Ik was naar het Frans Hals Museum, vandaag. Niet echt met opzet. Maar omdat ik een beetje down was na het zoveelste bezoek aan mijn moeders huis (in de buurt van Haarlem) om spullen en papieren op te halen.
Ik dacht eigenlijk dat ik er nooit geweest was. Tot ik het poppenhuis zag. Toen wist ik het weer. Favoriet van mijn moeder, dat poppenhuis.
(ooit vond ze een enorm poppenhuis bij het grofvuil, nam het mee naar huis, en ging het met mij kamer voor kamer opknappen met stalen behang. ik denk dat ze aan dat opknappen zelf nog meer lol had dan ik. maar ik speelde heel graag met mijn poppen en mijn poppenhuis dus dat hadden we gemeen)
Een museum is een goede plek als je alleen wilt zijn met je eigen gedachten en/of afleiding zoekt. Je hoeft met niemand te praten, behalve met de mensen van de kaartverkoop. Je bent met gelijkgestemden, met wie je oogcontact kunt zoeken als je wilt maar je hoeft niets. Je kunt gewoon alleen zijn met kunst.
(met mijn moeder naar een museum – het was mijn moeder die mijn liefde voor kunst en voor musea aanwakkerde – was altijd leuk maar we waren geen museummatch. zij wilde bij ieder schilderij stilstaan en het er over hebben, terwijl ik graag dingen oversla die me niet aanspreken en lang stilsta bij dingen die me wel aanspreken. en daar wil ik dan zelf over nadenken en niet over praten. ik zie ons tweeën zo weer voor me, mijn moeder opgetogen over een schilderij, ik ongeduldig wachtend tot we verder mochten. ik wou dat ik nog wist wat ons laatste museumbezoek was samen)
Je zou verwachten dat het superdruk is in het Frans Halsmuseum, in augustus, maar nee. Er waren bijna geen mensen. Ergens in de marketing van Nederland vakantieland doen we iets verkeerd. Het is een stuk leuker om rond te lopen door de straatjes waar Frans Hals zelf ooit liep, dan door Amsterdam in de zomer, lijkt me zo. Maar goed. Kwam mij goed uit.
Frans Hals was baanbrekend in de ongedwongen poses die zijn geportretteerde aannamen op de schilderijen, in de losse en snelle manier waarop hij schilderde, alsof hij een foto nam.
Soort koning van de geschilderde selfies. Maar dan uit de 17e eeuw.
Ik genoot het meeste van de zaal met landschappen. Een mix van kunst uit de tijd van Frans en kunst uit de 20e eeuw.
Door die zaal zag ik eigenlijk hoeveel ik leer van het boek waar ik al maanden mee bezig ben (‘Dat kan mijn kleine zusje ook‘). Jaja. Je moet je middelbare leeftijd eer aan doen mensen en Kunst gaan begrijpen. Je gaat opeens zien wat er bijzonder is, wie zich liet inspireren door Van Gogh, dat soort dingen.
Mijn favoriete periode is zo langzamerhand 1850-1950 en daar waren flink wat voorbeelden van. Er hangt zelfs een vroege, figuratieve Mondriaan.
Prachtig.
Kunst is zowel troostend als inspirerend. Geen idee waarom.
Frans Hals was in ieder geval goed gezelschap, vandaag.
PS Ik maakte een foto van twee vazen, ergens in een van de ruimtes. Ik moest er om lachen. De vorm is zo 17e-eeuws, de teksten niet. Ze stonden pontificaal in een prachtige, oude ruimte die 17e-18e eeuw ademde. Er stond geen bordje bij maar de andere aardewerken kunst, op de gang ernaast, was van deze man. Dus ik denk dat dit er bij hoorde.
165/1000
- Democratische kunst - 14 november 2025
- De AI bubbel - 13 november 2025
- Geen idee - 12 november 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Geef een reactie