De mevrouw die me gisteren vertelde dat het echt niet nodig was om zulke telefoongesprekken in het openbaar te voeren.
De mevrouw die me eergisteren vertelde dat dat echt niet de handigste plek was om stil te staan met mijn fiets.
De meneer en mevrouw die me er laatst op wezen dat ik mijn kinderen het slechte voorbeeld gaf door (om 08:30! toen de winkels nog dicht waren) door het voetgangersgebied te fietsen met ze.
De jongen in het bestelbusje die, toen ik probeerde om een baan op te schuiven omdat ik, sukkel, de weg van Rijswijk naar Den Haag verkeerd had onthouden en ik naar links moest, snel gas ging geven en zelfs gas bleef geven toen ik probeerde opzij te gaan.
De jongen in het cafe die gisteren tegen ons riep, nadat we daar een net bedrag inclusief fooi hadden afgerekend een half uurtje eerder, “Heeej! We gaan sluiten!”.
De bordjes ‘gereserveerd’ op de tafeltjes naast ons die dienen, legde de ober uit, om te voorkomen dat mensen er gaan zitten terwijl het personeel alvast wil beginnen met de schoonmaak, twee uur voor sluitingstijd.
De automobilisten die je nooit, maar dan ook echt bijna nooit, laten invoegen als je vanuit het paralellelstraatje vanuit mijn wijk probeert in te voegen op de doorgaande dorpsweg.
Het is even wennen.
- Ik schrijf nog steeds - 1 december 2023
- Verliefd op je AI - 24 oktober 2023
- Blog je nog? - 2 oktober 2023
Sukkels zijn er overal, waar je ook bent.
Ga je erop letten, dan zie je alleen die zaken nog.
Sta je open, laat je verbazen, dan zie je juist het tegenovergestelde. Ik beloof het je!
🙂 Ik probeer het! Oftewel, dat gebeurt ook, maar dit viel me wel op, zo als buitenstaander.
dan moet je hier een keer gaan eten:
8,5 (otto e mezzo in dordrecht)
Binnenkort op mijn blog maar nu al hier op jouw blog. Primeur 🙂
De beste manier om uitstekende service in een restaurant te
krijgen is tussen neus en lippen door te melden dat je restaurant recensent
bent. Ik deed het een keer toen we met twee families gingen eten bij Villa
Augustus. Bij binnenkomst meldde ik dat ze een 7,2 op Iens.nl scoorde en ik benieuwd
was of ze dat gemiddelde omhoog konden krijgen. De vriendelijke jongeman
glimlachte maar ik kon niet ontdekken of dat van vreugde of van de zenuwen was.
Achteraf bleek dat het laatste maar daar gingen eerst een aantal flaters aan
vooraf. Ik zal jullie verdere details besparen maar het eindigde met een bijna
rechtopstaande vork in het bovenbeen van mijn nicht. Op mijn ‘daar gaan weer
een paar tienden van een punt’ liep de vriendelijk grimassende jongeman naar
een van zijn collega’s om het voorval met veel handgebaren uit te leggen. Aan
alles wat er fout ging kon de jongeman niet zo weinig doen. Zelfs de vork was
het resultaat van domme pech en de onoverkomelijke gevolgen van de
zwaartekracht. Nooit heb ik zoveel
gratis gekregen bij de Villa Augustus. Het was een geweldige avond en we hebben
heerlijk gegeten. Ook met de jongeman heb ik nog steeds een leuk contact en kom
er nog veelvuldig. Ik ben een echte fan van Villa Augustus en ben er trots op
dat we zo’n mooie plek in Dordrecht hebben. Als ik ze een cijfer zou moeten
geven, zou dat een 8,5 zijn.
En dat is direct een mooi bruggetje naar waar ik het eigenlijk
over wil hebben.
Het beoordelen van een restaurant doen we vaak aan de hand
van wat er allemaal goed en fout ging. En als het fout gaat, kan dat wel eens
nare gevolgen hebben voor je beoordeling. Volgens mij liggen er kansen in hoe
je met je fouten om gaat. Zo vertelde me de miljoenen te besteden eventmanager
van Cap Volmac me ooit dat ie iedereen altijd een kans geeft en ze vervolgens
beoordeelt op hoe ze met fouten omgaan.
Toen mijn vrouw en ik vrijdagmiddag onverwachts op het
heerlijk terras van Jongepier aan de Sauvignon Blanc zaten te genieten van het
zoveelste laatste mooie weekend besloten we niet te koken maar een pizzaatje te
halen. Bij 8,5. Ik had daar van de zomer al heerlijk gegeten. Ik bestelde de
pizza van de week. Dat leek me het makkelijkst na een paar SB’s. Ik hoefde dan
namelijk alleen te wijzen naar het bord buiten op het terras waar de pizza van
de week op gekrijt stond. Ondanks dat het erg druk was hadden we onze pizza
snel en vertrok ik met vrouw achterop op de Gazelle richting huis om er daar
achter te komen dat ze verkeerde pizza in de doos hadden gedaan. Die overigens
heerlijk was. Toen mijn vrouw en ik laatst weer zaten te genieten van het
zoveelste mooie laatste weekend besloten we toch weer naar 8,5 te gaan want
zelfs die foute pizza was een goede. We bestelde 3 pizza’s en de eigenaar
vertelde mij dat ie de vorige keer nog achter me aan was gerend omdat ik de
verkeerde pizza mee had gekregen. Dat doet ie de volgende keer niet meer. Hij
wist namelijk niet dat ik een fanatieke fietser ben die met een mooie vrouw
achterop en honger heel hard kan fietsen. Maar hij wist nog wel dat ik weken
geleden een verkeerde pizza had mee gekregen. Sterker nog hij wist ook nog
welke pizza ik toen besteld had. En die kreeg ik nu gratis. Dordt heeft er een
goede en leuke pizzeria bij. Met een ondernemer die risico’s durft te nemen en zijn
fouten goed maakt. En niet onbelangrijk. Heerlijke pizza’s maakt. Mijn oordeel:
8,5
En waar heb je daar tegenwoordig nog een goede pizza voor?
Cor, is dat een uitnodiging? Zo ja: geaccepteerd.
En dan is het toch verfrissend als je vaststelt dat er ook nog heel wat mensen zijn die wel galant zijn… 🙂
jajaja! is ook zo, is ook zo, is ook zo. Die zijn er zeker en veel. Maar net als een Amerikaanse vriendin zei van de week: ik stuur mijn kinderen in de zomer op zomerkamp in de VS om ze te laten zien dat mensen ook gewoon vriendelijk kunnen zijn. Klinkt vreselijk he? Maar zo vriendelijk is personeel etc. vaak niet en, vind ik, mensen op straat ook niet echt. Behalve jij. En ik. En Linda. En Cor. En ALLE LEZERS VAN DIT BLOG. Dat spreekt vanzelf!