Nieuwe buren! ZO LEUK!
(eigenlijk zijn wij de nieuwe buren, want zij wonen er allemaal al een tijd)
Ik merk aan mezelf dat ik open sta voor contact. Voor nieuwe vriendschappen.
Alsof dit weer een nieuwe uitzending is. En in zekere zin is het dat ook: weer een nieuw begin.
Opnieuw beginnen, maar dan voorgoed.
Dat maakt het wel veel leuker hoor, dat opnieuw beginnen. Dat je weet dat je iets gaat opbouwen.
Met je buurt maar ook met de mensen uit je buurt.
Als ik iets overgehouden heb aan het expatleven, is het denk ik dat: hart wijd open. Er vol in. Iedere terughoudendheid leidt tot eenzaamheid en verdriet.
Want iedere nieuwe persoon kan een goede vriend of vriendin worden.
Signaleren mag (“grappig, zij kleedt zich net als ik” of: “grappig, we zijn totaal verschillend”), maar oordelen niet.
Oordelen is het tegenovergestelde van open staan.
Ik heb die fout wel gemaakt, de afgelopen jaren in het buitenland. Niet zo vaak als de jaren daarvoor! Maar toch nog af en toe.
Laatst nog.
KEIHARD geoordeeld over de moeder van een meisje uit de klas van mijn jongste. De manier waarop ze met haar dochtertje bezig was, daar werd ik bloednerveus van. Ik kon er niet zo veel mee en wist niet wat ik met haar moest.
Later ontdekte ik dat haar huwelijk heel slecht is, haar man een &*@!*(&! en zij een enorme bikkel die alles doet om het leven van haar en haar kinderen op de rails te houden.
Bovendien, boontje komt om zijn loontje. Als al die mensen die ik ontmoet ook zo oordelend zijn dan houdt het snel op en krijg ik geen enkele kans. Als je net als ik niet van strakke pakjes, make-up, flitsende kapsels, blablabla, nagellak en sieraden houdt, tsja, dan zijn er mensen die verkeerde inschattingen maken over de inhoud he. (weet ik uit ervaring ;))
Nee…dat oordelen…dat is het tegenovergestelde van open staan.
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
- Vroeger - 14 januari 2025
- Bergen werk - 13 januari 2025
Dat kan zo op een delfts-blauw tegeltje.
🙂 Geen gek idee, Paul…..! Meteen een goede reminder.
Oh… ben jij niet van de strakke pakjes, make-up, flitsende kapsels, blablabla, nagellak en sieraden?
Hoe heb ik me zo in jou kunnen vergissen…?
Ik WIST dat je hier iets van zou vinden. Ik kon je bijna HOREN terwijl ik het schreef!
🙂
Zó menselijk, dat oordelen. Ook begrijpelijk. Onze breinen zijn continu aan het beoordelen, vergelijken en rubriceren om de wereldse chaos te vormen en zo (een beetje) te beheersen. Daarbij gaat menig groot verschil makend detail verloren.
Het enige wat je kan doen, is je er bewust van zijn en er kritisch bovenop zitten bij jezelf. Nou, dát doe jij toch zeker, Elja. En je durft er ook voluit over te schrijven. Mooi.
Volgens mij wordt het, bij gezondheid en welzijn, een prachtige tijd in NL!
Dankjewle Sonja. Ik denk het ook!