Mijn ego heeft te leiden, mensen.
Ik voel me er een beetje *** over.
Loslaten is een kunst, maar net zo goed is het een kunst om te accepteren dat je wordt losgelaten.
Mijn hart maakt een klein sprongetje iedere keer dat ik er mee geconfronteerd wordt.
En iedere keer dat ik dat gevoel krijg, dat mijn hart dat sprongetje maakt, zeg ik tegen mezelf: dat is je ego, niet jijzelf. Jaloezie, angst, paniek – niet om hoe het is maar om wie er beslist (jij, of zij).
Zij en het ego
Ik werd een keer ontslagen. Nou ja, ‘boventallig verklaard’. Het kwam hard aan, ook al wou ik zelf al weg. Het deed pijn, omdat ik niet de beslissing nam, maar zij.
Allemaal ego, dus.
Mijn moeder zei het toen al: soms nemen anderen de beslissing voor je die je zelf niet hebt durven nemen. En zo was het precies.
Maar toch.
Sla je paaltjes? Laat je ze los?
Zoals iemand ooit tegen mij zei: we slaan paaltjes in de grond en daaraan verbinden we ons, dat zijn wij, maar dat is allemaal ego. Dit ben ik: mijn huis. Dit ben ik: mijn auto. Dit ben ik: mijn werk. Dit ben ik: mijn carriere.
We realiseren ons niet dat alles vloeit, alles flexibel is, alles beweegt, en niets hetzelfde blijft. Dus als de paaltjes verschuiven of het touwtje naar het paaltje losraakt is er paniek in de tent.
Allemaal ego.
Let it go, Daae, dat ego. Good things await! (voor jullie ook!)
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
En nog even dit. Hier beschrijft Richard van Kraay heel mooi, dat een ego niet verkeerd is. http://www.refreshyourself.nu/weblog/categorie/algemeen/he-ego-prego.html
En die deukjes herken ik, en het gevoel ook. Lastig omdat het een gevoel is dat ik niet van mezelf mag hebben. Maar dat ga ik maar eens achter me laten.
Mooi blog!
Het is zo waar wat je schrijft! We hebben allemaal van die paaltjes en die zijn vertrouwd en veilig.Maar oh wat is het moeilijk zo’n paaltje te verschuiven! Laat staan weg te halen. En toch kan het en geeft het ruimte.
Mooi gezegd!!! Zo is het. Het helpt dat er mensen zij zoals jij/jullie, dat is geen paaltje maar een heel netwerk. Helpt, he?!
Moet ik zeggen dat je voor mij nog steeds een topper bent, als zalf?
Of moet ik dat juist laten (ook al is het waar), omdat je dan beter beseft dat je ondanks dit soort deukjes van je zelf houdt?
Nah, ik schrijf gewoon dat het fijn is je blog weer te lezen.
Wat jij ook schrijft, ik word er altijd blij van. Welkom terug!
Leuk te lezen hoe je door het leven dartelt en alle hoekjes gaat verkennen 😉 Het leven is veranderen én het leven is keuze. Twee dingen waar het ego zich heftig tegen verzet. Doordenkertje… Overigens, mooi geschreven!
Dankjewel Patrick! Schrijven gaat het beste als het recht uit het hart komt en er niet te veel over nagedacht wordt, bij mij :))
Mee eens, Elja. Het ene hoeft het andere niet uit te sluiten…