10 weken pauze heb ik gehad. En de afgelopen dagen dacht ik als ik wakker werd: ik moet eens opschrijven hoe dat voelt. Ik hoop van harte dat het niet nog een keer gebeurt, deze stressvolle tijd die zoveel schade aan heeft gericht bij zoveel mensen. Maar nu het achter de rug is denk ik ook stiekem: een pauze van 10 weken … wat doet dat?
Wat ik deed, de afgelopen 10 weken
In de afgelopen weken heb ik zo’n 40 boeken gelezen, berekende ik. En niet eentje was nuttig. Waar andere mensen zich verliezen in Netflix of in eten of in social media, verlies ik me in boeken. Twee categorieen: murder mysteries en (urban) fantasy. Met af en toe een beetje romance, voor de lol. Ik las me een een slag in de rondte, tot ergernis van mijn echtgenoot en mogelijk ook van mijn kinderen.
Ik ging ook cursussen doen waar ik me anders nooit voor zou hebben opgegeven. Gisteren startte de cursus van Laura, waarbij je leert om een ‘capsule wardrobe’ te maken. Ik wilde altijd al een keer een cursus volgen via Instagram, en ik ben altijd onder de indruk van hoe Laura zich kleedt (ik ken haar al een tijdje) dus hop.
Ik gaf me ook op voor een online workshop van Tibor. Ik hoorde mensen al langer over hem (soms enthousiast, soms vol afschuw). En toen kreeg ik een tijdje geleden zo’n waanzinnig goed geschreven advertentie in mijn Instagram timeline dat ik het aanbod niet kon weerstaan. Wie zo goed kan verwoorden wat de doelgroep voelt, verdient een kans. En voor een euro of 70 heb ik niets te verliezen.
Het voordeel van die online middag was naast een spiegel (ik mag best wat duidelijker formuleren wat ik doe en voor wie) ook dat ik kon ervaren hoe het was om 4 uur lang in een online vergadering te zitten. Veel van geleerd.
Mijn online trainingen verbeteren
Ik gaf me ook op voor een online workshop over innovatief vergaderen, maar die ging niet door. Gelukkig heb ik geïnvesteerd in een persoonlijk train-de-trainer-traject (snap je het nog) waar ik volgende week mee aan de slag ga. Mijn coach/adviseur gaat me helpen om mijn offline trainingen te veranderen in online ervaringen. Juist door al mijn ervaring met webinars weet ik dat die vorm niet voldoende is voor een effectieve online training die didactisch goed in elkaar zit.
Na me 5 jaar niet bemoeid te hebben met webinars (100+ webinars organiseren en faciliteren was even genoeg) werd ik de afgelopen weken opeens terug in de webinarbusiness gegooid. Een klein beetje met weerstand, geef ik toe. Maar wat blijkt: goed zijn in webinars geven is opeens een enorm voordeel. Ik gaf er gemiddeld genomen iedere week wel 1! En ga nu dus stappen zetten om het online trainen verder te trekken.
Totaal onverwacht was dat ik met een paar van mijn opdrachtgevers aan de slag zou gaan om mijn geplande trainingen in een online variant te geven. Toen mijn agenda leeg raakte van de ene dag op de andere dag, had ik niet gedacht dat zoiets zou gebeuren. Laat staan dat het zo leuk zo zijn om samen met hen te ontdekken hoe we dit invulling kunnen geven. Het voelt als een voorrecht! Niet alleen om trainingen te mogen geven maar vooral ook om samen met hen te experimenteren.
Nieuwe dingen leren
Tot mijn verbazing zit ik opeens ook weer dik in de online tools. Webinarsoftware ontdekken, kijken hoe je online kunt brainstormen, spelen met de settings in verschillende online vergadersoftware. En als ik heel eerlijk ben heb ik dat altijd leuk gevonden en ook altijd gedaan. Ik was gewoon een beetje stil komen te staan, wat dat betreft. Nu ben ik weer heerlijk aan het nerden met online tools, aan het testen hoe het werkt en aan het kijken hoe ik het toe kan passen.
Wat mijn vakgebied betreft was er sowieso heel veel te leren en te ontdekken. Niet alleen omdat al die social media apps explodeerden in gebruik en de ene functionaliteit na de andere introduceerden. Maar ook om te zien hoe grote en kleine merken reageerden op het wegvallen van hun reguliere campagnes en contentschema’s. Waarover later vast nog een keertje meer 🙂
Wat ook leuk was, was live uitzenden op Facebook en Instagram. De eerste paar weken ging ik op werkdagen iedere dag live om 10:00, met tips en tricks. Het gaf me een vaste structuur die ik die eerste weken heel hard nodig had. Maar het gaf me ook de kans om iets te proberen dat ik al heel, heel lang van plan was: live gaan op Facebook en vooral live gaan op Instagram.
Zonder deze verplichte pauze was dat echt niet gebeurd.
Bewegen of in de tuin zitten?!
En dan privé. Daar was het best even wennen allemaal. Met goede en vervelende dingen en lessen.
Toen de lockdown uitbrak was ik net aan het opschalen naar 3 keer zwemmen per week met een intensief programma van een uur. Het was even slikken toen dat opeens wegviel. Wekenlang deed ik helemaal niets. Ik kwam nauwelijks de deur uit.
Maar op Koningsdag besloot ik om dan maar een beetje te gaan wandelen iedere dag, mede geïnspireerd door de verhalen van Wanda. Ook iets dat ik te danken heb aan de afgelopen 10 weken: ik heb allemaal mooie plekken ontdekt in mijn eigen dorp. En ben zelfs met mijn zoon naar mijn vader gelopen (een uur heen, 45 minuten terug). “We hebben toch geen tijd afgesproken mama!” zei hij toen ik begon te zuchten dat hij een omweg wilde nemen. Ha. Doorzettertje dat.
Wat ik ook heeeeel veel heb gedaan, is in mijn tuin gezeten. Sochtends koffie en een boek in de zon. Savonds in de voortuin een borreltje drinken (met een boek). We hebben het eerste weekend van de lockdown zelfs een kleine moestuin geplant in een stukje van onze tuin. En we hebben ons ingeschreven voor een volkstuin, een hele oude droom van mij. Waarom niet, dachten we? In dat mini-moestuintje van ons kunnen we onvoldoende kwijt en we willen eigenlijk echt uit de moestuin kunnen eten, het hele jaar.
Financiële inzichten
Wat ik ook ontdekt heb is dat we het kunnen redden op 1 salaris. Mijn salaris viel volledig weg, terwijl ik op het punt stond om een paar recordmaanden te draaien. Dus het was even zoeken: gaan we het redden? Maar we hadden opeens ook geen oppas meer en onze schoonmakers konden niet meer komen. En we konden niet meer uit eten of puur voor de lol de stad in. Of ergens heenrijden of weekendjes weg. We geven, kortom, nauwelijks meer geld uit. En dat merken we.
Ik moet er bij zeggen dat onze boodschapkosten nogal zijn toegenomen in omvang. Veel te veel wijn en chips en lekkere dingen kochten we, wat ik merk ik als ik mijn spijkerbroek aantrek 🙂
Gezin en familie
Wat voor ons als gezin ook bijzonder was, was dat F. niet reisde. De afgelopen 13 jaar reisde hij gemiddeld iedere week naar het buitenland, maar vooral de afgelopen 2 jaar nog veel vaker. Hij was de afgelopen twee jaar gemiddeld 3 nachten per week van huis. Dat is best veel. We kunnen er allemaal prima mee omgaan. Maar het was heel lang geleden dat we zo lang samen waren met zijn allen, doordeweeks. Het beviel ons allemaal prima, het gaf heel veel rust. Plus: ik hoefde niet iedere dag te koken ?
Ondertussen was het natuurlijk ook weer wennen, de hele dag thuis zijn en nergens heen kunnen. Vandaar dat we een investering deden: stuntsteps en een skateboard voor onze jongens. Ze waren ook dolblij met de trampoline (die hadden we al een paar jaar), maar het skatepark dat op 5 minuten lopen ligt was toch favoriet. Omdat de een alleen een speciaal surfskateboard had en de ander de step van zijn broertje doormidden brak en zelf geen step had om mee te stunten, investeerden we in 1 nieuw skateboard en 2 nieuwe stuntsteps. En die hebben ze iedere dag gebruikt, behalve de dagen dat het regende. Ie-de-re dag. Wauw.
(en geen zorgen, ze letten goed op afstand houden, net als de wijkagenten die het skatepark goed in de gaten hielden!)
Het was niet allemaal positief natuurlijk. Net als veel mensen maakte ik me grote zorgen om mijn ouders en schoonouders en durfde ik de eerste weken niet langs te gaan bij mijn moeder, die een ernstige longziekte heeft. We waren blij toen we met Pasen een aantal van hen weer konden zien door op afstand-blijvend langs te gaan en de verjaardag van mijn vader buiten met taart-op-afstand te vieren. Ik ga inmiddels weer wekelijks naar mijn moeder om te helpen met de computer of gewoon even thee te drinken. Op afstand.
Omgaan met onzekerheid
Ik kan niet zeggen dat ik het zelf nou allemaal zo goed doorstaan heb. De stress over een onzekere toekomst werkte soms verlammend. Vooral de eerste week, nadat ik uitgerekend had hoeveel omzet ik ging missen en ik alle trainingen die ik zelf organiseer moest afzeggen, was ik totaal van de kaart.
Daar kwam nog bovenop dat ik mensen in mijn directe omgeving heb voor wie de crash van de beurs enorme impact had. Mensen van wie je houdt in paniek zien over de toekomst is stressvol.
Ik ging de afgelopen weken heel vaak te laat naar bed. En ik sliep veel te vaak te lang uit. Ik had moeite om uit bed te komen soms, geef ik toe. Het leek er allemaal wat minder toe te doen.
Bovendien snoepte ik veel te veel, bewoog te weinig … wat dat betreft liet ik me een beetje kennen. Ik herkende het stemmetje in mijn hoofd dat ervoor zorgt dat je de dingen doet die je niet zou moeten doen (snoepen) en de dingen die je zou moeten doen juist niet (bewegen). ‘Het is maar tijdelijk’, ‘We verdienen iets leuks in deze moeilijke tijd’ … Tsja. Omgaan met tegenslag en onzekerheid is bepaald niet makkelijk. En de zorg voor je kinderen is daarbij tegelijkertijd een redding en een uitdaging.
Tegelijkertijd realiseer ik me heel goed dat we als gezin niets te klagen hebben gehad. We zijn allemaal gezond gebleven en de mensen van wie we houden tot nu toe ook. We hebben het financieel gered en hebben de zekerheid van in ieder geval 1 inkomen. We hadden voldoende tijd om onze kinderen thuis te ondersteunen bij het onderwijs. De scholen van mijn kinderen pakten het thuisonderwijs razendsnel op. De basisschool van mijn twee jongsten had het allemaal in 3 !! dagen geregeld. Inclusief online gymlessen en online muziekles. De school van mijn oudste hield hem bij de les, letterlijk. Iedere dag weer. En de school en de hulpverlening sprongen in actie om mijn zoon die extra hulp nodig heeft de stabiliteit en steun te geven die hij nodig heeft.
Conclusie
Tien weken pauze, zo voelt het. Als je er midden in zit zie je vooral in het begin alleen de problemen. Maar als je terugkijkt denk je: het was wel heel bijzonder om mee te maken. Ondanks de stress en onzekerheid kijk ik daarom terug op een periode van rust. Een soort van grote pauze.
En nu is het de hoogste tijd om weer aan de slag te gaan …
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Mooi verslag.
Voor mij veranderde er weinig. Was al jaren gestopt met betaald werk en kom elke dag gewoon op tijd uit bed en loop 2x daags een stevig rondje. Daar ben ik niet mee gestopt, het levert me weerstand op. Toen ik ooit stopte had dat ook te maken met of ik een hulp in huis wilde. Half werken en half huishouden werkt niet voor mij. Dat half werken houdt me toch 100% bezig. Dus dan maar volledig werken met een hulp of niet werken en alles zelf doen. Dat laatste bevalt me prima en onbedoeld kom ik met bijzonder weig geld per maand rond. Minder dan het Nibud stelt als ‘armoede’-grens. Dat coronagedoe zorgde bij mij voor weing verandering. Maar de corona heeft hier in het westen van NL veel minder huisgehouden vergeleken met De Peel.
Ja, klopt, het is in sommige gebieden erger geweest dan in andere. Wel knap dat je vast hebt weten te houden aan routine! Mij is dat niet echt gelukt 🙂
Mooi om te lezen dat je je toch goed hebt weten te vermaken in al die weken pauze. Gelukkig dat ook iedereen in je omgeving gezond is gebleven.
Zelf werk ik als doktersassistente, dus voor mij was er geen pauze. Op een week of twee ziek thuis na dan. Maar dat waren zulke heftige weken dat ook dat niet als pauze voelde.
Oh jee 🙁 dat klinkt inderdaad heftig. Als doktersassistente liep je natuurlijk ook meer risico. En ben je extra hard nodig. Het was vast een extreem drukke tijd. Hopelijk is het nu rustiger (en ben je helemaal hersteld!).