Gisteravond zaten we Suske en Wiske te kijken. Een heuse tekenfilm, over Suske en Wiske in het Wilde Westen.
Nou ja, het Wilde Westen?
Het speelde wel in de tegenwoordige tijd, alleen waren Suske en Wiske en de gang op de een of andere manier beland in een dorpje in het Wilde Westen waar alles nog was zoals vroeger. Maar dan met auto’s. Maar dan wel oude.
Grappig hoe zo’n onverklaarde inconsistentie door je hoofd blijft spoken. Ook als je 6 bent.
Kinderen doorzien direct dat er iets niet klopt. Nergens werd uitgelegd waarom dat dorpje zo ouderwets was maar de Bad Guy wel elektriciteit had. En alle vier de kinderen maakten er een opmerking over. Enfin. Kinderen moet je serieus nemen in je verhaal, dat blijkt maar weer.
Maar de reden dat ik het een stomme film vond, was een andere:
het was de manier waarop vrouwen werden neergezet.
Iedere keer dat er iets niet lukte en ze iets gedaan moesten krijgen, gingen Wiske of Sidonia even voor de mannen staan (behalve 1 extra dame en Wiske en Sidonia, waren het natuurlijk allemaal mannen in het verhaal) en GOOIDE HAAR HEUP OPZIJ.
Want: zo doe je dat, he? Als je als vrouw of meisje iets gedaan wilt krijgen van mannen.
Dan gooi je je heup opzij en dan vraag je het lief.
Zo werkt het in de wereld.
Bah. Bah. Bah.
Ik zat er naar te kijken en dacht: lekker dan. Die jongetjes hier op de bank pakken echt IEDER DETAIL mee, uit deze film. Soms bevestigen ze dat letterlijk door te vertellen wat ze zien.
[Zoals in de reclame voor 4G van Vodafone. “Mama, waarom moet die mevrouw lachen omdat die meneer waarop ze verliefd is dood is?”. Reken maar dat ze zien dat die mevrouw extreem grote borsten en lippen heeft en dat ze een meer dode dan levende oude man heeft getrouwd omdat dat soort vrouwen natuurlijk alles doen voor geld. Message received, loud & clear! Ook als ze hem nog niet echt begrijpen.]
Maar dat was nog niet het ergste aan de film.
Het ergste was de vrouwelijke hoofdfiguur. Ze was zangeres in een saloon. Nou ja, in de laatste 15 minuten bleek dat ze een undercover FBI-agente was. Maar als ze geïntroduceerd wordt als karakter in de film, is ze zangeres in een saloon.
Terwijl ik zat te kijken naar haar eerste scene, dacht ik: de mannelijke striptekenaar van deze film heeft zich helemaal uitgeleefd op deze dame.
(sneu, wel)
Ze zag er veel gedetailleerder uit dan de andere karakters in de film.
Ze was een en al sex.
Ze had enorme borsten, grotendeels bloot natuurlijk, een strakke rode jurk met een heel smal middel en vervaarlijk wiegende heupen. Je kent het wel. Het type ‘Barbie’. Ze ging de zaal door, de belichaming van sex. En alle mannen vielen er voor, natuurlijk. Zelfs Wiske ging even verliefd kijken tot ze zich radicaal bedacht (ik snap niet precies welke boodschap de makers daar nou mee wilden geven. Maar het lag er erg dik bovenop dus reken maar dat de kids mee hebben gekregen dat er iets van moet worden gevonden).
Ligt het nou aan mij?
Is dat nou echt nodig? Is dat nou het signaal dat je als maker van tekenfilms voor kinderen wilt uitstralen? Waar slaat het op om, tussen alle vrij platte, aseksuele karakters, een seksbom te plaatsen en je helemaal uit te leven op een hele lange scene waar zo’n karakter met zwoele stem een liedje zingt?
Voor welk kind zou dat nou precies leuk zijn?
Welke doelgroep heb je nou in gedachten als je dat tekent?
Jongetjes en meisjes van 6?
Everyday sexism
Sonja wees op deze TEDx talk:
(dank Sonja!!)
Het is zo makkelijk om te denken: wat een gezeur van die vrouwen.
Maar ik heb zo’n voorval meegemaakt.
Ik weet dat het gebeurt.
Het was in mijn eerste baan.
Een collega die naast me zat, legde zijn hand op mijn bovenbeen, toen iedereen de vergaderzaal uit was om koffie te halen. Toen iedereen terugkwam van de pauze, haalde hij hem weg.
De gevoelens die ik had werden precies genoemd in het filmpje hierboven.
Schok.
Verbazing.
Schaamte.
Schuldgevoel.
Goedpraten.
En ik ging er echt niets van zeggen tegen anderen, want het was me al snel duidelijk (toen ik een balletje opgooide zonder een naam te noemen) dat het de man in kwestie, getrouwd, kinderen, zijn baan zou kosten of in ieder geval zijn reputatie.
Hij zal het vast niet zo bedoeld hebben, dacht ik.
Ik wil nou niet zeggen dat ik er door getekend ben voor het leven. Ik was het bijna vergeten, tot ik de video keek.
Maar anderen wel.
Die zijn WEL getekend voor het leven.
Toen ik naar die film zat te kijken, die geschikt geacht werd voor kinderen vanaf 6 jaar vanwege het geweld, dacht ik: and so it begins.
Hop. Daar gaan de denkbeelden het hoofd en hart van mijn jongens in. BOEM.
Daar kan een geëmancipeerde moeder als rolmodel nauwelijks meer tegenop.
Bah.
Het wordt hier in Nederland, dat is me wel duidelijk, vechten tegen de bierkaai. Daar hoef ik de radio maar voor aan te zetten. Dan val ik bijna van mijn autostoel van de seksistische opmerkingen en reclames.
Maar goed.
Het gaat om mijn jongens. En mijn nichtje. En de dochters van mijn vrienden. En hun toekomst.
(dus ik ga het toch proberen!)
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Schreef er ook een blog over… dat seksisme waar we ons door laten ‘afleiden’ 😉
Dat zou ik wel graag lezen hoor! Link?
Oeh! Graag 😉 http://www.mightymusings.nl/het-zijn-louter-afleidingsmanoeuvres/ ! Voor jou!
Stomme film. Maar echt een geoie post, helaas al te waar! En omdat ik een moeder van een dochter ben, alvast bedankt!
🙂
de hand op de heup bij suske en wiske is nog niks vergeleken bij wat er op het web allemaal gebeurt. facebook bijvoorbeeld, dat de verheerlijking van verkrachting doodleuk gedoogt als controversiële humor. zie “the unsafety net: how social media turned against women” – http://www.theatlantic.com/technology/archive/2014/10/the-unsafety-net-how-social-media-turned-against-women/381261/
Shocking. Helemaal zoals een van de geïnterviewden zegt, als het internet niet alleen spiegelt maar ook doet toenemen. Het brengt het beste en het slechtste in mensen naar boven, dat is wel duidelijk.
Gatver! Helaas heb je gelijk! Bah, bah en nog eens bah!
BAHHHHH.
Het probleem is dat wanneer je opgroeit als kind met die vooroordelen en je omgeving je er niet voldoende op wijst dat het vooroordelen zijn, dan zie je zo niet. Dan ga je dus denken dat het normaal is. En is er een volgende generatie geboren die rolbevestigend (vrouwen zetten hun heup opzij wanneer ze iets nodig hebben) denkt. En, wat nog erger is, die deze rolbevestiging in stand houdt.
Dus degenen die onderkennen/herkennen wanneer iets tè rolbevestigend wordt neergezet, doen er maar beter aan om elke keer weer er op te wijzen dat het niet geheel juist is wat getoond/geleerd wordt. Hoe vermoeiend dit ook is.
Ja…dat is het precies. Het is alsof je als volwassene opeens wakker wordt en denkt: he?! Waarom denk ik dat dit normaal is? En als je ogen dan opeens die andere bril op hebben, zie je het overal.
Er zijn dagen dat ik me heel boos voel vanwege de vele vooroordelen en rolbevestigende zaken die ik zie in onze cultuur. En die ik natuurlijk alleen maar anders zie omdat ik weg ben geweest, anders was het me vast nooit opgevallen.
Ik geloof er nog altijd in dat iedereen de wereld kan helpen veranderen. En als je dan zo’n platform hebt om met mensen van gedachten te wisselen, is dat super.
Fijn zo’n post! Al is de aanleiding en zijn de conclusies allesbehalve fijn maar zo waar.
Als feministe tweede golf die de eerste demonstratie tegen seksueel geweld mee organiseerde, kijk ik niet alleen regelmatig verbijsterd om me heen naar wat er van en over vrouwen als rolmodel weggezet, gezegd of nagelaten wordt, maar óók naar hoe vrouwen en meisjes vaak zichzelf van harte naar beneden halen, én het woord feministe alleen al goed is voor vuurspuwende reacties (onder meiden).
Als moeder van een inmiddels volwassenen zoon ben ik blij met het respect voor vrouwen wat ik terugzien en denk ik wel eens, pjew, that is one mission accomplished. Maar ik herinner me óók de gesprekken van: mam, dat vinden ze echt zelf, dat heeft ze echt gezegd. En dan ging het niet over girlpower maar de degradatie daarvan.
Tegelijk zorgwekkend (vanwege alle gerechtvaardigde pornificatie om ons heen) én hoopvol (door de moeders die we zijn) ineen, en meer dan onze best en weigeren oogkleppen op te doen, kunnen we niet doen.
En schrijven bedenk ik me acuut 🙂
Inderdaad: we moeten er gewoon aandacht aan blijven geven. Want dan ontdek je, net als de vrouw in de TEDx film, dat je niet de enige bent die zo denkt of zoiets ervaart!!
oeps..ik bedoel-> je hebt gelijk. Bah!
BAH!
GIRLPOWER! Tijd om een amazonenstaat te starten met mannen aan de ketting!
Nou, ik vermoed dat seksisme mannen net zo hard treft. Dat die in rollen zitten die ze niet altijd willen en dat ze zoals Caro zegt soms vrouwen tegenover zich hebben die zo denken. Weet niet.
Hier in huis is ‘meisjeslego’ een dingetje. Lego Friends. Met kapsalons en cupcakes en alles in roze en paars. En waarom jongens daar niet mee zouden mogen spelen.