Vandaag weer eens flink verdwaald op weg naar de Ikea. Door straatjes gereden die echt een hele andere wereld waren dan die waar we wonen. We zaten in het Aziatische gedeelte van Istanbul, en we misten een afslag, en toen nog een. Wat volgde was een rit-in-rondjes door achterafstraatjes.
Nu is dit niet de eerste keer dat ons dit gebeurt. In Budapest gebeurde het, in Chicago gebeurde het, zelfs in Evanston gebeurde het …alleen gaf het in Chicago en Evanston iets meer stress. Omdat daar wijken zijn waar je beter niet door heen kunt rijden, in de schemering of het donker. Hoewel dat voor ongesluierde vrouwen in sommige wijken in Istanbul ook schijnt te gelden. Maar goed.
Verdwalen hoort erbij
Het punt is, als je ergens nieuw bent, ga je verdwalen.
Je kunt je nog zo goed voorbereiden, je kunt nog zoveel hulpmiddelen hebben, je kunt nog zoveel advies hebben ingewonnen. Er zal altijd iets mis gaan. Dat is onderdeel van het proces. Want alleen zo leer je je nieuwe omgeving kennen.
Al rijdende (hee! hier waren we net ook!) realiseerde ik me dat het proces van verdwalen er eigenlijk bij hoort, bij het settelen in je nieuwe omgeving. En dat je door te verdwalen je omgeving pas echt leert kennen. Het is eigenlijk onvermijdelijk. Je kunt de weg pas vinden, als je een paar keer goed verdwaald bent.
Mis
Wat geld voor nieuwe omgevingen, geldt eigenlijk wel breder, bedacht ik al dwalende (ik reed niet). Er gaat altijd wel iets mis. Bij een nieuw project, een verhuizing, een verbouwing, als startende ondernemer, bij een uitbreiding van je bedrijf. Je kunt er de klok op gelijk zetten. Of eigenlijk niet, want je weet nooit wat er mis zal gaan. Maar mis gaan, zal het.
Deprimerend? Helemaal niet. Het is eigenlijk een kans. Het verdwalen op weg naar Ikea gaf me een heleboel inzichten. Waar de Ikea nou uiteindelijk wél is, bijvoorbeeld. Wat een prachtige wijken je hebt aan de overkant van de Bosporus. Dat je soms beter ‘De tweede brug’ (zo heet’ie echt, geloof ik) kunt nemen, dan de eerste. Dat die jongens die tussen de halfstilstaande auto’s lopen met flesjes water, daar niet voor niets staan.
Ik ging bovendien heel veel van ons heen- en onze terugroute herkennen: Aha, nu zijn we hier. Aha, nu moeten we hier niet naar rechts, want dan gaan we weer de brug over! Aha, zo stuurt de routebeschrijving je. Kijk, F., hier zitten al die woningwinkels waar L. het over had.
Verdwalen met plezier (of beperkte schade)
Ik wil niet zeggen dat ik dit allemaal goed toepas (helaas, helaas, helaas), maar als ik het analyseer zijn er een paar dingen die kunnen helpen om de impact van verdwalen te minimaliseren.
1. Rustig blijven (lachen, nog beter)
Als er iets niet helpt, als je verdwaalt, is het gaan stressen en boos worden. Ik moest vandaag lachen toen we twee keer de afslag misten. En toen we, ondanks navragen, drie kwartier vergeefs hadden staan wachten op onze nieuwe aankopen omdat het meisje bij de balie van de Ikea had gezegd dat we een nummertje moesten trekken (wat niet zo bleek te zijn, het stond al lang klaar).
2. De tijd nemen
Je weet dat dingen vaak langer duren dan je had verwacht. Als je haast hebt, geeft het stress als er dingen tegenzitten. Maar als je geen haast hebt, valt het mee. Dan kun je rustiger blijven, en dat helpt in het vinden van de juiste weg. Waarschijnlijk is het vaak lastig om bij projecten rekening te houden met vertraging. Maar in je privéleven helpt het als je jezelf niet onder tijdsdruk zet.
3. Voorbereidingen treffen
Het helpt als je een fles water, een paar pakjes sap en wat koekjes in de auto hebt. En als je je kinderen voor het van huis gaan nog even naar de wc hebt gestuurd. Als ondernemer kun je je niet op alles voorbereiden en tegen alles verzekeren, maar misschien kun je wel een financiële buffer inbouwen of zo. Zorgen dat je weet wie je kan helpen als er iets mis gaat (dat helpt overigens ook als je naar een ander land verhuist, een paar mensen die je kunt bellen voor hulp).
4. Vaak valt het mee
Vaak valt het wel mee, he. Het idee en de angst zijn vaak erger dan de werkelijkheid. Relativeren is wel belangrijk. Alleen ben ik daar niet zo goed in. Jammer hoor. Ik probeer het wel, in tijden van stress zoals tijdens het verdwalen. Laatst verdwaalde ik in de auto in mijn eentje bleef ik tegen mezelf praten. Gaat goed, gaat goed, kun je Doo, kun je, oeps, even uitwijken, ja meneer zo gaat dat niet he, hop, doorrijden… Mijn manier van relativeren.
En inderdaad, het viel allemaal wel mee.
Oftewel…
Ik ben bezig met een nieuw project, waarvoor ik in ieder geval internet nodig heb. Maar in mijn hoofd heb ik al op een rijtje wat ik doe als er iets mis gaat met mijn verbinding. Hoe ik dan ga zorgen dat alles gewoond doorloopt (het is in dat geval wel tijd-kritisch).
Ik ben ook een beetje geobsedeerd door de risico’s die inherent zijn aan wonen in Turkije. Buikgriep. Aardbevingen. Dat soort dingen. Ook al zegt iedereen dat het allemaal meevalt, ik heb voorbereidingen getroffen. Voor zover ik me voor kan bereiden, heb ik dat gedaan. Dat geeft rust.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Be prepared, en Take it easy. Omdat je je niet op alles kunt voorbereiden is het zaak om het hoofd koel te houden ook wanneer je even geen idee hebt wat je te doen staat, of wat je overkomt. Je kunt er niet aan ontkomen, maar je kunt er wel van leren.
Of, zoals ze ook wel zeggen, een crisis waar je niets van geleerd hebt, dat is pas echt zonde.
Knap hoe je hier vanuit je eigen dwaaltocht een richtinggevend blog hebt geschreven met een helder doel.