Het gevoel bekruipt me dat ik alles al gezegd heb, op dit blog. Ik verval in herhaling.
De kracht van herhaling is ook de zwakte van herhaling: het is niet nieuw.
Voor het eerst sinds ik ben begonnen om dagelijks te bloggen (was het 23 december 2012? 2011? 2010 zelfs? Ik weet het niet eens meer) dacht ik vanochtend: moet ik stoppen?
Moet ik meer wezenlijke dingen gaan bijdragen? Langer werken aan blog posts en dan alleen nog ‘goede’ artikelen publiceren?
(het probleem daarmee is – tussen jou en mij gezegd en gezwegen – dat het dan stilletjes aan gaat ophouden. Want als ik de druk verhoog, en alleen nog ‘perfecte’ artikelen mag publiceren, vind ik er niets meer aan en komt er weinig uit mijn vingers, weet ik.)
Alles is al gezegd.
Maar ook op mijn manier?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
En verder wat Cor zegt… 😉
Tsja Cor. Slimme man.
Mij valt het niet echt op, dat van in herhaling vallen. Natuurlijk komen er onderwerpen voorbij waaraan je al eerder aandacht hebt gegeven of waar anderen misschien al over geschreven hebben. Maar in beide gevallen weet je er altijd weer een draai aan te geven dat het uniek cq authentiek is. Dus wat mij betreft mag je lekker doorgaan.
PS: Ik lees je nog steeds elke dag, maar het reageren schiet er te vaak bij in. Net zoals bij de andere bloggers waar ik dagelijks een kijkje neem. Slechte gewoonte momenteel…
Ik herken het Peter! Ik loop af en toe zelfs achter met lezen maar scan iedere zoveel dagen snel door mijn reader om zeker te weten dat ik niets gemist heb van je avonturen en gedachtes!!
Ik heb helemaal niet het gevoel dat je in herhaling valt hoor. Nog genoeg te beleven hier!
Dank Henk, dat je even iets laat horen, heel fijn! Cor had gelijk, zie post van vandaag. Je moet je kabouter nooit laten spreken!