Ik rondde de afgelopen week een van mijn grote klussen af van de afgelopen tijd. Nu strekt de zomer zich voor mij uit. Vol leegte. Niet wat ik verwacht had, dit jaar. Maar leegte betekent ook dat er ruimte is voor nieuwe dingen. En ik realiseer me opeens: dat is nou precies het echte ondernemen.
Ondernemen. Ik vind het altijd nogal een woord. Als zzp-er ben je niet snel een ondernemer, vind ik. Een inschrijving bij de KvK maakt je nog geen ondernemer. Wel een zelfstandige, maar niet direct een ondernemer.
Ik vind mezelf dan ook meestal niet echt een ondernemer. Ik label mezelf zelden zo. Als zzp-er komen de klussen tenslotte al jaren als vanzelf mijn kant op. Is dat nou ondernemen?
Maar de afgelopen paar maanden moest ik mijn beeld van mezelf weer gaan bijstellen. Want natuurlijk ging ik dingen doen en uitproberen. Omdat dat nu eenmaal wat je doet als je niet in loondienst bent: je blijft vooruit kijken en opnieuw beginnen. Nu er opeens niets meer is, blijkt toch weer opnieuw dat ik toch wel een ondernemer in me heb, zoals andere mensen me vaak vertellen als ik zeg dat ik dat niet ben.
Jaren geleden was ik bezig met een idee voor een nieuw bedrijf. Ik was heel serieus en had zelfs iemand gevonden die eventueel bereid was om te investeren. Hij was kritisch. En op een dag kregen we een discussie. Want hij zag me veel bloggen en online bezig zijn. En vroeg of ik wel genoeg deed. Stak ik wel al mijn uren in mijn nieuwe idee? Was ik wel voldoende aan het werk aan mijn nieuwe bedrijf? Het was een lastige discussie. Hij had een beeld bij wat een ondernemer hoorde te doen. En ik wist niet goed hoe ik uit kon leggen dat het voor mij niet zo werkte. Dat ondernemen betekent dat je continu zoekt naar input en ideeën om de volgende stap te zetten. En dat dat mijn manier was om dat te doen.
Mijn gesprekspartner was zelf zijn hele carriére lang al in loondienst. Maar ik wist dat hij heel veel verstand had van wat bedrijven succesvol maakte. Hij adviseerde hele legioenen van succesvolle topondernemers en was zelf iemand die al heel jong de top bereikte binnen zijn organisatie.
Uiteindelijk zag ik af van het idee. Niet door hem – in tegendeel – maar omdat ik me langzamerhand ging realiseren dat ik niet blij werd van het werk dat mijn nieuwe idee eigenlijk inhield. Dat gebeurt me vaker: het idee is goed, ik zie de markt, ik weet wat er moet gebeuren. Maar in de praktijk blijkt de werkelijkheid van het dagelijkse werk anders dan wat ik had gedacht. En sla ik vaak toch weer een andere richting in.
Een paar jaar later sprak ik mijn toenmalige gesprekspartner weer. Hij was inmiddels ook voor zichzelf begonnen. Op een heel andere schaal en met hele andere bedragen en ambities dan ik. Maar hij maakte wel hetzelfde door, bleek. Hij vertelde dat hij nu met verbazing terug keek terug op dat gesprek met mij destijds. Hij had opeens een heel ander perspectief.
Waar hij achter kwam – en wat de kern is van echt ondernemen, wat mij betreft – is dat je als zelfstandig ondernemer alles zelf moet creeëren. Je maakt iets van niets.
Op de eerste ochtend van je ondernemerschap zit je aan je bureau en kijkt naar een schone lei. Niets hoeft. Maar als jij niets doet, gebeurt er ook niets. Het is opwindend en overweldigend tegelijk.
Alles wat je kunt bedenken kun je gaan doen. Maar alleen als jij beweegt, gebeurt er iets.
In loondienst zijn betekent dat je onderdeel bent van een lopende machine. Er is een richting en er zijn mensen die samen een richting op bewegen. Maar als zelfstandig ondernemer is er niets.
Ik ben stiekem wel eens jaloers op mijn partner en op mijn opdrachtgevers. Ze hebben altijd meetings en overleggen en projecten. Ze werken altijd met collega’s aan iets groters. Ze weten feitelijk altijd wat er moet gebeuren. En ze hoeven niets alleen te doen. Er zijn altijd andere mensen waarmee ze de schouders er onder kunnen zetten.
Dat geldt voor mij niet. Ik werk helemaal alleen in de BV Elja. En als de Elja in BV Elja niets doet, gebeurt er niets. Er is geen bewegende machine die me vooruit helpt. Tenzij ik hem zelf ontwerp, de onderdelen inkoop, hem zelf in elkaar zet en hem zelf een duwtje geef om hem aan te slingeren.
Wat mijn vriend ontdekte is dat voor jezelf beginnen totaal anders is dan binnen een organisatie werken. Er zijn geen secretaresses om dingen uit te printen, mensen onder je om dingen uit te zoeken en geen mensen die je helpen om je idee uit te werken. Geen kantine om te gaan lunchen, geen vergoedingen als je met de trein gaat en geen opleidingsbudget. Geen betaalde vakantiedagen. Geen uitnodigingen in je agenda voor allerhande overleg. Geen bedrijfsborrels en afdelingsuitjes. En er zijn vooral geen plannen. Geen automatische volgende stappen.
Er gaat niets lopen tot jij dat zelf doet.
Je kunt alles zijn, doen en worden, dat wel. Maar alleen jij kunt het begin maken.
Als jij niets doet, gebeurt er niets.
En hoewel ik vaak naar mezelf kijk als een zzp-er die geen ondernemer is, klopt dat niet helemaal. Want plannen maken en dingen starten, dat is toevallig wél iets dat ik al heel vaak heb gedaan. Soms met redelijk succes, soms met matig succes en soms heb ik de plannen na een tijdje gelaten voor wat ze waren.
Ik heb een webwinkel gehad waarvoor ik leveranciers heb gevonden in een land dat ik niet kende en een taal die ik niet machtig was met een zelfgebouwde website; ik ben een webinarbedrijf begonnen toen niemand in Nederland nog geloofde in betaalde webinars; ik startte meerdere online communities; ik ben gestart met een bedrijf in e-learning content en gestopt toen ik ontdekte dat ik het maken leuker vond dat het organiseren en verkopen. En ondertussen ben ik natuurlijk al jaren en jaren zelfstandig trainer, spreker en adviseur.
Dat laatste was nooit echt ondernemend, geef ik toe. Ja, het is veel werk om je een stuk van de markt toe te eigenen en die markt mede te gaan bepalen. Maar pas toen ik mijn eigen trainingen en workshops ging organiseren, voelde ik me iets meer ondernemer. Want opeens bepaalde ik zelf het onderwerp en de locatie van trainingen! Totaal anders dan altijd in opdracht workshops geven (wat ik nog steeds net zo leuk vind, overigens).
En toen kwam de coronacrisis. Alles wat ik in mijn agenda had staan, van grote trainingsopdrachten tot mijn eigen, zelf georganiseerde trainingen, alles was opeens weg. En hoewel ik de mazzel had dat sommige van mijn opdrachtgevers besloten gewoon alles online te gaan doen, is het nog steeds heel leeg in mijn agenda.
Dat is vervelend. Maar ook niet.
Want dat is het echte ondernemen. En eerlijk is eerlijk: ik houd van die vrijheid. Van de ruimte die dit geeft.Ik ben opeens weer bezig met nieuwe producten en diensten. En hoewel het overweldigend voelt om naar die leegte te kijken die zich uitstrekt, is het stiekem ook een beetje leuk.
Het is net alsof het weer dag 1 is. Je zit aan je bureau en moet iets starten.
De ruimte is er. De wereld ligt voor je.
Als jij iets doet, gebeurt er iets.
Wat gaat het worden?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie