Eerste indrukken

Het blijft gek, ergens opnieuw beginnen. Nieuwe contacten leggen. Nieuwe vriendschappen opbouwen.

Het grappige is dat heel veel gebeurt op eerste indrukken. We zijn allemaal nu eenmaal mensen. We hebben onze vooroordelen en ideeen over wat we OK vinden, en wat niet, en wie wel, wie niet. En met name ons on(der)bewuste pikt allerlei dingen op in een flits, en vormt een oordeel, al na een paar minuten geloof ik (of was het seconden? is research over).

Als je ergens helemaal opnieuw begint, kun je enerzijds niet kritisch zijn. Je bent aangewezen op je nieuwe sociale netwerk, nog meer dan je dat in je thuisland bent (want geen familie in de buurt etc.). Maar anderzijds is het eigenlijk niet anders dan anders: je moet wel bij elkaar passen.

Heel even was ik nog van plan om mijn normale kleren (in mijn geval tevens mijn werkkloffie) te verruilen voor ‘iets leuks’ voor iedere schoolbijeenkomst. Maar weet je, ik ben wie ik ben, en helemaal in mijn prive-omgeving is dat nou eenmaal iemand die van casual houdt.

Drie criteria

Maar goed, je denkt er wel over na natuurlijk. Hoe vind je nou de mensen die bij je passen?

Nu ik voor de derde keer in een ander land overnieuw begin, zie ik bij mezelf drie criteria in dat contact leggen en zoeken. Criteria die ik, terugkijkend, altijd heb toegepast. Of althans, toen ik het niet deed, werkte het ook gewoon niet tussen mij en die anderen.

Ik denk dat je deze criteria niet alleen kunt gebruiken als je verhuist. Maar ook als je bezig bent met een nieuwe baan en moet besluiten welke bij je past. Of als je in zee gaat met een zakenpartner. Of met een leverancier. Ik weet niet hoe het voor jullie is, maar gek genoeg speelt gevoel daarin bij mij een grote rol, zakelijk of niet.

1. De klik

Je kunt er lang of kort over praten, maar je moet een klik hebben. Dat is toch iets van eerste indrukken, “een goed gevoel”.

Het positieve is als je gevoel goed is, als je vertrouwen hebt. Als je een positieve eerste indruk hebt (die klopt vaak, toch, die eerste indruk?). Het negatieve bestaat ook natuurlijk, het omgekeerde. Wat ik voor mezelf ‘het stemmetje’ noem. Het stemmetje, dat is dat kleine stemmetje in je hoofd dat zegt: “dit voelt niet goed…” of “raar…?” naar aanleiding van  contact met mensen, of naar aanleiding van iets dat je waarneemt in contact met anderen.

Heb ik hier nog niet gehad. Misschien filter je wel automatisch? En sommige mensen, ook al lijken ze je leuk, houden gewoon een bepaalde afstand. Zit soms ook in cultuur – er zijn culturen die heel goed aansluiten op de Nederlandse, heb ik gemerkt, en culturen waarvoor dat minder geldt. Generaliserend, natuurlijk, maar zo ervaar ik dat.

2. Je open stellen

Vooral als je zo snel en vaak nieuwe vrienden moet maken en zoeken, kun je niet te veel afstand houden. Tuurlijk, het is lastig, vooral als je gekwetst bent geweest in andere contacten waar je je openstelde om vervolgens je vertrouwen beschaamd te zien. Als je al vaker verhuisd bent en je contacten uit je vorige woonplaats ziet verwateren. Door de wol geverfd.

Maar als je niemand kent, is het zaak nieuwe mensen te leren kennen. En omdat ik niet houd van oppervlakkige vriendschappen, moet ik er wel vol in. En zoek ik naar mensen, die daartoe ook bereid zijn.

Dat betekent dat je in elkaar moet investeren. Open moet staan voor echt contact.

Dat is natuurlijk voor zakelijke relaties net zo, eigenlijk. Als je als ondernemer wilt groeien, moet je je netwerk aan klanten, leveranciers en partners blijven uitbouwen. En je moet blijven investeren. Aftasten of je er allebei eerlijk en open in kunt staan (als je dat althans zoekt, net als ik).

Juist als je ook let op die andere dingen, de klik, de gelijke interesses (volgende punt), dan heb je een kader, en daarbinnen moet je gewoon durven. Durven investeren in de ander. Durven geven. En durven ontvangen, dat ook, dat is ook niet altijd makkelijk!

Mijn ‘buurvrouw’ (ze woont op de compound hiernaast) neemt me mee als ze ook naar school moet rijden, vraagt of ik nog iets nodig heb als ze in de supermarkt is, en als zij te laat is om de kinderen op te vangen als ze uit de schoolbus komen, sta ik er wel. Zo gaat dat. We kennen elkaar 3 weken, maar we zijn al vele, vele malen bij elkaar thuis geweest, hebben samen gegeten etc. Niet omdat we een verborgen agenda hebben. Gewoon, omdat het leuk is, samen iets doen, elkaar helpen.

3. De (diepgaande) aansluiting zoeken

Als ik 1 ding geleerd heb, de afgelopen jaren, is het dat het makkelijk is om te gaan zoeken naar mensen die iets gemeenschappelijks hebben. Die uit hetzelfde land komen (Nederlanders vind je overal! ). Die ook kinderen hebben in de schoolgaande leeftijd, of ook een baby of peuter. Die dezelfde sport beoefenen.

Dat werkt tot op zekere hoogte heel goed. Puur het feit dat je kinderen hebt en Nederlands bent, is niet altijd voldoende voor diepgaande vriendschap. En soms hoeft dat ook niet. Maar soms zoek je dat wel. Dan zoek je wel dat openstellen, en de klik.

Berekenend?

Klinkt berekend? Maar zo is het (voor mij) niet. Ik kan gelukkig nog steeds oprecht blij zijn dat ik leuke nieuwe mensen ontmoet, dat mensen die ik nauwelijks ken me mailen of bellen om te vragen hoe het gaat en of ze nog iets kunnen doen. Dat is echt een prachtige kant van expatbestaan, dat je zo snel contact krijgt en elkaar zo goed kunt steunen. Dat je zo goed begrijpt wat die ander doormaakt.

En daarbinnen zoek je toch naar die mensen, die bij je passen. En zij zoeken gelukkig ook naar jou.

We zullen zien. Het is een spannend proces, en ook een gek idee dat je nu mensen ontmoet die hopelijk vrienden voor het leven worden!

PS Voor de oplettende lezer

Gisteren veel problemen met internet gehad, vandaag ook. Had de hele dag in de Starbucks gezeten om te kunnen skypen etc., maar moest toch echt naar huis aan het einde van de middag. En terwijl ik naar huis liep, had ik een ingeving. Ingesproken in de iPhone. Idee was dat ik het dan op mijn blog zou zetten. Je begrijpt het, nog niet gelukt. Maar ALS ik nou nog een keertje gewoon, vast, internet krijg met een normale snelheid, komt’ie er alsnog op! Vond het zelf ook echt aardig gelukt, mijn idee uitleggen. 😉

PS 2: Ik meen het

Ik heb me er, in mijn persoonlijke leven, meerdere malen totaal in vergist de afgelopen jaren. In dat vertrouwen. Open stellen, denken dat je vrienden bent, en dan toch onderuit gaan of worden gehaald (net hoe je het ziet), en vol onbegrip achterblijven. Snel vrienden maken, kan ook leiden tot snel vallen. Of zo. Of misschien ben ik dat gewoon? Geen idee.
Desalniettemin merk ik dat ik het nog kan, dat openstellen, en enthousiast worden van nieuwe mensen, nieuwe verhalen, nieuwe contacten, nieuwe vriendschappen. Phew!

• Over
• Laatste berichten

Elja Daae

Elja is spreker, trainer en adviseur op het gebied van social media. Ze is de auteur van vier boeken, waaronder hét boek over effectievere social media: 'Super social'. Meer lezen? Abonneer je op haar nieuwsbrief over marketing, social media en ondernemersschap. Iedere 2e vrijdag in je inbox!

Laatste berichten van Elja Daae (alles zien)

• Schrik - 19 januari 2025
• Assess yourself - 17 januari 2025
• Loki - 16 januari 2025