een paar trainingen staan, waar ik extra veel zin in heb. Spannend, die laatste opdrachten.

Ik weet nog niet wat ik ga doen met dingen als de Facebookgroep (lijkt me gezellig om hem door te zetten) of mijn zakelijke Instagramaccount (twijfel ik over). Hoeft ook niet. Ik kijk het even aan. Het voelt wel rustig moet ik zeggen, dat het allemaal niet echt meer hoeft. Alleen nog mág.

En dit blog?

Ha. Alsof ik daar mee zou stoppen! 🙂

Groet,

Elja

** Eigenlijk heet het coördinator maar dat is onbegrijpelijk voor mensen buiten de overheid dus ik noem het even vrij vertaald beleidscoördinator omdat het op een beleidsafdeling is. Sorry alvast, nieuwe collega’s.

* Dit bericht verscheen eerder als nieuwsbrief. Als je de volgende keer ook al dat nieuws als eerste wilt horen, abonneer je dan vooral! 🙂 Dat kan hieronder:

Gisteren verwijderde ik Google Analytics van deze website*. En toen ik daarover een bericht plaatste op Mastodon, vroeg iemand** of ik nou echt iets aan Google Analytics had gehad, al die jaren. En het antwoord is: nee. Ik schrok er zelf een beetje van 😁

Maar eerlijk is eerlijk. Hoewel ik er best wel van heb genoten al die tijd, is het echt maar de vraag of ik het nodig heb gehad. Maar toch was het even slikken om mijn hele historie te verwijderen. Ook al is het de hoogste tijd.

Waarom ik Google Analytics niet meer gebruik

Ik ga iets nieuws doen dit jaar (waarover later meer). En ik vind dat ik in deze nieuwe fase echt eens een einde moet gaan maken aan mijn Google-afhankelijkheid.

Ik switchte daarom mijn standaardbrowser naar Firefox; ik nam een betaald abonnement op privacyvriendelijke zoekmachine Neeva en maakte dat mijn standaardzoekmachine en ik probeerde de cookies van mijn blog te minimaliseren door de privacy-vriendelijke opties in alle plugins aan te zetten. Denk aan het verzamelen van IP-adressen door mijn formulierenapp, dat soort dingen.

Ik moet nog een check doen om te zien of dat nou geholpen heeft en of ik iets vergeten ben. Maar het is een eerste stap.

Maar het belangrijkste was Google Analytics. Ik had al heel lang het idee dat ik daar af moest. En NIET omdat de cijfers niet betrouwbaar zijn (dat zijn dit soort cijfers natuurlijk nooit!). Maar vooral omdat ik geen zin meer heb om Google al mijn data te geven en mijn bezoekers te tracken over het web.

(het is best moeilijk om te begrijpen wat Google Analytics nou precies doet en wat we daar van moeten vinden. Maar bij concurenten als Plausible of Matomo vind je wel een lijst met argumenten, ook al zijn sommige daarvan een beetje onzin)

Ik vond het alleen best moeilijk om het los te laten.

Als zzp’er voor wie haar website zo’n belangrijke rol speelt in haar succes, haar imago, haar autoriteit en in het vindbaar zijn voor nieuwe opdrachtgevers zijn websitestatistieken belangrijk. Dacht ik altijd.

En als trotse blogger geeft het me gewoon voldoening om te zien dat ik door de jaren gegroeid ben in aantallen bezoekers en bezoeken.

Maar als ik heel eerlijk ben, was het allemaal ego.

Het ego wil ook wat

Als je op dit blog gaat rondneuzen, vind je niet voor niets best wat blogs over Google Analytics. Want door de jaren heen was ik er veel mee bezig. Het was gewoon een verslaving. Ik houd gewoon van cijfertjes die echt iets betekenen. Niet van abstracte wiskunde, maar wel van statistieken die voor mij relevant zijn. Lekker een beetje bijhouden wat de groei is, wat de herkomst was van mijn webverkeer, welk artikel het best scoorde … ik heb het altijd leuk gevonden. Maar eigenlijk was het niet echt supernuttig.

Want ik gebruikte het niet eens om te kijken of ik conversie had, zoals serieuze conversiespecialisten doen.

Nee, dat gestaar naar die cijfertjes was gewoon een stukje ego (zit er groei in mijn aantal bezoekers?) en een stukje nieuwsgierigheid (komen bezoekers vanuit LinkedIn of Google? Wat gebeurt er als ik mijn home page wijzig? etc.).

Een alternatief voor Google Analytics: Matomo

Anyway. Ik vond het tijd voor een alternatief. Ik geef Google al genoeg gratis data.

Nu had ik van mijn webhost al jaren geleden geleerd dat er een alternatief is om die cijfers te krijgen: Matomo. Daarmee houd je ook webstatistieken bij, alleen blijven alle gegevens op je eigen website staan. Je deelt ze met niemand, dus je data blijft van jou.

Met Matomo:

• Heb je geen toestemming nodig van bezoekers voor het gebruik van cookies (!)
• Staat al je data op je eigen website, in plaats van bij Google
• Worden IP-adressen geanonimiseerd
• Kun je nog meer doen om je website nog privacyvriendelijker te maken, zoals het uitzetten van cookies (heb ik nog niet gedaan want beetje ingewikkeld)

Er zijn vast dingen die je niet kunt doen met Matomo en wel met Google Analytics (Matomo geeft hier zelf een overzicht). Maar als je zoals ik toch niets anders doet dan kijken naar totaalcijfers maakt dat niets uit.

Het leuke is dat je je bezoekers zelfs een mogelijkheid kunt geven om niet door Matomo getrackt te worden, zie mijn privacypagina ***. Mooi, toch?

Ik dank mijn zoekmachinepositie aan Google Search Console

Tot zo ver dus Google Analytics. Maar: ik stop niet helemaal met Google. Want er is een andere tool van Google die ervoor heeft gezorgd dat deze website succesvol is geworden. En dat is de gratis dienst Google Search Console.

Zoals je misschien wel weet scoort dit blog enorm hoog op bepaalde zoektermen. Sommige daarvan zijn totaal niet relevant voor mijn werk (en mijn inkomen). Sommige zijn indirect relevant. Daarmee bedoel ik dat ik vaak hoor van mijn doelgroep dat ze zochten op een onderwerp en dan mijn artikelen tegenkwamen.

Maar er zijn ook zoektermen die voor mij letterlijk tot inkomen leiden. Ik scoor hoog in Google als het gaat om mijn dienstverlening en dat brengt brood op de plank. Zo hoog zelfs dat ik het kan opnemen tegen grote organisaties die veel geld uitgeven om hoog in de (niet-betaalde) zoekresultaten in Google te komen. (ha)

En de enige reden dat dat gelukt is, is Google Search Console.

Meer lezen over hoe je Google Search Console kunt gebruiken

Ik heb daar best veel over geblogd, over hoe ik dat doe:

• Blogonderwerpen vinden? Google search console.
• Simpele SEO in 5 stappen (voor Maaike*)
• Je blog verbeteren door te bloggen en analyseren met plezier
• Bouwen aan je website met cornerstone content

Qua privacy en data moest ik even denken of ik mijn gebruik van search console nog wel kon verantwoorden. Maar volgens mij geeft Google vooral mij data. Want in Google Search Console kan ik zien hoe ik rank op zoektermen in Google.

Hoe ik Google Search Console gebruik

Ik kan het niet laten om het even toe te lichten … sorry.

Wat ik regelmatig doe – vooral als ik een tijdje wat minder opdrachten heb en dus tijd heb – is er voor gaan zitten. Ik download de data uit Google Search Console naar een excelsheet en dan ga ik dat excelbestand doorzoeken op voor mij belangrijke woorden. Zoals ‘workshop’ of ’training’.

Hoe die data er uit ziet zie je in onderstaand screenshot:

Google vertelt me:

• Op welke zoekterm er is gezocht;
• Hoeveel clicks ik heb gekregen uit die zoekopdrachten;
• Hoe vaak een van mijn pagina’s is verschenen in die zoekresultaten (‘impressions’);
• Wat de conversieratio is, de click through rate (CTR); en
• Welke positie ik heb in Google, gemeten in de pagina waar je op verschijnt, waarbij 1 het hoogste is.

Als ik zie dat ik niet scoor op die termen of dat ik niet op pagina 1 van Google sta (dat kun je zien in Google Search Console), dan ga ik aan het werk om de pagina’s op mijn website die daarover gaan te optimaliseren.

Je kunt ook een overzicht downloaden met de pagina’s van je websitepagina’s en hoe die ranken in Google. Maar daarbij krijg je dan weer niet de zoektermen te zien (schooiers). Dat moet je dan een beetje zelf uitzoeken, want 1 pagina kan op heel veel zoektermen scoren in Google:

Wat ik ook wel eens doe is zo’n excelbestand sorteren op de ranking, dus op de kolom ‘Position’ van klein naar groot. Je kunt dan bijvoorbeeld eens kijken voor welke zoektermen of welke pagina op je website op de tweede pagina van de Google zoekresultaten staat. Het is makkelijker om van 2 naar 1 te komen dan van 4 naar 1, tenslotte. Ook al moet je dat laatste ook vooral proberen, als het een belangrijke pagina is voor je werk.

Verbeter je positie in Google (en andere zoekmachines)

Je positie in de Google zoekresultaten verbeteren doe je door de pagina waarmee jehet beter wilt doen te optimaliseren. Dat doe je door o.a.:

• Te zorgen dat je de zoekterm verwerkt in de paginatitel, de hoofdstuktitels (H2) en in de tekst, inclusief alternatieve termen
• Relevante afbeeldingen toe te voegen
• De informatie op de pagina uit te breiden en te updaten
• De schrijfstijl en duidelijkheid van je pagina te verbeteren.

Vaak gaat het om oude pagina’s waar je nooit meer naar gekeken hebt en die een update verdienen. Althans, dat is mijn ervaring. Maar mijn website heeft er dan ook zo’n 2500 inmiddels!

Je zou ook kunnen kijken of je meer ‘inbound’ links kunt verzamelen door bevriende bloggers of website-eigenaren te vragen om naar je pagina te linken. Ik doe dat zelf nooit. Geen zin in. En het voelt een beetje geforceerd. Ik heb het ook nooit nodig gehad.

(omgekeerd werkt het ook: ik heb wel eens voor een bevriende blogger een linkje toegevoegd naar haar pagina op een plek waar ik haar toch al noemde, waarna zij haar positie in Google aanzienlijk zag verbeteren. Zo kon ik mijn hoge ranking in Google gebruiken om haar te helpen. Maar dat doe ik verder nooit. Ik krijg wel iedere week verzoeken om dat tegen betaling te doen 🙄)

Google is stap 1

Waaorm zou je je best doen om in Google zoekresultaten te scoren? Goede vraag.

Ik weet niet of de marktpositie van Google nog hetzelfde is, maar ik dacht dat die in Nederland vroeger ver boven de 90% lag als het ging om de markt voor zoekmachines. Of voor zoekmachineverkeer, liever gezegd.

Dat betekent dat je Google niet kunt vermijden. En dat geldt niet alleen als je inkomen afhankelijk is van de vindbaarheid van je diensten of producten. Maar ook als je invloed wilt hebben. Als je bijvoorbeeld wilt dat mensen jouw informatie eerder vinden dan die van de concurrent of van partijen waar je het niet mee eens bent.

En weet je, het gaat niet langer alleen om Google. Vroeg of laat komen er andere partijen. Het tij gaat zich langzaam keren, al dan niet geholpen door regelgeving. Er komt echt wel concurrentie, door meer of minder gewenste partijen gezien hun marktmach. Denk maar aan zoekmachines als

• Neeva
• Duck Duck Go
• Bing (Microsoft’s zoekmachine, die bezig is aan een enorme AI-race. Overigens werkt Neeva ook aan AI-integratie, te vergelijken met ChatGPT)

Ik ga er van uit dat het werk dat je doet om beter gevonden te worden in Google, ook zal helpen in het vindbaar worden in al die andere zoekmachines. Het kan nooit kwaad!

Ook al moet ik helaas concluderen dat ik, als ik op ‘Elja’ zoek in Neeva, niet zo hoog scoor als ik in Google gewend ben.

Maar misschien is dat maar goed ook. Het is tijd dat mensen zoals ik met eeuwenoude historie (in internetjaren) plaats gaan maken voor nieuwere website.

* Feitelijk staat de code er nog, want ik kon na uren zoeken nog steeds niet achterhalen waar ik die had gezet en hoe ik hem weg moest halen. En mijn FTP-software deed het niet meer dus ik kon niet echt in de code graven. Dus toen heb ik gewoon mijn hele Google Analytics property (inclusief historie) verwijderd.

** Dank @Darius voor de vraag!

*** Met die privacypagina is vast van alles mis, ik heb hem gewoon zelf verzonnen. Aanvullingen of wijzigingen zijn altijd welkom

Iedereen die een platform als LinkedIn gebruikt met een zakelijk doel in gedachten, is overgeleverd aan de grillen van een organisatie. Het platform bepaalt wie je bereikt en wanneer, wat je te zien krijgt, wat je vindt als je zoekt en of anderen jou wel vinden als zij iets zoeken. Als je er veel bezig bent en veel probeert, zie je vanzelf wel patronen. Maar als je afhankelijk bent van zo’n platform, is het verstandig om verder te blijven kijken dan je eigen ervaring.

Als je wilt begrijpen wat goed werkt op LinkedIn en waar de focus op ligt, is het fijn om te weten wat LinkedIn eigenlijk wil bereiken. Wie ze zelf zeggen dat ze zijn en waar ze heen willen.

Dus toen ik dit interview met het hoofd van LinkedIn products, Tomer Cohen, tegenkwam, kon ik het niet laten om ieder woord onder de loep te leggen. Niet dat we hem op zijn woord geloven, he. Maar er werd me toch veel duidelijk.

Het gaat om een interview in de Decoder podcast, een show van de Amerikaanse uitgever The Verge. De gastheer duikt in de manier waarop LinkedIn denkt over producten. Je kunt het transcript hier lezen of, voor wie de podcast wil luisteren, je vindt hem in je favoriete podcast app als de aflevering van 20 december 2022.

Hieronder een aantal dingen die me opvielen in het interview.

1 Wat denkt LinkedIn zelf eigenlijk dat LinkedIn is?

Zo’n interview in een bekende podcast is meestal niets anders dan een PR-praatje. Vaak zie je dat tegelijkertijd allerlei grote namen van een organisatie in allerlei grote podcasts verschijnen, als onderdeel van een soort PR offensief. Maar ook al is alles waarschijnlijk afgestemd en gepolijst, het is toch leuk om wat meer te horen over hoe het bedrijf zichzelf ziet – of hoe het zichzelf wil neerzetten.

Daarover zegt Cohen dingen als:

So first and foremost, LinkedIn exists to create economic opportunity for every member of the global workforce. 

En:

LinkedIn, at its core, is a community of professionals who come together to share ideas and expertise, but also to get and give help to each other.

Hij legt later uit dat dit verschillende dimensies heeft. Van het vinden van een nieuwe baan via vacatures, het plaatsen van advertenties en leadgeneratie voor bedrijven, tot het vinden van opdrachten voor zzp’ers. Hij ziet LinkedIn een community met daar bovenop een laag van verschillende ‘market places’.

Hij zegt ook:

The vision for LinkedIn is to create economic opportunity for every member of the global workforce. Our work will never be done. This would be one of those incredible things, and we can always do a lot more. The mission is to connect the world’s professionals to make them more productive and successful.

Dat klinkt allemaal nogal vaag. En een tikkeltje arrogant 🙄 Maar dat heeft een reden: LinkedIn heeft een enorme positie opgebouwd op bepaalde onderwerpen en markten. Al was het maar omdat zoveel mensen en organisaties er actief zijn. Maar vooral ook omdat LinkedIn toegang heeft tot een belachelijke hoeveelheid data. Onze data. Over, bijvoorbeeld, ons werk.

2 LinkedIn ziet de wereld (van werk) veranderen

Zoals in de podcast wordt toegegeven, zit niet iedere arbeidskracht op de wereld op LinkedIn. LinkedIn laat maar een stukje van de totale arbeidsmarkt zien. Cohen heeft het over 875 miljoen mensen t.o.v. 3 miljard totale wereldberoepsbevolking.

Volgens Cohen is dat ‘representatief’, maar dat durf ik te betwijfelen. Want zou het grootste gedeelte van de arbeidsmarkt op de wereld echt bestaan uit kenniswerkers en opgeleide mensen op MBO/HBO/WO-niveau zoals je die op LinkedIn vindt? En is LinkedIn’s geografische spreiding echt zo gelijkmatig? Hmmmm.

En toch, als het om LinkedIngebruikers gaat weet LinkedIn wel degelijk iets dat niemand anders weet. LinkedIn ziet van al die gebruikers niet alleen waar ze werken, of ze naar vacatures kijken en of ze nieuwe banen krijgen. Ze zien ook waar al die werkgevers mee bezig zijn: hoeveel vacatures ze hebben, hoeveel mensen aangeven er te werken, wat het verloop is en wat voor type mensen kiest voor een baan bij een bepaalde organisatie.

Een van de interessantste dingen aan het interview is dan ook de vraag wat LinkedIn ziet veranderen. Bijvoorbeeld de manier waarop recruiters zoeken en wie ze aannemen:

We’re also seeing trends in terms of behavior, which I think tends to be some of the most impactful. For example, skills are becoming one of those tremendous behavior changes we’re seeing on the platform as well.

Wat hij hier uitlegt, zijn een paar dingen:

• Mensen vullen meer ‘vaardigheden’ in op hun profiel;
• Recruiters zoeken meer op ‘vaardigheden’; en
• Het lijkt er op dat in tegenstelling tot vroeger de skills bepalen of je de baan krijgt ipv andere factoren.

Hij legt dat zo uit:

Jarenlang hebben als (wervings?) industrie voornamelijk gekeken naar achtergrond en de bedrijven waar je eerder voor gewerkt had (om geschikte kandidaten voor vacatures te vinden). Nu zien we meer en meer dat er een verandering is waarbij de focus ligt op de compenties die kandidaten hebben.

De tekst tussen haakjes is van mij, vrije interpretatie van wat hij bedoelt omdat het niet superduidelijk is. Maar dit is denk ik wat hij bedoelt, gezien de context.

Hij legt uit dat ze zien dat zo’n 50% van de recruiters in de tools die LinkedIn hen biedt om kandidaten te zoeken nu op vaardigheden zoekt om vervolgens mensen te benaderen. Dat was eerst niet zo. En de toename is enorm, zegt hij.

Het gaat niet meer om je netwerk (of je opleiding?)

Tegelijkertijd ziet LinkedIn ook dat kandidaten zoals jij en ik steeds meer ‘vaardigheden’ toevoegen aan hun profiel.

On the other side of the marketplace, we’re seeing many professionals add more skills into their profile. In fact, this past year there were close to 365 million skills added to people’s profiles, and that’s about a 40 percent year-over-year change. This matters when you really accelerate towards the future. 

Ik denk eerlijk gezegd niet dat we dat zo maar doen. LinkedIn verleidt ons hiertoe door vaardigheden beter zichtbaar te maken in vacatures, door ons te stimuleren andermans vaardigheden te beoordelen en door bijvoorbeeld als je een LinkedIn Learningcursus hebt afgerond, die vaardigheden toe te voegen aan je profiel. Maar het zal vast een trend zijn, helemaal als mensen ontdekken dat recruiters hier op zoeken.

Zijn verklaring voor de focus op vaardigheden is dat er steeds meer banen ontstaan waarvoor niemand eigenlijk opgeleid is of ervaring mee heeft. Het is onmogelijk om te voorspellen waar de vraag zal liggen over 5 jaar, 10 jaar of 20 jaar. Er zijn dan vacatures voor banen die nu nog niet eens bestaan. En in die onzekerheid zijn vaardigheden misschien wel belangrijker dan je opleiding.

Het maakt het hoe dan ook interessant om, als je een baan zoekt, eens te gaan kijken naar de ‘skills’ op je profiel. Zie het einde van dit blog voor mijn tips daarover, want ik denk dat er wat slimme dingen zijn die je kunt doen.

3 Hoe meet LinkedIn succes?

Al die vaardigheden terzijde is natuurlijk de grote vraag wat LinkedIn’s algoritme belangrijk vindt. En wat LinkedIn allemaal meet – kortom, waar wil LinkedIn graag meer van zien?

Alle social media platformen hebben 1 doel: zoveel mogelijk mensen zo vaak mogelijk laten inloggen/de app laten openen en dan zo lang mogelijk laten blijven. Hoe minder totale minuten mensen in zo’n app zijn, hoe minder waarde er te halen is voor de mensen die betalen. Of dat nou adverteerders zijn of recruiters.

Hoe actiever je wordt, hoe beter het meestal is voor je positie op zo’n platform. Dit is iets dat ik in mijn omgeving heb gezien bij mensen die LinkedIn nauwelijks gebruikten en toen op zoek gingen naar een baan en heel actief werden: het aantal keren dat ze vermeld werden in zoekresultaten ging razendsnel omhoog.

Over hoe LinkedIn weet of ze succesvol zijn zegt Cohen:

I have no idea what the time spent on LinkedIn is, but I can tell you that we track the opportunities that are created on LinkedIn a lot. For example, right now on LinkedIn, every minute, eight people are getting hired.

Ik denk dat LinkedIn wel degelijk stuurt op de hoeveel tijd die mensen in totaal op de site zijn, hoeveel mensen inloggen en hoe lang ze dat doen. Ze zouden wel gek zijn als ze niet naar dat cijfer keken. Als die getallen afnemen, hebben ze tenslotte een probleem.

Maar LinkedIn is vooral op zoek naar metrics die hun belangrijkste business drivers kunnen bewijzen. En het zou inderdaad logisch zijn dat ze daarin ook kijken naar kwaliteit. Als werkgevers bijvoorbeeld nooit de juiste mensen kunnen vinden op LinkedIn, hebben ze ook geen zin meer om te betalen voor de diensten van LinkedIn. Dan gaat het niet alleen om hoeveel mensen LinkedIn gebruiken, maar ook om de vraag of het de mensen zijn die interessant zijn voor werkgevers en adverteerders.

4 Wat weet LinkedIn over jou en je organisatie?

Dat brengt me meteen op 1 manier voor Linkedin om te meten of ze succes hebben: nieuwe banen. Als je denkt over het vinden van nieuwe banen, heeft LinkedIn het relatief makkelijk qua meten. Want de meeste mensen zullen hun nieuwe baan direct toevoegen aan hun LinkedInprofiel. En of ze nou wel of niet direct via LinkedIn gesolliciteerd hebben, die wijzigingen kan LinkedIn goed bijhouden.

That’s part of the beauty of the system. We know if you saw a job on LinkedIn and if you applied for that job, and we can actually track if you change your profile later. You can think about it as somewhat of a nice closed ecosystem of seeing job changes.

(LinkedIn weet natuurlijk niet echt of je gesolliciteerd hebt op een vacature die je op LinkedIn hebt gezien, want de kans is groot dat je dat buiten LinkedIn om doet via de website van de werkgever. Maar LinkedIn ziet wel of je op een vacature klikt. En of je binnen een bepaalde tijd daarna een nieuwe baan toevoegt.)

Hetzelfde geldt voor het aantal nieuwe connecties dat iemand heeft. Wie wel eens probeert om haar LinkedInprofiel te optimaliseren volgens de Social Selling Index, zal gemerkt hebben dat je score toeneemt als je met meer mensen connect.

De SSI of Social Selling Index is momenteel alleen nog beschikbaar voor mensen die een betaald Sales Navigator (premium) abonnement hebben.

Je lijkt beter te scoren als je zelf contacten uitnodigt (en ze accepteren je verzoek). Logisch: iemand die verantwoordelijk is voor verkoop moet haar netwerk blijven uitbreiden om succesvol te zijn. Maar je kunt je voorstellen dat LinkedIn dat ook zo ziet voor anderen. Ik weet vanuit mijn omgeving dat mensen die LinkedIn nauwelijks gebruiken en vervolgens heel actief worden, actief gaan connecten en reageren en hun profiel aanpassen, grotere kans maken om gevonden te worden in de zoekresultaten.

Ik kan me ook voorstellen dat positieve indicatoren voor LinkedIn ook dingen zijn als: ik reageer op jouw bericht en we sturen elkaar direct daarna een connectieverzoekje. Of jij stuurt mij een vacature door waar ik vervolgens op solliciteer. Als LinkedIn zou kunnen meten welke content of welk gedrag tot meer zakelijke verbindingen leidt, zou dat zeker nuttig zijn in het kader van hun missie.

Ter vergelijking: wie op Instagram actief is met een bedrijfsaccount, kan zien dat Instagram bijhoudt welke acties mensen nemen die direct toe te wijzen aan een bericht dat je hebt gedeeld. Bijvoorbeeld: zijn nieuwe mensen je gaan volgen n.a.v. je bericht.

Hoewel we bij LinkedIn dat soort uitgebreide statistieken niet krijgen, kun je je voorstellen dat die wel degelijk een rol spelen in de manier waarop LinkedIn bepaalt of wat jij doet op LinkedIn succesvol is. En of dit bijdraagt aan hun doelstellingen.

De grote kanttekening hierbij is natuurlijk dat gelukkig niet alles dat we zakelijk doen op LinkedIn gebeurt. Maar LinkedIn probeert aan de gegevens op het platform af te lezen wat belangrijke factoren zijn in succes voor gebruikers. En het is logisch dat daarbij ook wordt gelet op de dingen die uiteindelijk geld opleveren.

5 LinkedIn is 1 grote schatkist aan data over … de economie

Hoeveel connecties jij hebt en waar je gestudeerd hebt zijn interessante datapunten. Maar het wordt pas echt interessant als LinkedIn al die data kan aggregeren en sorteren. En dat doet LinkedIn ook:

A year ago the job change rate was 40 percent year-over-year. Now it’s declining year-over-year. We’ve seen massive growth in job change rate, to a declining job change rate, and we see it through the data in LinkedIn. So back to your data, this is just one aspect of where the LinkedIn economic graph comes to life.

LinkedIn noemt dat aggregeren van onze data eufemistisch de ‘LinkedIn economic graph’. Of niet zo eufemistisch, want de titel zegt al dat vooral LinkedIn die data kan bekijken 😉

Want de vraag is natuurlijk: welke vragen stelt LinkedIn en wie heeft er toegang tot al die data?

Ik ben wel eens verbaasd over het feit dat LinkedIn uit de schijnwerpers weet te blijven als het gaat om big data, algoritmes, transparantie en marktmacht. Tenslotte weet LinkedIn dingen van ons die niemand anders weet. En die onze ‘economische situatie’ betreffen. Het is 1 ding of Facebook weet dat je van hippe interieurs of porches houdt. Het is een heel ander ding of een platform weet wat je kansen op de arbeidsmarkt zijn en misschien zelfs een inschatting kan maken van je salaris (zou dat kunnen? Ik denk van wel. Heb er nog nooit iets over gelezen maar lijkt me mogelijk). Bij zulke gevoelige informatie zou je denken dat LinkedIn onder een vergrootglas ligt. Maar niets is minder waar.

Jaren geleden was ik uitgenodigd voor een diner met invloedrijke online mensen. Er was ook een hoge baas van LinkedIn aanwezig. Hij vertelde dat LinkedIn gesprekspartner was van de gemeente Amsterdam. Amsterdam wilde graag weten hoe het zat met de inkomende arbeidskrachten en de uitgaande. Komen er meer IT’ers in Amsterdam wonen? Gaan ze juist weg? Naar welke steden vertrekken ze? Met welke woonplaatsen en regio’s concurreert Amsterdam eigenlijk om talent?

Ik vond het toen al verbazend dat die data-inzichten bestonden én dat Amsterdam daar toegang toe had. Want als je even denkt over LinkedIn, weet je dat het feitelijk een soort groot CRM is. Een database vol waanzinnig belangrijke data.

Ga maar na. LinkedIn weet van 875 miljoen werkende mensen op de wereld:

• Waar ze werken
• Wat hun functietitel is
• Waar ze vroeger werkten
• Op welke vacatures ze zoeken en klikken (en soms: solliciteren*)
• Wat voor opleiding ze hebben
• Waar ze zijn gaan werken na hun opleiding
• Welke werkervaring ze hebben
• Welke vaardigheden ze hebben (beoordeeld door hun eigen netwerk!)
• Wie ze kennen
• Met wie ze connecten – dus hoe hun netwerk verandert
• Waar hun zakelijke interesse ligt
• …

Als je al die data over jezelf ziet, denk je er misschien nog niets van (of misschien wel! Het is nogal privé, tenslotte). Maar als je dit aggregeert op het niveau van bedrijven, branches, locaties, landen, universiteiten … dan ga je grote patronen zien. Hoe succesvol zijn mensen die aan de Rijksuniversiteit Groningen hebben gestudeerd vs mensen die aan de Universiteit van Amsterdam studeerden? Hoe lang duurt het voordat mensen met een opleiding verpleegkunde aan het werk zijn? Voor welke functies zijn er de meeste vacatures? Welke vaardigheden zijn het meest gewild? Welke opleiding geeft de meeste kans op managementfuncties? Welke regio’s zijn het aantrekkelijkst voor IT-ers? Etc. etc.

6 Toegang tot de data? Alleen tegen betaling

Je kunt je voorstellen dat je ongelofelijk interessante dingen kunt doen met die data, als je er toegang tot had. Met een premiumabonnement zie je een voorproefje. Afhankelijk van welk abonnement, krijg je verschillende dingen te zien. Bijvoorbeeld met het ‘career’-abonnement (je kunt gratis een maand een proefabonnement nemen, mocht je eens willen kijken, maar je kunt dan net zo goed een maand gratis proefabonnement nemen op het duurste abonnement natuurlijk!).

Als je met dat career-abonnement op een vacature klikt. Dan krijg je allerlei informatie die je zonder premiuminformatie niet krijgt:

Voordat je hier zenuwachtig van wordt als sollicitant, moet je goed bedenken dat data maar zo goed is als de input. Zo zijn heel veel ‘vaardigheden’ niet zo relevant of veelzeggend. Daarnaast solliciteert natuurlijk lang niet iedereen direct via LinkedIn, dus die mensen ziet LinkedIn niet terug in de data. Bovendien kun je niet zien of de andere sollicitanten die vaardigheden zelf hebben toegevoegd, of dat die onderschreven zijn door anderen. Kortom, wat dus de waarde is van die vaardigheden.

Wat we ook niet weten is wat LinkedIn voor algoritme toepast als een recruiter op een ‘vaardigheid’ zoekt om nieuwe kandidaten te vinden. Komt jouw naam hoger in de lijst met zoekresultaten als anderen je hebben aanbevolen voor zo’n vaardigheid? Of niet?

(de volgende keer dat ik een recruiter tegenkom met zo’n abonnement ga ik het even vragen :))

Ik kan met mijn premiumabonnement van bedrijven (ook van concurrenten dus) zien hoe het zit met het aantal nieuwe mensen (groei) en de afname aan mensen (krimp!). Inclusief mensen die onlangs zijn aangenomen op managementfuncties, of er hebben gewerkt:

Best handig om te weten, hoe het gaat met dat bedrijf:

Met zo’n premium abonnement (zelfs als je het maar een maand hebt, zo’n gratis proefabonnement) kun je wel je voordeel doen, bijvoorbeeld als je actief op zoek bent naar een baan of als je je concurrentie wilt analyseren. Maar als je bedenkt hoeveel informatie LinkedIn heeft, is het maar een krappe doorsnede.

7 Hoe LinkedIn ons indeelt en probeert te begrijpen (en ons gedrag stuurt)

Wat ook interessant is aan het interview, is de uitleg van hoe LinkedIn georganiseerd is en dan vooral als het gaat om het ‘product’.

We have a team dedicated to he talent marketplace, connecting job seekers with recruiters. We have a team dedicated to our products and services marketplaces, connecting marketers and sellers to buyers. We have a big team dedicated to knowledge exchange between knowledge seekers and knowledge creators. 

LinkedIn deelt ons kennelijk in in 3 hoofdgroepen:

1. Werkzoekenden en recruiters
2. Marketeers/verkopers en kopers
3. Kenniszoekers en kennis ‘creators’

Die laatste groep is nogal breed en vaag, maar als je denkt aan de reden dat veel mensen LinkedIn gebruiken een interessante. Want de mensen die LinkedIn openen om een beetje rond te kijken en te zien wat hun netwerk aan interessante informatie heeft gedeeld zijn tegelijkertijd ook weer voer voor recruiters en verkopers.

Hij vertelt daarna dat, hoewel ze duidelijke doelgroepen zien en zoals hij die noemt, market places, ze niet willen dat die groepen allemaal ergens anders op de site gaan doorbrengen. Ze willen graag iedereen op dezelfde plek houden in plaats van ze af te splitsen in verschillende delen van de site.

De hoofdingredienten van LinkedIn zijn daarom:

1. Zoeken
2. De feed (tijdlijn, je home page)
3. Notificaties

De uitdaging die LinkedIn heeft is om van iedere gebruiker the intent te begrijpen, het doel waarmee ze op LinkedIn zijn. En daar komen natuurlijk al die data en de algoritmes om de hoek kijken. LinkedIn probeert te begrijpen wat jij belangrijk vindt en je dat vervolgens te geven.

Dat ‘zoeken’ is wel interessant, want ik vermoed al heel lang dat de zoekfunctie op LinkedIn steeds meer gebruikt wordt. Maar hij is nog niet altijd zo goed als het gaat om de resultaten die je krijgt. Misschien dat daar wel meer resources naar toe zullen gaan in de toekomst.

Deze focus verklaart misschien ook waarom LinkedIn zo weinig doet met groepen (iets dat ik maar niet begreep de afgelopen jaren): als mensen in groepen gaan zitten, zijn ze weg uit de gewone feed en splitsen ze zich als het ware af. Op Facebook is dat de pek waar mensen veel tijd doorbrengen, in plaats van in hun feed. Kennelijk is dat niet voordelig voor LinkedIn en strookt dat niet met hun andere doelstellingen en ‘market places’. Maar als ze die market places weten te koppelen aan groepen wordt het anders. Als alle specialisten op een bepaald vakgebied in een bepaalde groep te vinden zijn, is dat voor recruiters juist interessant, net als voor adverteerders. Maar goed, dat is niet de focus.

Over de berichten die gebruikers plaatsen en wat wel en niet mag op LinkedIn (wat tegengehouden wordt of gedempt) zegt hij dit:

By definition, we say on LinkedIn that we expect professional content. Not everything is great on LinkedIn. It’s not conducive for every type of conversation, but we want to make sure it has the most productive conversations in the workplace. People talk about work, how they work, and their craft. We can go deep on a vertical like workplace conversations, so that’s something we can contribute back to the brother Microsoft elements. 

Dit geeft ons een duidelijk beeld als het gaat om wat werkt op LinkedIn, althans, wat LinkedIn graag ziet en zal versterken.

‘To go deep on a vertical like workplace conversations’ is mogelijk een verklaring voor het feit dat je berichten van bedrijfspagina’s die reageren op collega’s het zo goed doen. Het is natuurlijk de perfecte manier om collega’s die het met elkaar over hun ‘workplace’ hebben te stimuleren om dat nog meer te doen en met meer mensen.

Slim van LinkedIn, want vakinhoudelijk zijn die berichten niet interessant. Maar als het gaat om de arbeidsmarkt, en werkgevers die op zoek zijn naar nieuwe mensen, zijn dat soort berichten waarschijnlijk juist heel effectief. Wie weet ziet LinkedIn zelfs wel een duidelijk verband tussen het viral gaan van dat soort berichten en de doorklik naar vacatures? Wie zal het zeggen (dat is typisch een voorbeeld van data die we niet hebben maar wel zouden willen hebben)?

Kanttekening: waarschijnlijk zou je hier als bedrijfspaginabeheerder zelf wel een effect kunnen zien. Ga eens opletten wat er gebeurt nadat je zo’n bericht van een collega hebt geliked of er op hebt gereageerd: zie je voor de dagen daarna het aantal bezoeken aan de bedrijfspagina of de tab ‘Vacatures’ toenemen?

8 De focus op AI

De opmerking in de vorige quote, over de samenwerking met andere Microsoftonderdelen (LinkedIn is van Microsoft), refereert aan het onderzoek naar en de experimenten met AI die Microsoft doet. Microsoft probeert wereldwijd het voortouw te nemen niet alleen in de ontwikkeling van generatieve AI – kunstmatige intelligentie die op basis van jouw vraag teksten, afbeeldingen, geluiden of andere output genereert. Maar daarin besteed Microsoft naar verluid ook veel aandacht aan de ethische kanten van AI.

Maar het is logisch dat ook LinkedIn gaat focussen op AI, nog verder dan ze al doen. Want we weten nu dat hun slimme algoritmes iedere keer dat je inlogt proberen te begrijpen of je op zoek bent naar een nieuwe baan, vakinformatie of nieuwe klanten.

Maar die generatieve AI is om andere reden interessant. Het gaat allemaal om content. Hoe meer goede content er te vinden is op LinkedIn, hoe leuker het er is. Of, zoals het adagium gaat, ‘Content is the killer app’. Als er op een platform niets interessants te lezen of kijken is, is het snel afgelopen met de gebruikersaantallen.

Je ziet dat LinkedIn al veel langer probeert om ons berichten te laten plaatsen, door middel van niet zo subtiele prompts:

Maar dat kan natuurlijk nog een stapje verder en beter. Wat als je bijvoorbeeld al een idee krijgt aangeleverd voor een tekst? Als een dienst die lijkt op ChatGPT* al een voorstel doet? In het interview wordt niet alleen het voorbeeld gegeven van gewone berichten, maar ook dat van LinkedIn blogs. Waar je zo’n AI-programma als ChatGPT zou kunnen gebruiken om titels te genereren voor je blog of op een andere manier zo’n AI zou kunnen inzetten om je artikel te perfectioneren.

Het voordeel voor LinkedIn is dat er meer goede content op het platform wordt gedeeld. Content die ze ook nog eens kunnen sturen, door suggesties te doen die te maken hebben met hun mooie market places 🙄.

Interessante opmerking in dit interview is overigens het antwoord op de vraag: als iedereen intelligente dingen over de eigen ervaring kan schrijven op LinkedIn met behulp van AI, hoe weet je dan als recruiter nog wat waar is? En hoe onderscheid je je dan nog als individu? Het antwoord volgens Cohen is dat je dan gewoon beter een video kunt maken over jezelf. Dus binnenkort kun je misschien een notificatie verwachten waarbij LinkedIn je oproept om een video op te nemen over al je werkervaring!

Wat wil LinkedIn van jou? Maar vooral: wat wil jij met LinkedIn?

Zoals gezegd weet LinkedIn altijd de dans te ontspringen als het om kritiek gaat. Het is iets dat me al jaren opvalt. Waar Meta doorlopend onder vuur ligt voor het gebruik van data, inbreuken op de privacy en dat soort zaken, is dat bij LinkedIn eigenlijk nooit het geval. Ook al is LinkedIn net zo goed een krachtige advertentiemachine op basis van jouw data en gebruikt LinkedIn net zo goed cookies om je gedrag op het internet te volgen.

En niet alleen om je dingen te verkopen! Ook om je economische waarde voor werkgevers te bepalen. Terwijl jij omgekeerd misschien niets doet om beter uit de bus te komen en je eigen economische kansen te vergroten.

Een mooi voorbeeld van LinkedIn’s ongekend positieve positie is de vraag of en hoe hun recruitmentsoftware gebruik maakt van algoritmes. Ik was daar benieuwd naar. Maar die vraag krijg je eigenijk niet beantwoord (als je gebruiker bent van de recruitment suite: mail me!). Ga maar eens Googlen. Je vindt niets anders dan honderden zo niet duizenden artikelen waarin recruiters, adviseurs en HR-specialisten kandidaten uitleggen hoe ze zo goed mogelijk kunnen solliciteren via LinkedIn. Maar je vindt maar heel weinig over de vraag of dat nou wel zo handig is voor de kandidaat (wat ik begin te betwijfelen … maar ik kan het mis hebben).

Het is fascinerend hoe LinkedIn vooral gezien wordt als een soort goede vriend waar je veel aan hebt, in plaats van een verslavend social media platform dat jouw data gebruikt voor eigen gewin en waar je als ondernemer en werkgever soms enorm afhankelijk van bent. Mijn vermoeden is dat er een heel sterk PR-team zit dat er alles aan doet om de organisatie uit de wind te houden en waarschijnlijk ook heel actief werkt aan het behouden en opbouwen van dat imago van vriendelijk platform met niets dan goede bedoelingen. Kan bijna niet anders, toch?!

Maar de vraag is eigenlijk helemaal niet wat LinkedIn wil en wat LinkedIn heeft aan jou. De vraag is vooral wat jij hebt aan LinkedIn. En hoe je kunt inspelen op wat LinkedIn wil, om zo je eigen doelen te behalen.

Als ik het interview zo samen vat is het me opnieuw duidelijk dat LinkedIn toch echt graag meer video wil (ook al lijkt video niet zo goed te werken op LinkedIn?? Raadsel), meer ‘workplace conversations’ (collega’s onderling?) en meer berichten over je vak. Dus daar kun je je in ieder geval op focussen.

Het is ook duidelijk dat die ‘vaardigheden’ belangrijker beginnen te worden als je gevonden wilt worden door recruiters. En als er een algoritme wordt gebruikt bij het sorteren van vacatures, wat ik niet zeker weet, zouden die vaardigheden ook wel eens kunnen betekenen dat je bovenop de virtuele stapel komt te liggen. Althans, dat zou ik doen als ik LinkedIn was.

Mijn tip is dan ook om goed naar je vaardigheden te kijken.

Slim vaardigheden toevoegen op LinkedIn

Ik kon het niet laten om even in die vaardigheden te duiken, natuurlijk. Ik moest me hier even in verdiepen, want ik ben al heel lang niet zo bezig geweest met solliciteren 🙂

Als je weet welke vaardigheden gevraagd worden in de functie die je ambieert, zou je eens kunnen kijken of je die toe kunt voegen. En dan kun je net zo goed slim te werk gaan. Een keer een beetje tijd investeren zou best wat op kunnen leveren.

Hier is mijn stappenplan:

1. Ga naar je werkervaring (je functies) en voeg daar de 5 vaardigheden toe die belangrijk zijn voor die functie én voor de functie die je ambieert
2. Sorteer daarna de vaardigheden zodat de belangrijkste bovenaan staan
3. Vraag vrienden of collega’s om je vaardigheden te onderschrijven
4. Doe eventueel een ‘vaardigheidsevaluatie’, een quiz, op LinkedIn. Dit is iets waarover ook in het interview gesproken wordt.
5. Neem eventueel een gratis proefabonnement zodat je LinkedIncursussen kunt doen die je vaardigheden onderschrijven. Die kun je na afloop van de cursus toevoegen aan je vaardigheden (en het certificaat bij opleidingen).

1 Voeg vaardigheden toe aan je werkervaring

Zorg dat je de vaardigheden die je in je werk gebruikt eerst toevoegt onder je werkervaring (iets dat ik zelf nooit heb gedaan). Je vindt de optie door op je werkervaring te klikken, te kiezen voor het pijltje en dan per functie naar beneden te scrollen tot onder je kopregel. Daar vind je een kopje ‘Vaardigheden’ waar je 5 vaardigheden kunt kiezen die bij die functie horen:

Op die manier zorg je dat alle mensen die je vaardigheid onderschrijven dat doen bij je functie.

Omdat ik nooit vaardigheden heb gekoppeld aan mijn werkervaring, vind je in mijn profiel een ratjetoe aan vaardigheden. Ik heb bijvoorbeeld 80 onderschrijvingen voor bloggen, maar die zijn niet gekoppeld aan mijn werkervaring. Ook heb ik onderwerpen die voor mijn werk en voor mijn werk in de toekomst belangrijk zijn nooit toegevoegd aan mijn lijst met vaardigheden. Dus ik heb weer iets geleerd tijdens het schrijven van dit artikel. Doe er je voordeel mee 😉

2 Sorteer je vaardigheden met de belangrijkste eerst

Zorg daarna dat je de vaardigheden die je het liefst wil laten onderschrijven bovenaan zet door de vaardigheden te sorteren:

Zo zorg je dat mensen die naar jouw ‘vaardigheden’ gaan op je profiel direct de eerste drie vaardigheden zien die voor jou het belangrijkste zijn om te laten onderschrijven.

3 Laat je vaardigheden onderschrijven

Vraag vrienden eventueel om je op de belangrijkste vaardigheden te onderschrijven, mogelijk ook vanuit je huidige functie:

Dat doen ze door naar je profiel te gaan, naar het hoofdstuk ‘Vaardigheden’ te scrollen, en daar op ‘onderschrijven’ te klikken, zoals ik hier (ongevraagd!) bij Laura heb gedaan:

4 Doe een LinkedIn ‘evaluatie’ waar mogelijk

Je kunt ook, vooral voor meer technische vaardigheden, zo’n kort LinkedIn quizje doen. Dan krijg je dit:

Je vindt die quizjes (‘evaluaties’) als je naar je eigen profiel gaat en op ‘vaardigheden’ klikt. Bovenaan vind je een knop ‘Quiz doen’:

Als je daarop klikt, krijg je een lijst van mogelijke vaardigheden waarvoor je een soort van LinkedIn-OK-stempel kunt krijgen:

5 Volg een relevante cursus op LinkedIn Learning

Of neem een maandje een gratis proefabonnement op Premium. Als je daar cursussen afrondt, kun je na voltooing die vaardigheden automatisch aan je profiel laten toevoegen door LinkedIn, te herkennen aan het LinkedInlogootje:

Als je je vaardigheden eenmaal hebt ingevuld, komt de rest vanzelf. En ben je in ieder geval klaar om gevonden te worden, mocht dat zoeken op vaardigheden echt zo belangrijk zijn of worden als in het interview beweerd wordt.

Disrupt the data!

Tot zo ver het interview. Ik was niet van plan om er een boek over te publiceren maar dat is dit wel geworden! Sorry daarvoor (ik hoop maar dat iemand tot het einde leest!). Maar dat is ook het leuke. Een goede en ervaren interviewer als Nilay Patel kan in zo’n interview de ander uit de kast lokken en antwoorden krijgen waar jij en ik echt iets aan hebben.

Ik heb nu in ieder geval een wat beter idee van wat LinkedIn wil, en wat LinkedIn wil zijn. Maar het gaat vooral om wat jij wilt bereiken op LinkedIn.

En als het systeem je ziet als een dataverzameling, moet je dat systeem natuurlijk ook lekker de data geven die het zoekt. Toch??

* Voor een genuanceerde kijk op wat ChatGPT is, verwijs ik graag naar Jarno’s nieuwsbrief. Een van de weinigen die niet alleen de voordelen, maar ook de risico’s en beperkingen beschrijft.

Ieder jaar schrijf ik op wat ik denk dat er op het gebied van social media gaat gebeuren, het komende jaar. Wordt het meer video? Gaat iedereen naar TikTok? Een terugblik op trends die het afgelopen jaar zijn ingezet, min of meer. Maar dit jaar is het anders. Want zo spannend was het eerder niet. Social media 2023 is een totaal nieuw speelveld.

Social media platformen staan nooit stil. Er is altijd wel iets te vertellen en iets nieuws te proberen. Maar vaak zijn de veranderingen marginaal. Social media draait om verhalen vertellen, of het nou in video, carrousels, TikToks of long form posts is.

Als social media je werk is, houd je natuurlijk de ontwikkelingen bij, kijk je wat je ziet gebeuren, destilleer je contenttrends en ben je zelf vrijwillig slachtoffer van alle veranderingen. Maar de spannendste ontwikkelingen zijn de ontwikkelingen die je alleen achteraf kunt duiden. En de dingen die je niet aan zag komen. En 2023 belooft een avontuur te worden.

1 Social advertising verandert

Social media apps kunnen alleen bestaan bij de gratie van adverteerders, zoals de nieuwe baas van Twitter heeft ondervonden. En als bedrijven maken we dankbaar gebruik van de mogelijkheden. Maar de manier waarop adverteerders hun doelgroep vinden, is in 2022 veranderd – een trend die gaat doorzetten in 2023.

Vooral de social advertising platformen van Meta (Facebook, Instagram, Messenger) en Snapchat waren goed in het voorspellen van consumentengedrag. Hun geavanceerde advertentiesystemen lieten adverteerders door middel van slimme algoritmes en heel veel gebruikersdata precies voorspellen welke (mobiele) gebruikers waarschijnlijk zouden klikken en kopen. Maar met de invoering van Apple’s ATT in 2021 veranderde dat. In deze nieuwsbrief lees je daar meer over.

Sinds 2021 laat Apple gebruikers bewust, actief kiezen voor het niet-tracken van hun gedrag op hun telefoon. Dat was jammer voor alle adverteerders van social media apps, die juist heel graag volgen wat je doet op het internet nadat je op een advertentie hebt geklikt. Maar zo’n advertentie naar de website van een adverteerder opent in een mobiele browser – en de meeste iPhonegebruikers hebben na een actieve prompt van Apple gezegd dat ze niet willen dat adverteerders hen daar volgen.

ATT is het begin van een roep om meer privacy

Hoewel je als adverteerder nog steeds gebruik kunt maken van de data die binnen de Facebook app (en van desktopgebruikers) wordt verzameld, maakt het advertenties op Facebook, Instagram en andere social media apps minder interessant. Je kunt bijvoorbeeld minder goed zien wat de relatie is tussen een klik op je advertentie en een aankoop op je website. Natuurlijk is ATT niet de enige reden dat Meta de advertentieinkomsten zag teruglopen. En natuurlijk zijn er alternatieven om het verlies goed te maken. En geldt dit alleen voor iPhone-gebruikers.

Maar ATT heeft een nieuwe trend ingezet met grotere implicaties voor adverteerders op social media. Want hoewel inmiddels duidelijk is dat het niet allemaal goedbedoeld was van Apple (dat zelf natuurlijk wel degelijk toegang houdt tot al onze data), de roep om privacy neemt toe.

Het verzamelen van data over gebruikers zonder dat die dat echt door hebben om er vervolgens geld aan te verdienen in de vorm van o.a. advertenties ligt meer en meer onder vuur. Dat zal de komende jaren zeker consequenties hebben. De regulering van social media platformen zal in 2023 steeds duidelijkere en grotere vormen aannemen.

Hoe dan ook ziet het er naar uit dat het volgen van je klanten in en buiten social media apps steeds lastiger gaat worden. Social advertising wordt steeds gecompliceerder en waarschijnlijk ook minder effectief.

Gelukkig kun je nog altijd werken aan het bouwen aan organisch bereik onder een groep gebruikers die wel echt zit te wachten op je producten 😉

2 Het nieuwe Twitter legt problemen bloot en schudt de wereld van social op

Ik ga hier niet te veel woorden vuil maken aan de nieuwe eigenaar van Twitter. Maar Musks overname heeft veel meer vragen opgeroepen dan ik had verwacht. Bijvoorbeeld: is het terecht dat een privaat bedrijf een platform heeft dat zo essentieel is voor zoveel mensen in de wereld? En zo nee, wat moet je daar dan mee? Hoe reguleer je zoiets? Hoe bepaal je de waarde van een platform dat economisch gezien verlies maakt maar qua waarde voor de wereld onbetaalbaar is?

Musks overname heeft ook laten zien hoe lastig regulering (van Amerikaanse tech in Europa) is. Twitter voldoet bijvoorbeeld niet meer aan o.a. de GDPR (de Europese AVG), dat stelt dat een bedrijf een DPO moet hebben – iemand die je aan kunt spreken bij problemen op het vlak van privacy. Maar het lijkt toch lastig om de nieuwe eigenaar van Twitter hier serieus op aan te spreken. Dus wat stelt zo’n regel dan eigenlijk voor? Oftewel, kun je zulke social media bedrijven (en andere platformen) wel echt aanspreken? Kun je echt handhaven?

https://twitter.com/ThierryBreton/status/1598015892457426944?s=20&t=72AbttIX2dPLyImaL92T3A

Andere impact

Ook op andere vlakken heeft deze overname impact. Techbedrijven over de hele wereld trekken hun eigen conclusies. Musk heeft meer dan de helft van de werknemers (ik weet niet precies wat de cijfers zijn), zijn communicatieteam en de externe contentmoderatoren ontslagen. Maar de dienst blijft rustig doordraaien. Wat zegt dat over de kosten-baten van zo’n bedrijf? Wat is er echt nodig om succes te hebben met zo’n online platform? En hoe belangrijk is contentmoderatie nu echt? Kun je je er makkelijker van af maken dan eerder gedacht? En heb je eigenlijk aan een groep developers niet meer dan genoeg om een platform winstgevend te maken?

Je kunt je voorstellen dat tech CEO’s wereldwijd meekijken naar hoe dit afloopt. Ook META kondigde massa-ontslagen aan. En dat zal weer gevolgen hebben voor de kwaliteit die gebruikers ervaren, de veiligheid van die platformen en voor de rechten van gebruikers. Waar vervolgens overheden zich mee zullen gaan bemoeien … etc. etc.

Tenslotte heeft de opschudding rondom Twitter ervoor gezorgd dat een grote groep invloedrijke, actieve gebruikers richting Mastodon en Tumblr is vertrokken. Dat laat zien dat machtsposities vergankelijk zijn (zoals we ook zien aan de snelle opkomst van TikTok, ten koste van Instagram, YouTube en Facebook). Maar het laat ook zien dat er een grote groep gebruikers die snakt naar een platform waar ze zelf meer controle hebben.

Of het als bedrijf verstandig is om op Twitter te blijven rondhangen (of weer te gaan adverteren), dat moet nog blijken. Het is in ieder geval zinvol om een exitstrategie te hebben. En verder even rustig af te wachten.

3 AI gaat content creëren (of we het willen of niet)

AI is eng en raar en de kans bestaat dat je het net als ik lekker hebt genegeerd. Maar dat kan inmiddels niet meer. Met het (gratis) openstellen van verschillende creatieve AI-programma’s door het bedrijf OpenAI in het najaar van 2022 is duidelijk dat het genereren van content met behulp van AI wel eens de nieuwe standaard zou kunnen worden.

Met AI kun je niet alleen unieke afbeeldingen genereren, maar ook tekst en muziek. En hetzelfde geldt voor video’s. Maar er zijn ook afgeleide producten: video- en fotobewerking, optimalisatie van teksten, bedenken van ideeën (zoals je doet voor SEO-titels), productiviteitstools, analyses … de mogelijkheden zijn vrijwel eindeloos.

Ik heb nog geen concrete toepassingen gezien voor social media, behalve de enorme hoeveelheid nieuwe avatars/profielfoto’s die gemaakt zijn met apps als Lensa. Maar het ligt voor de hand dat slimme ondernemers op dit moment bezig zijn om daar diensten voor te ontwikkelen.

Er zijn een paar ontwikkelingen die ik voorzie.

3 Ontwikkelingen door AI content

De eerste is dat de hoeveelheid content en de hoeveelheid matige content ons wel eens zou kunnen gaan overspoelen op social media. Het is niet te voorspellen hoe goed de output van deze AI tools zal zijn. Maar voor sommige toepassingen, bijvoorbeeld als continuïteit belangrijker is dan kwaliteit, zal die output van tekst en beeld misschien wel voldoende zijn. Op het moment dat de content niet meer van die van menselijke auteurs te onderscheiden is – of eenvoudig kan worden geoptimaliseerd door menselijke redacteuren – is het maar de vraag wat er gaat gebeuren. En of de creativiteit die social media platforms nu nog aantrekkelijk maakt, nodig blijkt. Als je moeite hebt om contentplanning te vullen, zou AI wel eens een uitkomst kunnen zijn. Zij het een weinig creatieve.

De tweede ontwikkeling is dat originele, niet-AI content in vergelijking met AI-gegenereerde content heel kostbaar zal zijn. Mensen zullen duurder zijn dan machines. De computerkracht per gegenereerd AI-bericht schijnt maar een paar cent te zijn. Een videospecialist of fotograaf inhuren als je ook een paar commands in kan typen om beeld te genereren zal leiden tot hele andere, nieuwe afwegingen. Misschien worden door mensen gecreerde teksten, afbeeldingen en video’s wel een onderscheidende factor … maar de vraag is of die onderscheidend genoeg zal blijven om de kosten waar te maken.

Waar de investering in menselijke creators en contentspecialisten voor sommige organisaties logisch zal blijven, zal dat misschien voor kleinere ondernemingen anders zijn. Stel dat zij eenvoudig tussenpersonen kunnen inhuren die de door AI gegenereerde AI kunnen bijsturen en selecteren? Dan zijn ze goedkoper uit met mogelijk toch voldoende kwaliteit voor wat ze willen bereiken.

Het is niet de toekomst die ik graag zou zien. Maar wel een waar ik rekening mee houd.

Tenslotte komen we in 2023 in een moeras van ethische en juridische implicaties terecht rondom AI content. Als ik alle teksten en afbeeldingen van een succesvolle artiest, illustrator of social media influencer in een AI-tool kan stoppen om vervolgens content te genereren die precies lijkt op wat diegene zo bijzonder maakte … wat is dan de positie van de originele maker? Mag je zo maar mijn website scrapen om je AI chat app beter te maken? Wie zal het zeggen? En hoe ga je het bewijzen, als creator of als concurrent?

De manier waarop Lensa en ChatGPT massaal omarmd worden, zonder kritische vragen, zou de creatieve wereld wel eens op zijn kop kunnen gaan zetten in 2023. En daarmee ook die van social media content.

4 Nieuwe platformen, nieuwe kansen, oude problemen

De wereld van social media bedrijven kent al zo lang zoveel machtsposities dat nieuwkomers (of kleintjes die al langer bestaan) weinig kans maken op groei. Maar in 2022 zagen we dat het tij kan keren. Vanwege de overname van Twitter maar ook vanwege spannende nieuwkomers. En in 2023 moet blijken of al die veranderingen gaan bestendigen.

BeReal

Dit jaar zagen we, net als vorig jaar, een nieuw en razendsnel groeiend platform. Vorig jaar was het eendagsvlieg Clubhouse. Dit jaar was het BeReal, dat volgens Apple de belangrijkste app van het jaar op de iPhone was. En in tegenstelling tot Clubhouse, lijkt het succes van BeReal in 2023 aan te houden. Of het ooit nut krijgt voor bedrijven moet nog blijken, maar grappige arbeidsmarktcommunicatie-content is niet ondenkbaar (denk: een variatie op de Instagram stories take-over door collega’s!).

Uiteraard zijn niet alleen de oude reuzen (Instagram) maar ook de nieuwkomers (TikTok) al druk bezig om de functionaliteit van BeReal te kopiëren en te integreren in hun eigen platformen. Maar of ze daarmee net zoveel succes krijgen als het origineel moet nog blijken.

Ook relatieve nieuwkomers zagen explosieve groei. Het zou bijvoorbeeld goed kunnen dat TikTok dit jaar de meest gedownloade app ter wereld is (op de iOS en Android systemen althans). Een relatieve nieuwkomer, maar wel eentje die duidelijk tegemoet komt aan een behoefte. En met ongekende groei. Waarbij merken, publieke organisaties, ouders en anderen worstelen om een inhaalslag te maken, ook al vanwege de twijfels over het platform. Ik beschreef hier wat het probleem met TikTok is.

Post

De grote uittocht van talent bij Twitter kan niet anders dan tot nieuwe Twitterachtige apps leiden. De bekendste is op dit moment post.news*, met funding van bekende investeerder Andreessen Horowitz (a16z). We zullen moeten afwachten hoe het uitpakt. En of onze specifieke doelgroepen er te vinden zijn, natuurlijk, want dat blijft toch de vraag als je jarenlang geïnvesteerd hebt in Twitter. Waar gaat jouw doelgroep heen?

* Ik heb hier gelinkt naar mijn ‘affiliate’ link – bij 5 sign ups krijg ik toegang. Voel je vrij om gewoon op post.news te klikken!

Mastodon en Tumblr

Tenslotte leidde het nieuws rondom Twitter dit jaar tot onverwachte groei voor kleine social media platforms die al jaren bestonden. Open source social platform Mastodon, dat al sinds 2016 bestaat, groeide explosief zodra Musk Twitter overnam. Hetzelfde geldt voor social/blogplatform Tumblr, dat sinds 2007 bestaat en tegenwoordig van Automattic is (het bedrijf van de bedenker van WordPress). En met iedere rare tweet van Musk nemen de gebruikersaantallen van beide platformen toe.

Hier lees je waarom ik niet denk dat Mastodon een volwaardig alternatief voor Twitter is.

Het afgelopen jaar is de kans groter geworden dat jouw organisatie zich op nieuwe platforms gaat begeven. Of het nou TikTok is of Mastodon, Tumblr of Post.news, het lijkt er op dat je doelgroep zoekende is. En dat betekent in ieder geval dat het verstandig om je bedrijfs-, merk-, product- of organisatienaam te claimen op nieuwe apps. Net als het verstandig is om je account op Twitter niet volledig op te heffen, zodat je gebruikersnaam niet gekaapt kan worden.

Oude problemen

OF het allemaal zo makkelijk wordt op die nieuwe platformen? Natuurlijk niet. Deze twitteraar legde dat in onderstaand draadje het beste uit:

https://twitter.com/rahaeli/status/1594756281650524160?s=20&t=VzmI7XOiUWB9N6NBtLJUqA

Een ding is zeker: 2023 wordt een spannend jaar voor social media managers.

Enne, ja, je vindt ook mij op Mastodon: mstdn.social/@eljadaae. En ik heb sinds 2011 ook een Tumblr zoals alle cool kids destijds hadden 😉

5 LinkedIngroepen … ???

Ik was eind november 2022 vrolijk door LinkedIn aan het scrollen toen ik opeens een bericht zag dat ik niet begreep. De naam erboven was van Frankwatching, maar de naam er onder was van een persoon die ik niet kende:

Ik dacht even dat het een soort samenwerking was zoals je op Instagram hebt, waar je berichten en reels op twee accounts kan publiceren door aan te geven dat het een ‘partnership’ is.

Maar nee. Het was een groepsbericht.

Wie mijn trendartikelen van de afgelopen jaren heeft gelezen weet dat ik ieder jaar voorspel dat LinkedIn de groepenfunctionaliteit nieuw lezen gaat inblazen. Tot nu toe zonder dat ik gelijk kreeg. Maar ik denk dat het in 2023 gaat gebeuren, mensen. Yay!

Dat zou wel heel slim zijn van LinkedIn, want groepen zijn op Facebook een belangrijke reden voor mensen om terug te blijven komen. Ze hebben hoge engagement, veel bereik en laten mensen de Facebook app nog eens openen. Want zo leuk is Facebook verder niet meer, laten we eerlijk zijn.

LinkedIngroepen zouden een perfecte plek zijn om mensen te verzamelen die interesse hebben in een bepaald onderwerp of een bepaalde functie vervullen. Zo kunnen ze met elkaar van gedachten wisselen, zonder dat ze dat direct met hun hele netwerk delen. Bovendien kunnen ze er meer in detail treden. En kunnen ze er vragen kwijt met een redelijke garantie dat ze antwoord krijgen, iets dat in de algemene tijdlijn op LinkedIn maar de vraag is.

We zullen zien of ik gelijk heb. Als dat zo is, is het tijd om je groep nieuw leven in te blazen en te gaan experimenteren met dingen als open vragen en linkloze berichten – want hopelijk gaan groepen dan meer worden dan plekken waar de beheerder en de leden niets anders doen dan hun eigen links in spammen.

6 Nog 1 keer dan: verticaal beeld krijgt de overhand

Ik heb het niet gecheckt, maar ik denk dat ik dit al een paar jaar roep in mijn social media trendslijstjes: beeldformaten veranderen. Waar veel organisaties inmiddels kiezen voor vierkante foto’s en video’s in plaats van liggende formaten, is de volgende fase al lang begonnen: alles wordt verticaal. Of verticaler, in ieder geval.

Toch roep ik het nog maar even, want ik zie nog veel te veel mensen ‘vlogs’ maken met hun smartphone gedraaid in plaats van rechtop. En social media buraus vrolijk videospecialisten op pad sturen om bedrijfsvideo’s te maken in landscape.

De reden dat mensen bleven vasthouden aan horizontaal beeld was tot nu toe altijd een argument in de trant van ‘zo zijn onze ogen in ons gezicht gezet’. En dat is waar. Maar de natuurkracht die dat gezicht ontworp wist niet dat mobiele telefoons kleine verticale schermen zouden zijn die precies in een hand passen. En eerijk gezegd denk ik dat het vooral te maken heeft met de invloed van traditionele media als TV en de mensen die dat nog steeds maken. Maar social media is geen ouderwetse media. Tijd om je beleid aan te passen, dus.

Er is een reden dat YouTube volop op shorts is gaan focussen (verticale korte video’s), inclusief een speciale plek in het menu van de mobiele app, zie onderaan:

Ja, het wil de concurrentie met TikTok niet verliezen. En concurrentie is er: in juni gaf YouTube aan dat er maandelijks 1,5 miljard ingelogde gebruikers naar YouTube shorts kijken. Maar TikTok zat al in september 2021 op 1 miljard maandelijkse gebruikers.

Maar TikTok legde gewoon een ontwikkeling bloot die al langer aan de gang was. Als het gaat om verticale, schermvullende content had TikTok als relatief nieuwe app een voordeel, net als Snapchat destijds: het was niet gehouden aan de manier waarop content op horizontale beeldschermen werd getoond. Dat is de lastige legacy die Facebook en YouTube, die begonnen als website en pas later apps werden, hebben. Traditioneel worden video’s nu eenmaal gefilmd door traditionele videocamera’s zoals die voor TV bedacht zijn: in liggend formaat.

Dat is vandaag de dag wel anders. Als jij op TikTok een horizontale video wilt plaatsen, prima, maar het scherm blijft verticaal. En de kans dat je video het net zo goed doet als een video die verticaal gefilmd is, is klein. Schermvullende content is gewoon meer emersive, houdt de aandacht van de kijker beter vast. En dat is wat we willen. Toch?

Het aanpassen van horizontaal gefilmde content aan een verticaal (klein) beeldscherm werkt eigenlijk nooit goed. Ik zag van de week dat Netflix een moedige poging doet om het standaard TV-formaat geschikt te maken voor het verticale scherm met verticale ‘clips’:

TikTokkers doen het beter, Netflix (weliswaar zonder dat ze de rechten hebben op jullie content …). En de lol van content die gemaakt is om beeldvullend te zijn op een smartphonescherm is dat het beter past bij de gebruiker die dat scherm vasthoudt.

Als je verantwoordelijk bent voor social media content, is het nu dus echt – echt echt écht – de hoogste tijd om af te stappen van dat horizontale beeldmateriaal. Zorg dat collega’s verticaal gaan filmen en fotograferen, geef je bureau opdracht om te stoppen met die liggende graphics (zucht! of zoek een ander bureau …) en voed de mensen om je heen een beetje op. Tenzij die video op (het oude) YouTube gaat, hoeft het niet meer liggend.

Van vierkant naar 4:5 is wel het minste dat je kunt gaan doen. Maar ga vooral testen wat het beste werkt en hoe je op social media platformen als LinkedIn toch nog ruimte houdt voor je tekst.

2023 wordt een spannend jaar voor social media

Tsja. Het is een hele opsomming! Het is al heel lang niet zo spannend geweest in de wereld van social media. Behalve de opkomst van platforms als Snapchat en TikTok en de reacties daarop van de ‘oude’ platforms was het een beetje saai, zelfs. Verhalen vertellen en de aandacht grijpen blijft tenslotte altijd dezelfde kunst, waar je dat ook doet en in welke vorm dan ook.

Maar komend jaar wordt anders.

Steeds meer kritische geluiden van zowel gebruikers, adverteerders als overheden; de opkomst van AI-content die ons gaat overspoelen; de mogelijke opkomst van nieuwe (oude) platformen als Mastodon; de mogelijkheid dat we massaal wegtrekken van ons geliefde Twitter en ons publiek opnieuw moeten opbouwen … het wordt een crazy ride!

Riemen aan dan maar en gaan!

Bekijk de vorige trendsartikelen

Je las zojuist het zesde artikel dat ik schreef. Maar mocht je willen weten wat ik voor het afgelopen jaar voorspelde, dat vind je hier:

• Social media trends 2022 (dec 2021)
• Social media trends 2021 (nov 2020)
• Social media trends 2020 (nov 2019)
• Social media trends 2019 (nov 2018)
• Social media trends 2018 (jan 2018)

Het klinkt voor mij als blogger als een nachtmerrie, een AI dat je blog voor je gaat schrijven. Mede daarom had ik misschien gedacht dat het toch niets gaat worden. Maar inmiddels begin ik te twijfelen.

(nee, dit is niet geschreven met behulp van AI)

Ik dacht altijd dat het onmogelijk zou zijn om de creativiteit van echte bloggers te evenaren met een machine (wat AI eigenlijk is: een machine). Ik kon me voorstellen dat je best iets kon maken dat redelijk leesbaar was, gebaseerd op het kopiëren van vergelijkbare artikelen en met het hele internet tot je beschikking. Maar ik dacht niet dat je dan iets zou krijgen dat echt zou lijken op, nou ja, MIJ.

Als echte fanatieke blogger met 2000+ artikelen hoop je toch een beetje dat je uniek bent. Ook als was er een tijd dat ik met een groep andere bloggers zo verweven was, zoveel van hen las en zij van mij, dat we elkaar bijna na konden doen. (met als hoogtepunt de mooie serie blogposts van Emma waarin ze haar collegabloggers naspeelde) (ik moet eens gaan zoeken of ik die nog kan vinden)

Maar ik ben van gedachten aan het veranderen. En dat komt door 2 dingen. Nee, 3.

1 Wat is dat eigenlijk, AI?

Het eerste is dat ik me aan het verdiepen ben in AI en machine learning. Ik begin te zien dat het zelflerende systemen zijn die je grote hoeveelheden data laat analyseren en laat sorteren (patronen herkennen) of de opdracht geeft om met die data iets te doen voor een bepaalde uitkomst. Ik begrijp, kortom, beter hoe het zou werken, zo’n EljablogAI.

2 De AI-tegenstander die iedereen liet denken dat het een mens was

Het tweede is dat er steeds slimmere machines komen. (ik vraag me steeds meer af: WAAROM EIGENLIJK? maar even los van die vraag)

Zo waren er al langer computers die beter waren in spelletjes als Go of schaken dan de beste menselijke spelers op de wereld. Alleen: die hoefden niemand ervan te overtuigen dat ze menselijk zijn. Maar inmiddels is er een AI dat in een spel waarin je op basis van tekst (chat?) met elkaar onderhandelt, mensen ervan kon overtuigen om te doen wat het wilde en zo kon winnen. Hier lees je er meer over.

The researchers entered Cicero anonymously in 40 games of Diplomacy hosted by an online league of human players. The AI sent 5277 messages to human players over the course of 72 hours of gameplay – and almost nobody wised up to the fact that they were communicating with an AI. Just one player voiced suspicion in a post-game chat that one of the AI accounts might have been a bot. Cicero ranked in the top 10 per cent of players across the games.

bron

Dat is overigens wel heel dubieus, om mensen niet te laten weten dat ze met een AI te maken hebben ipv een echt persoon. Maar goed. Moving on.

3 Wat als je een AI koopt en het traint met mijn blog?

2000 webpagina’s analyseren stelt weinig voor voor een beetje AI, schijnt. Maar stel dat ik een open source AI-systeem koop of download (kan) en het dan dit blog als data geef. En het dan vraag om over een bepaald onderwerp te schrijven.

Als 2000 pagina’s genoeg is (en dat weet ik niet … maar misschien kunnen we het dan ook nog mijn 3 boeken voeden? en mijn e-mailhistorie? en de inhoud van mijn chats?), dan denk ik dat dat AI het niet zo moeilijk zou vinden om mij na te doen.

En dat, ja, dat is toch niet echt een fijne gedachte.

Ik wil toch liever uniek en onvoorspelbaar blijven. 🙂

Nu Twitter’s toekomst onzeker is, zoeken mensen naar een alternatief. Mastodon lijkt de aangewezen keuze. Maar Mastodon kan Twitter nooit vervangen. Dat komt omdat Twitter iets heeft dat Mastodon verafschuwt: een algoritmische tijdlijn. En juist datgaat de echte opvolger van Twitter groot maken.

Mastodon is, zou je kunnen zeggen, een open variant van Twitter. Open in de zin dat de software door iedereen te gebruiken is (denk aan WordPress) en waar iedereen die het wil een eigen server kan maken.

Het is een soort Twitter maar dan verdeeld over duizenden (ik weet niet hoeveel) servers, die ze op Mastodon ‘Instances’ noemen.

Het grote voordeel is dat niemand de macht heeft, niemand in zijn/haar eentje beslist wat mag en niet mag en iedereen voor de eigen community een veilige plek kan creëren. Het is alsof je je hele eigen Twitter kunt maken met je eigen regels en je eigen mensen. (Dit is overigens een ambitie die Musk ook heeft uitgesproken voordat hij Twitter overnam: Twitter als protocol.)

En omdat je allemaal dezelfde software gebruikt, kun je elkaar wel gewoon volgen en met elkaar communiceren, als je dat wilt. Ook al zit je op een andere server.

Het anarchistische van Mastodon zit hem ook in het ontbreken van een algoritme dat bepaalt welke berichten je te zien krijgt. De bestaande community van Mastodon zit daar juist omdat ze ontevreden waren over die algoritmes, onder andere.

De algoritmische tijdlijn is altijd een dingetje. Iedere social media app die zo’n tijdlijn introduceerde, kreeg gedoe met gebruikers. Want voor veel kritische gebruikers van social media is een chronologische tijdlijn, die je zelf in de hand hebt, het ideaal.

“Je tijdlijn op Mastodon heeft geen algoritme dat mede op basis van je likes bepaalt wat je wilt zien. Dus je tijdlijn wordt niet in de war geschopt als je een like geeft aan een bericht waarvoor je gewoon waardering wilt tonen maar over een onderwerp waar je verder geen interesse in hebt.”

samenvatting van aantal toots op Mastodon, vrij vertaald

(ik heb begrepen dat Mastodongebruikers er geen prijs op stellen om hun berichten buiten Mastodon gebruikt te zien worden, dus dit is even een vrije niet herleidbare vertaling zonder bronvermelding)

Maar die likes van anderen, dat is nou precies wat ik mis op Mastodon.

Want mijn ideaal is een superslim algoritme dat me precies geeft wat ik wil.

Algoritmes maken je tijdlijn interessanter

Je tijdlijn op Twitter – maar ook op LinkedIn of Instagram – wordt niet alleen bepaald door de mensen die je volgt. Je zie ook berichten van de mensen die zij op hun beurt volgen en waarop zij reageerden. Het is een klassiek voorbeeld van de netwerktheorie en van de ‘social graph’. En het is de reden dat social media zo’n vlucht heeft genomen in de afgelopen 20 jaar.

Op TikTok staat je tijdlijn zelfs grotendeels los van wie je volgt. Het meeste van wat je ziet is niet van mensen die je volgt of mensen die zij volgen of zelfs maar de content die je netwerk leuk vindt. TikTok’s algoritme kijkt vrijwel alleen nog naar jouw eigen gedrag en interesse. In plaat van een ‘social graph’ draait alles om de ‘interest graph’.

De theorie is dat als wij elkaar volgen en een van ons iets interessant vindt, de kans aanzienlijk dat de ander het ook interessant vindt. Groter dan de kans dat iemand waarmee je niet verbonden bent dat ook vindt, in ieder geval. Door middel van slimme (of niet zo slimme) algoritmes zorgen social media apps dat je berichten ziet die je leuk vindt. Maar ook dat je bedrijven en mensen ontdekt die je zouden kunnen interesseren.

Op Twitter heb ik dat algoritme zoveel informatie gegeven door de jaren dat het me iedere dag een tijdlijn presenteert die voor mij gemaakt is.

Ik heb letterlijk jaren en jaren geïnvesteerd in het volgen van interessante mensen. Ik heb 10 jaar lang wekelijks aan een community gebouwd. Ik bouw al jaren aan mijn Twitterlijsten. En ik heb jaren geïnvesteerd in het actief ontvolgen en dempen van mensen die ik niet interessant vond.

Nog even los van het feit dat ik al 15 jaar IEDERE DAG die app open – meestal meerdere keren per dag. Over tijdsinvestering gesproken!

Maar het resultaat is er ook naar. Want iedere keer dat ik Twitter open, krijg ik tweets te zien van mensen met wie ik me verbonden voel. En van mensen die ik niet ken maar met tweets waarin ik ben geïnteresseerd. Of waar ik keihard om moet lachen.

Wat mensen willen is gemak’

Deze tweet kwam mijn tijdlijn in vandaag:

(UI = user interface, dus hoe makkelijk en fijn is de app om te gebruiken)

Je kunt het hele twitterdraadje lezen door op de link te klikken. Maar mij ging het vooral om dit vervolg:

Ik denk dat ze gelijk heeft.

We willen snelle informatie en zo veel mogelijk informatie, over de dingen we leuk of interessant vinden.

Natuurlijk willen we niet dat bedrijven onze data misbruiken of ons manipuleren door ons een bepaalde kant op te duwen.

Maar we willen vooral gemak.

Je kiest voor een bepaalde krant omdat je weet dat die krant je gaat geven wat je wilt: informatie in een bepaalde stijl, over bepaalde onderwerpen, met een bepaald gezichtspunt.

Zo is het ook met social media apps: je wilt dat ze je geven wat je interessant vindt. Als ze het je te moeilijk maken en je ziet niet wat je leuk vindt, ben je er snel klaar mee.

Zonder algoritmes zijn social media apps te veel werk

De waarheid is dat het heel lastig is om het leuk te hebben op een social media platform als je alles zelf moet doen.

Als je zelf op zoek moet gaan naar mensen om te volgen, kost het je veel moeite. En als je tijdlijn beperkt is tot de paar mensen die je volgt, weet je zeker dat je nooit het interessantste krijgt dat er op jouw interessegebied te vinden is.

Je vertrouwt er op dat je krant weet wat voor journalisten ze moeten aannemen. En op social media hoop je ook dat de app het beste voor je naar boven weet te halen.

Maar op Mastodon betekent dat dat je eerst de mensen moet vinden die plaatsen wat jij wilt zien. En daar dan ook voldoende van, want anders is er niet zo veel te zien (niet iedereen plaatst iedere dag interessante berichten).

TIP Ben je op zoek naar leuke accounts om te volgen, op Mastodon of op Twitter? Zoek experts, organisaties, journalisten, kranten, favoriete auteurs, podcasters, komieken en anderen op die je leuk vindt en kijk wie zij op hun beurt volgen. Zo heb je een snelle filter en vind je snel interessante accounts. Hashtags volgen helpt ook, maar als die niet gerangschikt zijn door een algoritme werkt die truc minder goed.

Ik heb al heel wat mensen ontvolgd op Mastodon omdat ik dingen in mijn tijdlijn kreeg die ik niet leuk vond. Het kostte me te veel tijd en aandacht om eerst te moeten lezen en dan te concluderen dat ik het niet interessant vond.

De ‘dit-is-interessant’-ratio was gewoon te laag: het percentage van de berichten in mijn tijdlijn waarin ik interesse heb moet voldoende zijn. Hoe hoger het percentage oninteressante berichten, hoe meer ik mijn tijd verdoe. En hoe sneller ik de app weer dicht doe.

Voor wie denkt dat ik Mastodon niet leuk vind – dat is totaal niet zo! Een nieuw platform vraagt een investering. Ik ben er daarom iedere dag meerdere keren. Ik zoek interessante accounts op, doe mijn huiswerk, lees er over, connect met oude bekenden, probeer te liken, reageren en delen. Ik bewonder de vaste kern die al die jaren bouwt aan dit platform. Ik denk ook dat het bijvoorbeeld voor de overheid een interessante optie is.

Maar ik weet zeker dat Mastodon Twitter niet kan vervangen.

Het is te moeilijk. En daarmee is de drempel te hoog voor grote aantallen gebruikers.

Social media apps zonder algoritme zullen nooit de grootste worden

Algoritmes kunnen gevaarlijke dingen zijn, als niemand van buiten er toezicht op houdt en er vragen over kan stellen.

De algoritmes van Twitter, Instagram, Facebook, YouTube, LinkedIn en TikTok zijn bijvoorbeeld veel te ondoorzichtig. En ze zijn veel te lang gebaseerd geweest op engagement, met de polariserende gevolgen die we allemaal kennen.

Maar een social media app zonder algoritme is een gemiste kans. Zo’n app kan nooit heel groot worden. Het is er simpelweg te veel werk om er je weg te vinden. En mensen willen niet werken: ze willen gemak.

(Ik denk zelfs dat je grote groepen mensen uitsluit als een app het moeilijk maakt om content en mensen te ontdekken. Met als gevolg niet alleen dat grote groepen mensen in de praktijk geen toegang hebben tot je app maar ook met het gevaar dat je een weinig diverse groep gebruikers overhoudt. Maar dat is een andere discussie.)

Dat is de reden dat mensen TikTok, Facebook en Instagram klakkeloos toegang geven tot hun adresboek: zodat ze zo snel mogelijk hun vrienden kunnen vinden op zo’n app. Ze willen snel van start. Ze willen het leuk hebben. Ze willen gemak.

Mastodon heeft een enorme boost gekregen, met al het gedoe rondom Twitter (lees hier meer over hoe dat voelt voor ‘oude’ Mastodongebruikers). Het is een prachtig platform, gebaseerd op belangrijke principes. Maar het is niet het nieuwe Twitter.

Zelfs Twitter zelf wordt niet het nieuwe Twitter.

Het is een kwestie van tijd tot er een écht nieuw Twitter gelanceerd wordt. En dat wordt een app die wel degelijk een algoritme gebruikt. Een slimmere variant dan het algoritme van Twitter, dat net als Facebook, Instagram en vele andere te veel last heeft van de eigen legacy. En ik voorspel dat zo’n nieuwe app de mogelijkheid krijgt om je eigen algoritme bij te stellen, met schuifjes en knoppen, zodat je zelf bepaalt wat je wilt zien.

Tot die tijd vind je me op Mastodon (mstdn.social/@eljadaae). (Voor wie wil overstappen of gewoon een kijkje nemen: Frank heeft een goede gids geschreven.)

En Twitter (@eljadaae).

Inclusief algoritme.

Twitter is aan het veranderen onder nieuwe eigenaar Musk. Voor organisaties die veel geïnvesteerd hebben in hun publiek op Twitter is dat een grote zorg. Want wat nu?

Twitter is sinds nog geen twee weken van Elon Musk. En de chaos is compleet. Massa-ontslagen van belangrijke teams; tweets van de eigenaar die niet door de beugel kunnen; een hang naar ‘vrijheid van meningsuiting’ maar ook een poging om kritische twitteraars de mond te snoeren; weglopende adverteerders en overhaaste productintroducties; gesprekken met journalisten en adverteerders die weinig vertrouwen geven in een goede uitkomst … het is te veel om op te noemen.

Iedere dag brengt nieuwe verrassingen als het om Twitter gaat. En dat leidt tot onzekerheid bij adverteerders en prominente gebruikers. Maar wat betekent het voor jouw organisatie?

Waarom er zorgen zijn over Twitter

Of Twitter een toekomst heeft, is onzeker. Dat heeft te maken met een paar factoren. Dit zijn de 3 voornaamste zorgen:

1. Blijft Twitter overeind?
2. Komt mijn merk in gevaar en is mijn doelgroep veilig?
3. Waar komen mijn tweets tussen te staan?

1 Blijven de infrastructuur en de kwaliteit van de site overeind?

Het lijkt erop dat het massa-ontslag dat Musk heeft ingezet, niet ontzettend goed doordacht was. Vanuit de technische hoek, van zowel ex-werknemers als mensen met verstand van technologie, komen signalen dat er wel eens dingen mis kunnen gaan met de infrastructuur nu zoveel mensen plotseling ontslagen zijn.

Toegegeven, die komen ook uit de hoek van mensen die Musk geen warm hart toedragen.

Maar er zou wel eens een kern van waarheid in kunnen zitten. Je kunt er niet meer, zoals voorheen, 99% 😉 zeker van zijn dat de dienst in de lucht is op het moment dat je iets wilt doen. En als je afhankelijk bent van Twitter voor het communiceren met je doelgroep is dat een probleem.

2 Mogelijke identiteitsfraude

Vertrouwen is een groot goed op social media, vooral als het gaat om officiële personen, merken en organisaties. De reden dat social media platformen werken met verificatieprocedures is dat het voor gebruikers meteen duidelijk moet zijn of je te maken hebt met het juiste bedrijf of de juiste persoon.

Helaas lijkt Musk te onderschatten hoe belangrijk verificatie is en hoe gevaarlijk het is als willekeurige mensen zich kunnen voordoen als iemand of iets anders. De nieuwe dienst waarbij je een blauw vinkje kunt krijgen tegen betaling, gaat waarschijnlijk grootschalige oplichting mogelijk maken.

Verschillende journalisten zijn dit al aan het testen:

Dit betekent dat anderen zich voor kunnen doen als jouw organisatie of als jouw persoonlijke account met alle gevolgen van dien. Dit is binnen een paar dagen al op grote schaal gaande, zoals dit nepaccount dat zich voordoet als pharmaceut Eli Lilly:

Wat als mensen de nep-Belastingdienst per Direct Message hun privé-gegevens verstrekken? Of whistleblowers niet doorhebben dat ze niet echt met een journalist te maken hebben? Of iemand over de rug van een beroemd persoon of een merk mensen weet op te lichten? De gevolgen kunnen rampzalig zijn.

Gezien het gigantische aantal likes en retweets (en dus het bereik) dat deze accounts soms al krijgen met hun tweets, kun je je voorstellen dat er niet alleen gevaar schuilt in zaken als oplichting of paniek zaaien, maar ook in imagoschade.

NB Dit gevaar van identiteitsfraude is ook een van de redenen om je twitteraccount niet te verwijderen. Het zou door anderen geclaimd kunnen worden om zich voor te doen als jouw organisatie.

3 De context van je tweets

De reden dat grote adverteerders binnen een paar dagen hun advertentiecampagnes stopzetten en daarmee Twitters voornaamste bron van inkomsten in gevaar brachten, is een andere. Zij willen niet dat hun tweets/advertenties tussen het verkeerde soort tweets komt te staan.

Omdat Musk aan het snijden is in de teams die zich bezig hielden met zaken als COVID-misinformatie, ethiek van algoritmes en team rondom misinformatie, hate speech etc. kan Twitter niet langer garanderen dat hun (en jullie!) tweets niet tussen een heleboel troep komen te staan. Om hun merk veilig te stellen, hebben grote Amerikaanse merken hun campagnes gepauzeerd.

NB Dat grote Amerikaanse automerken hun campagnes stopzetten, komt waarschijnlijk ook door het feit dat een concurrent – de eigenaar van Tesla – het platform heeft overgenomen.

Dit mogelijke probleem geldt natuurlijk net zo goed voor Nederlandse merken, voor politici, voor overheden en overheidsorganisaties. En niet alleen voor je advertenties: hoe zal Twitter zich ontwikkelen? Blijft het een veilig plek? En zo niet, kun je met goed fatsoen op Twitter blijven terwijl bepaalde doelgroepen slachtoffer zien van gerichte haatcampagnes?

Behalve het tijdelijk stopzetten van je Twittercampagnes als voorzorgsmaatregel, blijft het belangrijk om vinger aan de pols te houden.

Twitters toekomst is onzeker

Al deze factoren samen betekenen dat de toekomst van Twitter onzeker is. Zonder de reclamebudgetten van grote adverteerders zijn er nauwelijks inkomsten. De introductie van een betaalde dienst van 8 dollar per maand is een druppel op een gloeiende plaat.

Weliswaar zou je kunnen verwachten dat de partijen die Musk geld leenden voor deze dure overname hem vanzelf gaan dwingen om die dingen te gaan doen die adverteerders doen terugkeren. Maar op dit moment is daar nog geen teken van. De beweegredenen van sommige investeerders, zoals de een-na-grootste, zijn onduidelijk en onbekend. Dus het blijft koffiedik kijken.

Ben je voor het bereiken van je doelgroep afhankelijk van Twitter? Dan is het tijd voor alternatieven

Veel organisaties bereiken op Twitter een doelgroep die ze nergens anders op die manier kunnen bereiken. Nog niet, althans. Nergens anders vind je die mix van journalisten, academici, beleidsmakers, politici, technologen en politiek betrokken burgers.

Hoe lastig het ook is, het is tijd om eens goed te kijken naar alternatieve platformen en kanalen om die doelgroep of de groep volgers die je nu op Twitter hebt verzameld, te bereiken. Denk aan:

• Een nieuwsbrief: als je organisatie nog geen nieuwsbrief heeft, is het geen makkelijke oplossing. Je moet er zeker niet makkelijk over denken, want een nieuwsbrief vraagt een strategie en commitment. Aan de andere kant kan het belang van het bereiken van je Twittervolgers zo groot zijn dat een snelle nieuwsbriefoplossing beter is dan niets
• Facebook/Instagram: hoewel deze platformen net zo goed onder vuur liggen, zorgt de structuur van deze beursgenoteerde bedrijven voor iets meer transparantie en informatie. Althans, dat hopen we dan maar 🙂
• LinkedIn bedrijfspagina’s: mogelijk het beste alternatief voor Twitter, want de kans dat je doelgroep er aanwezig is is groot. Meer over LinkedIn bedrijfspagina’s vind je hier
• LinkedIn persoonlijk profiel: het is geen gek idee om collega’s, vooral die in hoge posities, te helpen om hun LinkedInprofiel actiever in te gaan zetten. Mensen volgen liever personen dan bedrijven. Het organische, niet-betaalde bereik van nieuwe personen is op LinkedIn minstens net zo hoog als op Twitter dus wellicht een alternatief. Zorg in ieder geval dat je directieleden, politici, journalisten en topexperts hun LinkedIn-inbox in de gaten houden, want het zou best kunnen dat daar nu belangrijke verzoeken binnen komen
• Een blog: anders dan een gewone website biedt een blog het voordeel dat mensen zich er op kunnen abonneren met een RSS-reader of via een aangeboden ‘nieuwsbrief’. Blogs zijn niet meer zo populair, tot mijn spijt, want ze zijn een geldige manier om informatie te delen
• Mastodon: zie verderop
• Een podcast: wel een alternatief, maar ook weer niet bepaald de makkelijkste weg. Een voordeel van podcasts is wel dat mensen zich er op kunnen abonneren en dan gegarandeerd de nieuwste aflevering krijgen, net als bij een nieuwsbrief. En podcasts winnen aan populariteit. Het nadeel is dat het verkrijgen van abonnees net als bij nieuwsbrieven vraagt om een campagne – via relevante kanalen … waaronder mogelijk Twitter

Ook als het op dit moment allemaal nog voorspoedig gaat op Twitter, raad ik je aan om alternatieven en noodscenario’s te bespreken. Hoe belangrijker de doelgroep op Twitter is voor het succes van je organisatie, hoe belangrijker het is om te weten waar je publiek heen kunt sturen (of kunt ontvangen) bij problemen.

TIP Bereid een campagne voor om in geval van nood je publiek te kunnen leiden naar het nieuwe door jou gekozen kanaal/platform. Zorg ook dat je op al je kanalen klaar bent om je doelgroep te ontvangen: grote kans dat volgers zelf ook op zoek gaan naar informatie op kanalen als LinkedIn, Facebook en Instagram zodra Twitter bijvoorbeeld offline zou gaan.

Moet je je corporate Twitter account naar Mastodon verplaatsen?

Ik betwijfel of Mastodon Twitter volledig kan vervangen. Dat heeft met een aantal zaken te maken:

1 Zit je doelgroep er (al)?

De vraag is of je doelgroep massaal accounts heeft aangemaakt op Mastodon. Ik denk dat de schaal momenteel nog vrij klein is. Zolang je je doelgroep en het door jou opgebouwde bestand aan volgers niet op Mastodon kunt vinden, is het de vraag of investeren in het account effectief is.

(NB Dit is goed te zien aan de accounts van Nederlandse en buitenlandse dagbladen: zij posten simpelweg links door naar hun artikelen zonder verder moeite te steken in het optimaliseren van hun berichten)

2 Productkwaliteit

Mastodon heeft niet de features en de gebruiksvriendelijke user interface die Twitter in al die jaren heeft weten te ontwikkelen. Ondanks de terechte kritiek op het gebrek aan innovatie bij Twitter, is de dienst de afgelopen jaren stabiel geweest. Omdat Mastodon door vrijwilligers wordt gerund en door hen wordt bekostigd, is de gebruikerservaring totaal anders.

Bij het aanmelden van Mastodon zie je direct wat de gevolgen zijn: de aanmeldprocedure is lastig. Bovendien kampt de site met problemen door de grote intake van gebruikers. Allemaal dingen die kunnen worden opgelost, maar de vraag is wanneer.

3 Algoritmische feed & discovery

Waar voorstanders van het open internet het gebrek aan een algoritmische feed als voordeel zien, kan dat voor gebruikers anders zijn. Professionele gebruikers van Twitter hebben vaak jaren geïnvesteerd in een goed doordachte lijst van accounts om te volgen, waardoor het algoritme van Twitter hen helpt om belangrijke berichten snel te ontdekken. Maar een algoritme dat bepaalt wat je ziet druist volledig in tegen de principes van Mastodon.

Misschien maakt het niet uit. Als mensen je maar volgen, krijgen ze je berichten wel te zien. Het betekent alleen dat je helemaal opnieuw begint en echt een campagne moet wijden aan het opbouwen van je publiek.

Wat te doen met Mastodon?

Het kan geen kwaad om een gebruikersnaam te claimen op Mastodon, om je merknaam en organisatienaam of productnaam veilig te stellen.

Het bijzondere en interessante aan Mastodon is dat het gedecentraliseerd is – er is niet 1 partij die de macht heeft. In die zin past Mastodon veel beter bij mensen en organisaties die niet overgeleverd willen zijn aan (Amerikaanse) technologiebedrijven, zoals politici, overheden en non-profits (Mastodon is van Europese oorsprong).

Maar dat decentrale is ook meteen het lastige. Feitelijk heb je te maken met een ontelbaar aantal mogelijke servers. Je maakt een account op een van die vele servers en kunt van daaruit accounts op alle andere servers volgen en met die accounts communiceren. Maar niemand is de baas over heel Mastodon.

Dat heeft bijvoorbeeld invloed op de gebruikersnaam die je kiest, want daarvoor moet je eerst kiezen op welke server je te vinden wilt zijn. Kies waar mogelijk voor een account op een betrouwbare server met voldoende funding om de infrastructuur in de lucht te houden en voldoende vrijwilligers om aan contentmoderatie te doen. Doe dus vooral onderzoek voordat je een willekeurige server kiest.

Op zoek naar hulp? Frank Meeuwsen heeft veel gepubliceerd over Mastodon, inclusief een gids voor beginners.

Wie weet zijn de problemen met Twitter het zetje dat Mastodon nodig heeft om een echt alternatief voor bestaande social media platformen te worden. Je zou dus ook kunnen zeggen: ik zet mijn kracht, aandacht en geld achter Mastodon door er juist actief te worden en dit overal te communieren. Aan jou de keuze.

TIP (niet van mij, maar van Ton): als je verwacht dat veel collega’s Mastodon gaan gebruiken, overweeg dan om je eigen server te starten. Zie Ton’s toelichting in de reacties hieronder.

Tijdelijke maatregelen om je Twitter account te beschermen

Ik weet niet hoe het gaat lopen met Twitter. Maar als je corporate Twitter acocunt (of je persoonlijk Twitteraccount, bijvoorbeeld als journalist of politicus) belangrijk is, raad ik je aan om het volgende alvast te doen.

Beveilig je account

Het is nog belangrijker dan ooit om tweefactorauthenticatie in te stellen voor je Twitteraccount. We weten niet wie er toegang heeft tot je data en hoe veilig die data nog is.

Juist als corporate gebruiker, als journalist, academicus of politicus had je dit eigenlijk al in orde moeten maken natuurlijk … *strengt kijkt* maar beter laat dan nooit.

Tweefactorautenticatie voorkomt dat mensen die je wachtwoord en gebruikersnaam hebben zo maar kunnen inloggen, door een extra stap in te stellen. Twitter legt je hier uit hoe je dat doet.

Beheer je een corporate account met meerdere personen? Je kunt je tweefactorauteniticatie-instellingen in een app als Google of Microsoft Authenticator gewoon delen, zodat iedereen dezelfde code te zien krijgt als er iemand in wil loggen. Of misschien kun je beveiligingssleutels gebruiken, ook een optie. Hoe dan ook is de beveiliging per SMS dan minder handig, omdat je maar 1 mobiel telefoonnummer kunt koppelen.

Download je Twitterarchief

In settings kun je je twitterarchief downloaden. Het kan een paar uur duren voor je een e-mail krijgt met de link.

De reden dat ik je dit aanraad, is dat het voor veel organisaties een belangrijke manier is om met stakeholders te communiceren – denk ook aan DM’s. Niet iets dat je zo maar wil verliezen.

Je archief wordt geleverd als een .zip bestand dat als je het uitpakt een HTML-bestand is. Ik kon er niet echt mee uit de voeten – ik was nog gewend aan vroeger, toen je gewoon een .csv-bestand kreeg als je je archief wilde downloaden. Wellicht dat anderen hier wel iets mee kunnen.

Om je Twitterlijsten veilig te stellen, heb ik maar 1 mogelijkheid gevonden: importeer ze in Tweetdeck (tweetdeck.com) en download ze via de oude versie van Tweetdeck. Helaas krijg je alleen de gebruikersnamen en niet de profielnamen of de profiellinks. Dus het blijft een zoektocht.

Connect met voor jullie belangrijke mensen en organisaties op andere kanalen

Zijn er personen of organisaties waarmee je vooral op Twitter contact hebt? Zorg dan dat je ook met ze connect op andere platformen waar zijn actief zijn of vraag hun contactgevens. Het zou zonde zijn als je ze uit het oog verloor omdat je geen toegang meer hebt tot je Twitteraccount.

Houd je account actief en monitor het wekelijks

Niemand weet wat er met Twitter gaat gebeuren. Het is een te belangrijk platform om verloren te laten gaan, zou je denken. Het is in ieder geval nog een beetje te vroeg om je account te deleten en het helemaal af te schrijven.

NB VERWIJDER JE ACCOUNT NIET! Niet alleen omdat je, mocht het allemaal goed komen, alles kwijt bent, maar ook omdat je door je account te deleten de gebruikersnaam vrij geeft voor kwaadwillenden.

Ook als je niet meer actief bent op Twitter, zou ik het wekelijks blijven monitoren en regelmatig inloggen. Al was het maar om te voorkomen dat Musk je gebruikersnaam in de uitverkoop doet en om in de gaten te houden of er nep-accounts in omloop zijn die jouw merk of naam gebruiken.

As part of our commitment to serve the public conversation, we’re working to clean up inactive accounts to present more accurate, credible information people can trust across Twitter. Part of this effort is encouraging people to actively log-in and use Twitter when they register an account, as stated in our inactive accounts policy,” a spokesperson told The Verge by email. 

Artikel the verge november 2022

Zet je Twittercampagnes stop: advertenties zijn nu een risico

Ik geloof niet dat dit bij iedereen al door is gekomen, dus nog even een aanvulling: er is een reden dat grote merken hun betaalde twittercampagnes stop hebben gezet. Dat heeft vooral te maken met de onduidelijkheid over moderatie. De kans dat je tweets te zien zijn tussen een barrage aan haatdragende of anderszins ongewenst tweets wordt steeds groter.

Tenslotte zijn de belangrijkste mensen die zich bezig hielden met de veiligheid van het platform – in de zin van haat, spam, bots, racisme, anti-semitisme, anti-trans uitingen, misinformatie etc. etc. – inmiddels ontslagen of vertrokken.

Wanneer je campagne bijvoorbeeld gekoppeld is aan een hashtag, is het maar de vraag waar je tweet tussen komt te staan.

Ik zie op het moment van schrijven nog veel te veel betaalde tweets, vooral van overheidsorganisaties. Ik vermoed dat het gaat om campagnes die uitbesteed zijn aan bureaus, waarbij niemand van de organisatie zelf ziet wat er gebeurt.

Als je werkt met een bureau dat niet pro-actief een gesprek begonnen is over het pauzeren van je campagnes op Twitter zou ik direct een ander bureau gaan zoeken. Nadat je zorgt dat de campagnes zijn stopgezet, uiteraard.

Klaar zijn voor een alternatief

Zoals gezegd, als Twitter je belangrijkste communicatiekanaal is richting een bepaalde doelgroep, is het de hoogste tijd om alternatieven te gaan bedenken. Ik zou ook een scenario willen hebben klaarleggen voor

1. Het moment dat Twitter (of jouw account) plotseling uit de lucht gaat;
2. Het moment dat je besluit Twitter te verlaten of althans niet meer actief in te zetten.

In dat laatste geval kun je je Twitteraccount in ieder geval nog gebruiken om volgers te waarschuwen en te verwijzen naar je alternatieve oplossing, maar in het eerste geval moet je er van uitgaan dat je via andere kanalen moet communiceren over je alternatief.

Heb je al een alternatieve manier om te communiceren, bijvoorbeeld een LinkedInprofiel of een nieuwsbrief? Neem de link daarnaar dan vandaag nog op in je Twitterprofiel. Baadt het niet, dan schaadt het niet.

Social media managers: bewaar je werk

Ben je de beheerder van een bedrijfsaccount op Twitter en heb je er altijd veel werk in gestoken, raad ik je aan om ook even werk te maken van het downloaden van je statistieken. Je vindt ze door in te loggen op je Twitteraccount en naar deze site te gaan: https://analytics.twitter.com/user/(gebruikersnaam)/tweets (vul voor [gebruikersnaam] je eigen gebruikersnaam in).

Je kunt nu een timeline aangeven en een .csv downloaden. Helaas kan dit alleen per maand, dus als je echt een goed archief wilt hebben zul je even bezig zijn.

Mocht je het Twitteraccount beheren via een derde partij (Coosto, Hootsuite, Obi4Wan, Buffer, Hubspot etc.) zou je even moeten kijken of die betere mogeljikheden bieden voor het downloaden van de analytics.

Goede tips van iemand op Twitter: maak screenshots van je beste tweets.

Archiveer eventueel de tweets van je bedrijfsaccount

Misschien zijn er tweets die bewaard zouden moeten blijven vanuit een publiek belang (of vanuit het eigen beland, natuurlijk!). Dat kan met de Wayback Machine, het internetarchief waarin je websites op data kunt doorzoeken om te zien hoe ze er vroeger uitzagen.

Via een browser extensie kun je met de Wayback Machine tweets die belangrijk zijn rchiveren in de Wayback machine archiveren: https://github.com/internetarchive/wayback-machine-webextension.

Controleer of je website ingesloten tweets heeft

Er zijn organisaties, waaronder nieuwsorganisaties, die gebruik maken van het embedden van tweets. Door een link te plaatsen naar de specifieke tweet kunnen ze die tonen op hun eigen website, zonder inbreuk te maken op het auteursrecht van de auteur van de tweet (iets dat met screenshots van tweets lastiger ligt).

Omdat niet duidelijk is of Twitter.com blijft bestaan – ik hoop natuurlijk van wel – kun je overwegen om je website na te lopen op pagina’s met deze zogenaamde ‘ingesloten’ tweets. Mocht er iets met Twitter.com gebeuren, zullen die tweets niet meer getoond worden op je website en dat geeft niet alleen foutmeldingen en staat slordig, maar zorgt er ook voor dat je verhaal onduidelijk wordt.

Dat doe je door je site te doorzoeken op de vermelding van platform.twitter.com/widgets.js. Zie sreenshot van mijn eigen WordPress-dashboard (de software die ik op deze site gebruik):

Op een blog als dat van mij bleek dat op meer dan 50 pagina’s tweets te zijn ingesloten. Logisch ook, want ik gebruik ze vaak kom naar een verhaal te onderbouwen of de credit te geven waar hij hoort.

Als dit belangrijk voor je is, zou ik overwegen om toch screenshots te maken en daarbij de link naar de tweet te zetten zodat die alsnog vindbaar is. Ik weet overigens niet of dat dat juridisch volledig te onderbouwen is. Om het zekere voor het onzekere te nemen zou je een tweet misschien ook kunnen omschrijven of ‘quoten’ met een link en duidelijke vermelding van de auteur.

(Dank Kitty voor de tip)

Conclusie: wat te doen met Twitter?

Twitter is voor mij een belangrijk onderdeel van mijn leven en mijn werk. Ik heb er een van mijn beste vriendinnen ontmoet; ik heb er 10 jaar lang een levendige community vol leuke mensen gerund; en ik haal er dagelijks nieuws en informatie die ik in mijn werk gebruik.

De afgelopen 15 jaar ging er geen dag voorbij dat ik niet op Twitter te vinden was. Er is geen enkel ander online platform waar ik dagelijks te vinden was.

Ik hoop dan ook dat het goed gaat komen. Eerlijk is eerlijk, zo goed werd Twitter niet gemanaged. Het ontbrak aan aandacht vanuit de top, aan slagkracht en aan innovatie.

Wie weet is Musks oorspronkelijke plan, om van Twitter een standaard te maken (te vergelijken met HTML) waardoor iedereen een eigen Twittersite kan maken wel iets.

Tegelijkertijd is Twitter iets voor een elite die graag leest en schrijft, voor journalisten en beleidsmakers, politici en opiniemakers, activisten en techneuten. Hoe leuk ik het er ook vind, misschien ontstaan er wel alternatieven die wat inclusiever en toegankelijker zijn, in de breedste zin van het woord.

Tot die tijd kijk ik het aan. En ben ik voorbereid op een grote switch…

UPDATE 11/11/2022: Ik heb een aantal dingen aangevuld. En ik heb de embedded tweets vervangen door screenshots met de link naar de tweet erbij, om er zeker van te zijn dat ze leesbaar blijven mocht er iets met Twitter gebeuren.

UPDATE 14/11: archiveren van tweets in de Wayback Machine en vinden van ingesloten tweets

Nee zeggen, ik ben er best goed in, vond ik zelf. Tot ik in de auto, aan de telefoon met vriendin J, haar hoorde zeggen: “Wat hadden we nou afgesproken? Jij zou toch gewoon ‘nee’ gaan zeggen?”

Ik word altijd een beetje moe van al die coaches op Instagram en LinkedIn die werkende vrouwen uitleggen dat ze hun grenzen moeten bewaken. Voor zichzelf op moeten komen. Vaker ‘nee’ moeten zeggen tegen collega’s die dingen op hun bord proberen te gooien.

Pffff, denk ik dan, dat heb ik in ieder geval geleerd in de afgelopen 20 jaar!

Sterker nog. Ik werd laatst geïnterviewd door Maaike voor haar online conferentie over online ondernemen. En gaf nota bene als een van mijn tips dat je als dienstverlenende zzp’er echt moet leren om gewoon ‘nee’ moet zeggen tegen al die vage kennissen die iets van je willen. Omdat het nooit op iets uitloopt.

Ha. Ha. Ha.

Ironisch.

Want niet lang daarna was ik op weg naar een afspraak waarvan ik (NOTA BENE) op de heenweg al dacht: waarom doe ik dit? Voor de zoveelste keer?

Ik belde J. om even te klagen over de file, de tijd die het me kostte en het feit dat ik op weg was naar een afspraak waarvan ik eigenlijk al wist dat het niets ging worden.

“Wat hadden we nou afgesproken?”, zei ze.

Hmmm, dacht ik. Wacht even. Had ik dit laatst dan ook????

Ik kon echt niet meer bedenken waarom ik het hier eerder met haar over gehad.

Nog steeds niet eigenlijk.

Maar het is waar dat ik er regelmatig voor val, van die zakelijke afspraken waarvan ik eigenlijk al weet dat het nooit iets gaan worden en waar ik toch geen ‘nee’ tegen zeg.

Mensen met een heel goed idee voor een nieuw bedrijf / community / software / dienstverlening / training / groepsblog (ugh) / podcast … en ga zo maar door.

Mensen willen natuurlijk niet gewoon voor de gezelligheid afspreken. Het is altijd met het idee dat ik het product dan ga afnemen als enthousiaste invloedrijke klant. Of dat ik me er dan wel op een andere manier aan kan verbinden Ofwel gratis, of wel omdat het me zeker klanten / opdrachten / bekendheid / exposure gaat brengen.

(ik reken de vele, vele mailtjes en verzoekjes van studenten en scholieren niet eens mee. Daar zeg ik vrijwel altijd ja op want dat is gewoon ‘giving back’ he mensen!)

(…?)

Ik ben heus wel vaker ‘nee’ gaan zeggen. Ik heb ook geleerd om te zeggen dat ik weinig tijd heb en of het online kan. Dan ben ik al heel trots op mezelf en opgelucht dat ik het weg heb weten te managen tot iets dat me maar een uurtje tijd kost.

(een uur is lang! en kostbaar. maar goed, zonder reistijd scheelt het alweer)

Heel, heel soms zegt zo’n gesprekspartner dan: ik kom wel naar jou toe! Dat is een soort lakmoesproef, heb ik gemerkt. Dan zijn ze echt geïnteresseerd en betrokken.

Het helpt ook als je het heel druk hebt. Hoe drukker ik het heb, hoe makkelijker ik ‘nee’ zeg. Omdat ik er gewoon echt geen tijd voor heb.

Maar J. heeft gelijk.

Kennelijk vind ik het heel moeilijk om nee te zeggen

a) tegen bepaalde mensen

b) als ik geen drukke agenda heb

Misschien is het toch tijd voor die Instagramcoach??

Misschien is het dan toch tijd om zo’n 25-jarige Instagramcoach in de arm te nemen die het wél lukt om haar grenzen te bewaken??