Ahhhh…die eerste dagen/weken als expat in een nieuw land. There’s nothing like it. Good or bad. Hoe kan ik het beschrijven? Hoe kan ik ook aan mezelf vertellen hoe dat is en voelt, en mezelf helpen herinneren hoe dat gaat? En mezelf bijven reminden dat het allemaal over gaat en anders wordt, en dat zowel in positieve zin (de verwondering) en in negatieve zin (de stress)?
De verwondering
Het ruikt in de supermarkt naar vakantie in Frankrijk of Spanje. Dit is een mediterraan land. Lamsvlees, noten, waanzinnige tomaten, prachtige groenten, feta (die natuurlijk geen feta heet) in alle vormen en soorten en kwaliteiten, knoflook, lekker brood in alle soorten. Dat gevoel van ‘ik ga lekker koken’ als je de supermarkt in bent geweest!
De vijgen en oleanders gewoon zo aan de straat. De geur van rijpe vijgen naast de moskee. De cultuur van buiten een beetje relaxen, wat drinken en eten met vrienden. De chaos. De winkels, van heel ouderwets tot heel modern (denk: Vodafone, Starbucks, Ikea).
De Bosporus! Waanzinnig. 15 minuten lopen en je staat op een plek die voor de ontwikkeling van zowel het Westen als het Oosten van doorslaggevend belang is geweest. En waanzinnig om al die containerschepen te zien langsvaren, zo, voor je voeten als het ware. En dan even met de jongens in de speeltuin te gaan spelen, recht aan die zeestraat.
De school van de oudste twee staat recht naast een enorm ford. Daar werd de zeestraat door de heersende partij verdedigd, het smalste punt tussen Azie en Europa. WAANZINNIG als je er over nadenkt, toch?
Het weer! Lekker warm. Zwembad op de compound. Gewoon, gaan zwemmen als de jongens uit school komen. Het gevoel van het zwembad in duiken en zo verkoeling te vinden. Ik ben echt al jaren niet op vakantie geweest naar een plek met een zwembad, dus voor mij voelt dat als ouderwets vakantie vieren. Maar dan op 4 minuten van huis.
Direct contact krijgen, echt op dag 1, met leuke mensen. Nieuwe vrienden maken, en diezelfde dag al samen eten, en drie dagen later weer, en mailtjes krijgen van mensen viavia met welkom en tips, en direct al uitgenodigd worden voor een avondje uit met andere Nederlanders, en naast een geweldig stel uit Canada blijken te wonen waar je vervolgens iedere dag mee optrekt en de kinderen mee op de bus zet naar school.
Dat je andere buitenlanders gewoon aan kunt spreken, omdat je weet dat ze net als jij open staan voor contact, al ken je elkaar niet (kom daar maar eens om, in je eigen land!!).
De stress
De taal totaal niet begrijpen. Boze bezorger van Ikea omdat hij niet met zijn bus bij het huis kan komen en dus al die loodzware dozen 10 minuten moet tillen, en dan ook nog twee trappen op. Als ik het geweten had, als ik zijn telefoontje had begrepen, had ik het met de auto kunnen ophalen vanaf het hek en naar onze parkeergarage kunnen rijden, maar ja…ik hoorde alleen een soort geschreeuw en paniek [mooie fooi gegeven en een stapel koude blikjes fris, en hij ging gelukkig toch nog blij weg! Maar toch].
Eindelijk met de auto de straat op durven (op hoop van zegen dan maar) en dan naar de supermarkt 400 meter verderop rijden en dan van de security niet het terrein op mogen rijden. Waarom niet? Geen idee. Niet open? Vervolgens proberen te keren (bang dat ik in de chaos even verderop terecht kom!) en klem komen te staan tussen een vrachtauto en een personenauto, waarvan de chauffeurs tegen mij beginnen te praten op opgewonden toon…volhardend doorduwen tot je gekeerd bent…pffff….
Nu al in de stress zitten dat je volgende week je kind iedere dag van school moet houden. Eerst moet je er zonder kleerscheuren (en deuken in de dure bedrijfsauto) zien te komen, 20 minuten rijden door de chaos op straat, brrrr. En dan moet je in een vreselijk, belachelijk smal steil straatje parkeren? Of wachten tot ze je kind naar buiten brengen? Wat is het idee? Ik kan daar niet parkeren (ik ben niet zo’n parkeerheld).
Stug het heuveltje naar de ingang op en neer blijven lopen met kinderen, boodschappen en kinderwagen, terwijl andere bewoners en hun personeel en de kinderen in de andere schoolbussen zich die 300 meter de heuvel op laten rijden door de mensen van de compound. Ben ik nou gek? Of zij? Denkt de security dat ik gek ben? En zo ja, is dat nadelig?
Niet weten wat ‘melk’ is en dus een zure yoghurtdrank kopen. De juiste melk kopen en toch een kind hebben dat blijft beweren dat de melk in Turkije niet lekker is. Vlees kopen waarvan je niet weet wat het is en er maar het beste van hoopt. Worstjes kopen waarvan je dacht dat je ze rauw kon eten, maar die volgens de verpakking gegrild moeten worden. Je tanden poetsen met water dat je niet mag drinken, en hopen dat tanden poetsen wel OK is (en kun je daar nou wel of niet de groenten in koken??).
Proberen een internetverbinding, een mobiele telefoon, een televisieaansluiting, een verblijfsvergunning, een oppas, een meneer voor de gordijnen, een meneer voor de gordijnrails te vinden. Niet in die volgorde (verblijfsvergunning nodig voor telefoon, internet en televisie!). Proberen af te stemmen met de mensen van de 3 verhuizers, de relocationpartij, de huisbaas, werk 1, werk 2, schoolklas 1, schoolklas 2.
Een huis dat geen bergruimte heeft. Overal dozen. We hadden meer moeten weggeven. We willen nu alsnog meer weggeven, maar hoe organiseer je dat? Geen bank (bij oud vuil gegaan in de VS) en geen televisie dus gebruikelijke relaxritueel niet mogelijk. Overal stof en vuil. 5 uur bij de Ikea om te kijken wat nou handig is. Een huis dat op sommige plekken dus belachelijk, en ongezellig, leeg is. En op andere plekken letterlijk volgebouwd staat met dozen.
Nieuwe oppas ontmoeten, en niet weten wat nou handig is, wat gebruikelijk is, hoe het zit met cultuurverschillen, elkaar moeilijk kunnen ‘lezen’.
Werken??? Bloggen?? Blogpraten?? Gebrekkig internet, een gebrek aan oppas, en chaos in ons leven. De dozen, het in orde maken van je huis, de onbekende dingen, wat er allemaal nog geregeld moet worden, de begeleiding van de kinderen voor wie ook alles nieuw is, de energie die je moet steken in je sociale leven om een beetje iets op te bouwen.
[maar na je inbox te hebben opgeruimd in anderhalve dag, toch weer blij zijn dat je lekker aan de slag kunt en dat je leven wat dat betreft gewoon doordraait ook als je wereld even stil lijkt te staan en ook dankbaar zijn dat je je draai gevonden hebt en niet langer begint aan een nieuw avontuur op alle fronten :)].
Het goede nieuws
We hebben een prachtig appartement, op een prachtige locatie, en met een tuin.
De Bosporus is vlakbij, de bushalte ook, en de supermarkt ook. En de schoolbus stopt iedere ochtend en middag om de jongens op te pikken en weer terug te brengen.
De school is geweldig. J zit in een klas van 10, met een docent en een assistent! Nou ja, zeg! T is al verliefd op zijn nieuwe juffrouw. Een community vol met internationale mensen, die allemaal open staan voor contact, tips hebben, contact zoeken. J heeft voor het eerst Nederlandse kinderen in de klas – hij kan zijn geluk niet op!
Zodra ik een beetje de dingen op orde heb, ga ik Turks leren, en (het goede nieuws) het heeft iets weg van Hongaars, en dat spreek ik al een beetje. Phew. Zou het mee gaan vallen??
Zodra ik eindelijk de ‘Teknik’ mensen durf te vragen of ze gordijnen kunnen ophangen, kunnen op de slaapkamers de gordijnen weer dicht. 🙂
Ik word nu al enthousiast als ik denk aan wat we allemaal nog kunnen gaan ontdekken in dit prachtige, gastvrije land! De vakanties die we voor de boeg hebben hier! Het heerlijke eten. De historische plekken. Het ontdekken van je eigen omgeving. Het zoeken van je favoriete koffietentje. Het vormgeven van nieuwe rituelen. Het ontmoeten van nieuwe toekomstige vrienden. Het avontuur van naar de Ikea gaan in AziĂ«…
Meer lezen over expat zijn?
Dit zijn de meest gelezen (volgens lezers) of mooiste (volgens mij) artikelen:
- De 10 dingen die ik leerde van 8 jaar expat zijn
- De expat blues
- Elja’s plan voor internationale verhuizingen: een praktische gids
- Je kunt meer aan dan je denkt:Â waarom expat zijn je sterker maakt
- Wat je niet kunt veranderen:Â over cultuurschok
- De slechte expat: over expatvriendschappen
- Uit het dagelijks leven van een expat (voor Nicoline): opnieuw beginnen in een vreemd land
- Expat zijn = gewoontes uitvergroten en toevoegen: Nederlands zijn in een andere cultuur
- Expatvrouwen: over de krachtigste vrouwen die ik ken
- Waarom het als expat moeilijk is om terug te keren naar huis: over repat zijn en heimwee
Hier vind je alle artikelen op dit blog over expat (vrouw) zijn.
- Het nut van een comfortzone - 14 mei 2025
- Alsof je terugkomt van een stomme vakantie - 13 mei 2025
- Ik hoef dit blog helemaal niet meer zelf te schrijven - 12 mei 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Nou, dat is wel wat anders dan weer terug in NL zijn. Hier gaat het toch wel direct weer zijn gangetje. Wel dingen regelen, maar zonder de stress van alles nieuw, taalbarriere etc. geen intensief leven, maar gewoon doorgaan waar we ooit zijn weggegaan (ook erg gek). Dus geniet lekker van dit nieuwe avontuur, ben namelijk stiekum best een beetje jaloers
gaaf. gaaf blog ook.
ik hou van geschiedenisboeken, net een boek over de middeleeuwen gelezen, over de machtsstrijd tussen constantinopel en rome.
bijzondere plek inderdaad.
Veel leuks toch! Geweldige ervaringen voor iedereen… Relax.. of zoals ze in Noorwegen zeggen: slap af. Het hoeft niet allemaal meteen goed.
Leuk hoe ik reageer op deze stukjes.
De verwondering: Mee “verwonderen”, blijdschap dat het zo mooi is, dat je lekker naar het zwembad kunt gaan, dat je fijne mensen ontmoet.
Stress: Kan me de situatie bijna voorstellen, o jeetje.
Het goede nieuws: De blijdschap keert terug. En wat leuk voor J en T.
Daarna de gedachte: Ga door met dit schrijven. Het is boeiend. Maak een verhaal over je verblijf in Turkije!!