Ik ben weer aan het werk. En dat is heerlijk. Mondelinge kamervraag, reorganisatievraagstuk, nieuw/oud team, strategische stukken waar input op nodig is, bijeenkomsten, overleggen en vooral: collega’s om me heen. Het is fijn om weer aan het werk te zijn.
Het enige probleem is dat ik ZO MOE ben.
Dat komt ook omdat ik sinds het overlijden van mijn moeder iedere ochtend heel vroeg wakker wordt en dan direct vol zit in mijn hoofd. Met mijn moeder, en met Dingen die Moeten Gebeuren.
Niet dat ik ze doe. Ik ben volop in de uitstelmodus. Maar ik word er wel wakker van.
Ik denk dat die vermoeidheid ook komt doordaat ik helemaal op 0 heb gestaan. Ik was de afgelopen tijd volledig uitgelogd en uitgecheckt. Het is daarom net alsof ik op een hele lange maar stomme vakantie ben geweest. Ik wist mijn wachtwoord nog nét, maar mijn computer is duidelijk niet blij dat hij/zij al zo lang niet op het bedrijfsnetwerk is geweest. En ik ben mijn werk-OV-chipkaart kwijt. Die heb ik 6 weken geleden uit mijn tas gehaald en nu kan ik hem niet meer vinden (ik moest zelfs tussen de stapel rouwkaarten zoeken).
Een collega is net klaar met reïntegreren. Hij startte met wat uurtjes, halve dagen, bijna hele dagen, richting full time.
Langzaam starten is niet wat ik wil – ik vind hele dagen juist lekker, om er weer in te komen. En mijn agenda is voor het eerst in 2,5 jaar leeg, dus dat schept tijd en rust.
Mijn reintegratiemodus is om maar gewoon rustig aan te doen, op tijd naar huis te gaan, lekker veel stukken en rapporten te lezen waar ik nooit aan toe kwam en veel koffietjes waar ik ook nooit aan toe kwam.
En vroeg naar bed.
Dus.
Slaap lekker!
95/1000
- Poneren kun je (af) leren - 19 juni 2025
- Community management maar dan anders - 18 juni 2025
- Doemlezen is leuker met zijn allen - 16 juni 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Take care!
Doe ik <3