Eindelijk is het hoge woord er uit: ik heb ontslag genomen, per 1 november. Het was iets waar ik al heel lang over twijfelde. Om eerlijk te zijn had ik het LinkedInbericht al weken en weken geleden geschreven. Nog voordat ik ontslag nam, zelfs. Omdat ik wilde voelen hoe het zou voelen als ik het zou aankondigen.
Ik vond mijn werk heel lang fantastisch en realiseerde me heel goed dat ik mijn droombaan had gevonden. Een droombaan waarvan ik niet wist dat ik hem had, tot iemand me op de vacature wees.
Ik zat net door al mijn ‘werkfoto’s’ te kijken en zag alleen maar blije foto’s van mijn kantoorgebouw in de sneeuw/mist/met regenboog, en eindeloze blije foto’s van mezelf met collega’s, op het podium, op evenementen, in vergaderingen en bij teamuitjes. Ik vond niet alleen de inhoud van mijn werk geweldig: ik vond het GEWELDIG om een team te hebben en een team te zijn.
Maar zoals dat gaat in het leven, en zeker binnen de overheid, veranderde de organisatie, veranderde mijn rol en werd de impact die ik had steeds kleiner. En dat voelde steeds meer als zonde van mijn energie en kennis.
Natuurlijk kun je dan gewoon een nieuwe baan zoeken. Maar ik merkte dat dat me gewoon niet lukte. De worsteling van mijn veranderende rol gecombineerd met alles wat er thuis speelde (overlijden van mijn moeder, kinderen die eindexamen deden, etc.). Het kostte te veel energie om me te storten op iets nieuws.
Bovendien was het niet meer zo leuk op kantoor sinds mijn team en dossiers waren herverdeeld en overgedragen. Ik weet nu zeker dat ik er niet tegen kan om weinig te doen te hebben 😉
Soms moet je de verantwoordelijkheid voor je eigen leven radicaal terugnemen om jezelf er aan te herinneren wat je kunt en wie je bent. En dat heb ik gedaan.
Ik weet nog niet wat ik ga doen. Ik ben al min of meer bezig met het schrijven van een boek, in mijn hoofd, dus dat is iets om verder over na te denken. Verder wil ik graag verder in het vakgebied waar ik in werkzaam was: AI-beleid. Het is nu eenmaal al jaren en jaren mijn passie, algoritmes en AI, zelfs als dat meer een stiekeme passie was tot het mijn werk werd.
Ik heb ongelofelijk veel geleerd. Over hoe dit land bestuurd wordt, over leiding geven en ook over hoe veel gedreven mensen er zijn binnen en buiten de overheid die allemaal het goede willen voor de wereld.
En ik heb heel veel geleerd over mezelf.
Onwards en upwards!
- Impact hebben - 7 oktober 2025
- Grote schoonmaak - 6 oktober 2025
- Autobiografisch - 5 oktober 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Spannend weer! Het klinkt als een wel overdachte keuze.
Onwards 😀
Thanks Marijke! Ja, heel goed over nagedacht. Achteraf te lang gewacht denk ik, toch vooral vanuit angst. Een vast contract bij de Rijksoverheid is ook niet niets en onzekerheid is lastig. Maar nu heel blij. Ook met alle steun hier en op LinkedIn, maakt dat ik helemaal blij ben met mijn keuze.
Wat fijn dat je niet blijft op een plek waar het leuk was, maar het nu niet meer zo leuk is als toen. Hele mooie ontdekkingstocht gewenst voor wat nu gaat komen.
Dankjewel, wat lief. Precies dat.
Een keuze maken voor jezelf is bijzonder lastig, en vooral heel moedig!!
Daar waar deuren dichtgaan openen andere.
Succes, er komt vast iets moois op je pad.
Pfff ik moet eerlijk zeggen dat ik toch stiekem twijfelde aan die deuren. Maar ik zie nu overal opengaan. Dank voor de support!
Goed besluit! (En dat vooraf een Linkedin bericht schrijven, om het even te voelen, vind ik een geweldige tip).
Dat deed me denken aan dit gedicht van Froukje van der Ploeg:
Ze vraagt zich af hoe het is
om weer alleen te zijn.
De man met wie ze woont staat nietsvermoedend
te werken in haar tuin. Zij haalt de sleutels
van zijn bos.
Bedenkt hoe ze vrienden familie het nieuws
zal brengen. De tafel weer voor het raam
de kast terug in zijn oude kleur.
Merkt hij al iets? Hij plant tulpenbollen
voor het voorjaar. Ze lacht als altijd,
zoekt vast de ruzies op in haar hoofd.
Gumt zijn naam van de verjardagskalender.
Oh wauw wat een prachtig gedicht! Dank voor het delen.
Ja, het schrijven van een LinkedInbericht (in mijn aantekeningen heten ze ‘fantasiebericht LinkedIn’ is voor mij een heel goed hulpmiddel gebleken om zo’n zakelijke beslissing te nemen. Door dat bericht te schrijven, realiseerde ik me dat ik een duidelijk narratief kon maken voor de buitenwereld. Want heel lang was het vooral de eventuele reactie van de buitenwereld die me tegenhield. Stom, maar waar. Toen ik het bericht had geschreven realiseerde ik me dat ik het uit kon leggen zonder mezelf of mijn collega’s te kort te doen.
Gefeliciteerd!
Haha. Lief Aleid! Dank!