Nou. Het moet er wel een keer van komen, he, als je iedere dag blogt. Op een dag kom je er achter dat je zogenaamde ‘zakelijke’ thema achterblijft. Blijft steken. Je kunt best iedere dag bloggen, maar soms loopt je hart over in je blog (of je blog in je hart?) (of je hart in je hoofd en je hoofd in je blog?) en daar is dan natuurlijk niet veel zakelijks meer aan.
Na mijn blog van gisteren (heel creatief ‘dipje‘ genoemd) kreeg ik hele lieve en bemoedigende reacties. En deze kwam van Peter (wiens blog ik overigens van harte aanbeveel!):
Natuurlijk is stoppen een optie. Zolang je dat echter nog niet kunt accepteren zijn er voldoende andere mogelijkheden om een compromis te sluiten tussen de jezelf opgelegde verplichting tot dagelijks posten en de weinig beschikbare tijd:
– post regelmatig een foto van iets wat je gaat missen en niet mee kunt nemen;
– post regelmatig een zeer korte ‘biografie’ van iemand die je hebt leren kennen in de voorbije periode;
– post regelmatig een typisch voorval rondom de verhuizing.
Kortom, korte snelle updates rondom de verhuisperikelen. Lekker dicht bij huis en misschien in te passen in je drukke schema.
En anders gewoon stoppen. Totdat de ruimte er weer is. Dat mag. Dat kan.
Het moet niet gekker worden: persoonlijk?
Het moet niet gekker worden, dacht ik nog even. Want zijn suggesties zijn geweldig. Maar ze overschrijden een onzichtbare grens, die ik heb getrokken hier op mijn blog. Namelijk die van het persoonlijke.
Het zal toch niet zo ver komen dat ik de categorie ‘persoonlijk’ aan ga maken??? Wat?? Nee hoor. Dat is voor anderen. Niet voor mij.
*zie URL van dit bericht*
Om een kort verhaal iets langer te maken, ik ben overstag. Het toeval wil dat ik op Facebook al lang een album heb van dingen die ik zal missen aan de VS.
Waarom niet?
De vraag is waarom ik zo angstvallig aan die grens vast heb gehouden, al die tijd. Een korte interne analyse leert dat het te maken heeft met angst. Ik vind het eng, me zo bloot te geven. Aan de wereld. Ik krijg er hartkloppingen van (en niet de leuke variant).
Maar OK dan. De zakelijke insteek is niet meer vol te houden in een periode vol stress en verandering. U bent gewaarschuwd.
*In dat kader op de foto: Buffalo Chicken Wings (traditioneel met blauwekaasdip en bleekselderijstengels). Mmmmm. #thingsillmiss
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Haha, nu ga je m’n reactie ook nog serieus nemen. Dat was niet de bedoeling.
Zonder gekheid, er zal bij mij nog heel wat water door de Rijn moeten voordat ik een categorie ‘zakelijk’ op mijn blog ga toelaten. Dus omgekeerd vind ik het hartstikke gedurfd van je dat je overweegt om ‘persoonlijk’ te gaan worden. Hoewel ik het idee heb dat dit proces allang gaande was.
Dank voor de waarschuwing. Ik blijf je volgen 😉
Tsja, het is nogal iets he? En allemaal door jou!! 🙂
Inderdaad serieus genomen…en ik ben de enige niet zo te zien! Sorry! 😉
Nu met avatar (test)
Ha Elja, ik plaats even een reactie als test voor een nieuw stukkie. Enne, het lijkt mij juist erg leuk om korte plaatjes&praatjes te zien over wat je aan de VS zult missen. Ik vind die positieve en warm-emotionele grondhoudng van de Amerikanen ook verfrissend.
Thanks! Ik ook. Positivisme past mij in ieder geval prima, beter dan het cynische of negatieve van sommige andere culturen!
Mooi Elja en wat een fijne suggesties, ik ga ze ook gebruiken! Wat is dat op de foto?
Oeps, vergeten te beschrijven: Buffalo Chicken Wings (met bleekselderij en blauwe kaas dip). Mmmmmmm!
Sla ik – na 2 dagen dagelijks volgen – een dag over, wordt het ineens nog leuker. Dank voor het extra delen van de tips. Je weet maar nooit wanneer je inspiratie tekort komt. Voorlopig kom ik dat niet, maar tijd wel.
Verder ben ik ook benieuwd wat je nieuwe insteek nog weer voor verhalen oplevert.
Mooi zo. Kom maar door met de verhalen.
mooi!
en wat een geweldig suggesties!
Spannend… : )