T en ik doen Nederlandse les. Op de computer. Het is een erg leuk en interactief programma en hij doet het met veel plezier.
(voor de geïnteresseerde: we volgen hier Nederlands online onderwijs en het programma waar we mee bezig zijn heet Woordenschat. Het is niet alleen nuttig voor expatkinderen, vermoed ik).
T moet plaatjes bij elkaar zoeken uit een overzicht. Ze moeten horen bij het woord ‘feestje’.
Een van de plaatjes die hij moeten aanwijzen, is een bakje aardbeien met slagroom. Het woord dat er bij hoort is ‘slagroom’. Maar T associeert ‘slagroom’ niet met ‘feest’.
Wij eigenlijk nooit slagroom.
Ook niet op feestjes.
Ik at vroeger, als kind, uiteraard wel slagroom. En het was inderdaad iets feestelijks. Ik mocht altijd kloppen, van mijn moeder. Met de mixer.
Als je slagroom mocht kloppen, was er iets bijzonders. Bezoek. Taart. Dat soort dingen. Een feestje dus, inderdaad.
Nu is het zo dat ik misselijk word van warme chocolademelk met slagroom. En vaak ook van moorkoppen. Ik kan niet zo goed tegen geklopte slagroom, al vind ik het heel lekker. We hebben al jaren geleden geconstateerd dat het bepaald niet erg is, als je niet tegen geklopte slagroom kan. Scheelt weer in de dingen die niet goed voor je zijn, he.
De jongens zouden de culturele regel ‘slagroom = feest’ nog kunnen hebben aanleren als we slagroom tegen waren gekomen in ons dagelijkse leven. Maar in Hongarije zat er geen slagroom op de taarten (en gelukkig maar, want oh-oh-oh wat hadden ze daar lekkere taarten! Geen slagroom nodig). En in de VS ook niet. En in Turkije ook niet. En het zat ook nergens op de warme chocolademelk.
In sommige van de landen waar we hebben gewoond kun je helemaal geen verse, ongeslagen room kopen.
[notitie: in Turkije kun je ook geen creme fraiche e.d. krijgen. We kennen iemand die zijn moeder in een speciaal geheim vak in haar koffer speciaal creme fraiche laat invliegen vanuit de VS, zo erg mist hij het. Maar voor wat je mist, komt altijd iets in de plaats: kalmak, een soort clotted cream die je met honing op Turks witbrood smeert. Mjam.].
Waar was ik? Oh ja. Slagroom.
In 7 jaar zijn we langzaam zijn de geklopte slagroom ontgroeid. En het gevolg is dat mijn kinderen ‘slagroom’ niet met feestjes associëren of überhaupt lekker vinden. Als het op een ijsje zit, halen ze het er af.
Trouwens, we hebben in 7 jaar maar een paar Nederlandse verjaardagen meegemaakt en heel zelden onze eigen verjaardagen gevierd.
Sterker nog, J en T hebben nog nooit hun in Nederland gevierd of een Nederlands verjaardagsfeestje meegemaakt.
Alleen Amerikaanse en Turkse en Hongaarse. In de VS heb je frosting op je taart, geen slagroom.
Daar zegt men: ’the cherry on the cake’.
(niet: the whipped cream on the cake)
Gek, he. Hoe zoiets futiels als slagroom je weer doet realiseren hoe je veranderd bent de afgelopen jaren en hoe je kinderen third culture kids (TCK’s) zijn geworden die niet weten dat ‘slagroom’ bij ‘feestje hoort, in de Nederlandse cultuur.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie