Heb je wel eens zo’n hyacintenbol boven zo’n vaasje met water gezien? Hoe die worteltjes langzaam verschijnen en naar het water neigen?
Of nieuw onkruid, als je het uit de grond haalt (awwwww!)? Van die kleine plantjes? Met van die tedere witte draadjes? Kwetsbare worteltjes?
Zo is het met mij ook.
Voorzichtig verschijnen de eerste witte puntjes. “Zullen we?” vragen ze.
Hoe is de aarde?
De voedingswaarde?
De vochtigheid?
De zon?
Kan ik hier wortelschieten?
Maar volgens mij kán het hier.
Volgens mij zijn de omstandigheden optimaal.
Langzaam begin ik te wortelen.
Met iedere doos die ik uitpak; Iedere buur die ik leer kennen; iedere stap op het nieuwe schoolplein; iedere keer dat ik mijn zoontjes ons pleintje rond zie fietsen.
Met iedere stap, iedere dag, voel ik ze verschijne. Onze kleine, doorschijnend witte worteltjes.
Sharing is caring
Mijn volledig aan deze post ongerelateerde link van de dag in het kader van ‘sharing is caring’: het blog van Jacob Jan Voerman. Ik volg hem al jaren. Hij schreef een paar van mijn favoriete blog posts allertijden. (zoek maar eens!).
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
- Zonder - 22 maart 2025
Aaaah ik zie het helemaal voor me. Daar zou ik zo een tekening bij maken;) Je hebt een mooie beeldende schrijfstijl. En wat fijn dat je wat begint te wortelen…
gaaf idee. Als ik durfde, zou ik het doen, een tekening! Maar misschien kan ik het met een foto proberen!
Durven, volgens mij durf jij een heleboel. Daar is een tekening niets bij 😉
🙂