Ik kijk niet veel video’s, online. Weet niet. Volgens mij ben ik gewoon te ongeduldig. Een video kun je niet scannen of forwarden of versnellen als het je te langzaam gaat. Zoiets.
Over dat niet kijken van video, maar dan anders, las ik dit artikel vanochtend. Iemand die zichzelf een maand lang TV en video ontzegt. Het spreekt me aan. Ik ben een TV-verslaafde, altijd al geweest. Ik vind het ontspannend. Helaas is er binnen mijn huidige zenderpakket maar weinig Engelstalig. En toch heb ik de neiging om de hele avond de TV aan te hebben, gewoon om het aan hebben. Zonde, natuurlijk.
Hetzelfde geldt voor mijn internetgebruik. Beetje dom op Facebook scrollen. Beetje twitter volgen (dat doe ik overigens niet zoveel, zo maar een beetje ‘Twitter kijken’). Iemand deelt een videootje. Altijd is het life changing of als je maar 1 ding wilt kijken vandaag, kijk dan dit, of enorm indrukwekkend of amazing. Maak ik mezelf ook schuldig aan.
Ohohoh wat is het allemaal interessant! Oh wat inspirerend! Jeetje wat zet het je aan het denken.
Pffff.
Bedolven onder een lawine van content, worden we.
Daarom dit videootje. De ironie ontgaat mij niet, hoor. Maar hij heeft een punt, Kid President: wat doen we eigenlijk allemaal voor onzinnigs op het internet? En zouden we niet iets zinnigers kunnen doen…?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
We worden inderdaad bedolven onder een lawine van content. Ook ik bedelf mensen. Waarom? Om mijn leven te kunnen ordenen. Om juist al die content te kunnen verwerken. Ook ironisch. Net als dat filmpje inderdaad. Wel erg leuk trouwens. Vroeger stond hier de tv eigenlijk altijd aan. Op TMF. Nu staat de tv hier eigenlijk bijna nooit meer aan. Komt door het internet. Er is hier (op het internet dus) genoeg te beleven, dus dan moeten er keuzes gemaakt worden. En dan ga ik tegenwoordig heel asociaal eerst voor mijn eigen verhaal en dan voor die van een ander. Ik weet nog niet hoe dit zich verder zal gaan ontwikkelen.
Tsja, het heeft iets egoïstisch, denk ik soms over mijn eigen geblog. Vanuit jezelf een beetje bloggen. Maar het is beter dan televisie kijken, he. Je creëert tenminste nog iets. En nietmand HOEFT het te lezen hoor, mijn geklets. Maar ik draag wel bij aan die stortvloed van content en informatie, dat is zeker… niet echt ‘slow internet’!
Grappige video! Vorige week ben ik begonnen met geld inzamelen voor een dakloze vrouw + baby, die hier 1 x per week de daklozenkrant verkoopt. Ze had geld nodig om terug te kunnen, zodat ze de winter niet in haar caravan zonder verwarming hoefde door te komen. Ik werd er zo naar van dat ik in actie ben gekomen.
Wat me opviel in de reacties op mijn oproep was dat heel veel mensen er toch vanuit gingen dat deze vrouw de boel zou oplichten. Mensen drongen er op aan dat ik zelf het treinkaartje voor haar zou kopen of vonden dat ik contact op moest nemen met allerlei instanties om haar te controleren.
Ik ga dat allemaal niet doen natuurlijk . Ik snap de aarzeling, maar aan de andere kant: waarom zo betuttelend? het gaat om een volwassen vrouw. Als ze geen treinkaartje koopt maar het geld uitgeeft aan eten vind ik het ook best eerlijk gezegd. Ik handel graag vanuit vertrouwen, misschien is dat naïef, maar ik wil het niet op een andere manier doen. Gelukkig zijn er meer mensen zoals ik! Ik heb in ieder geval kleertjes voor haar kind, we hebben wat geld ingezameld & ze mag gratis naar de dokter hier in het dorp.
In Nederland bestaat het idee dat mensen die dakloos zijn daar ofwel voor hebben gekozen, ofwel het aan zichzelf te danken hebben. In de maakbare maatschappij is dat de fijnste gedachte, he. Dat wij niets hoeven te doen omdat je 1) altijd hulp kunt krijgen als je dat echt zou willen en 2) je het wel aan jezelf te danken zult hebben.
Ik denk dat niemand voor de lol dakloos is. Laat staan zijn/haar kind dakloos laat zijn. En dat de alternatieven, hoe goed bedoeld ook, lang niet altijd zo veel beter zijn dan wat mensen bij elkaar scharrelen.
Fantastisch dat je je inzet, vind ik. Laat mensen maar praten. Het idee dat die hulp echt nodig is, is gewoon te confronterend voor ze want het zegt iets over de maatschappij. En daarmee iets over onszelf…!
Zonder het clipje bekeken te hebben, durf ik toch te reageren 😉
Ik merk bij mezelf dat ik op alle fronten meer op kwaliteit ben gaan letten, dan op kwantiteit (of onzinnig vermaak). Het is gewoon onmogelijk om alles te willen zien of volgen. Dus beperk ik me en geniet meer van dat waar ik wel de tijd voor neem. Is het toevallig iets dat me alsnog niet aanstaat, dan kijk/lees/volg ik niet verder, maar ga voor iets anders. Daar valt ook niet-kijken, niet-lezen en niet-volgen onder. En het kiezen voor kwaliteit strekt zich verder uit dan alleen op online gebied.
Ja, ik doe dat ook. Zelfs op Facebook volg ik alleen mensen en pagina’s die ik leuk vind of ken. En op Twitter ook. En qua blogs ook. Maar af en toe trap ik er toch in. 🙂
Leuk videootje
Vroeger stond altijd de radio aan en ook op het werk hadden we alleen radio
Nu probeer ik wat ik zien wil op te nemen en overdag de TV uit te laten
Was laatst een man bij #penw die een jaarlang geen sociall media gebruikte
En ik had gezien in de media van een vrouw die blootvoets zonder internet
ging doen in de grote stad voor 1/2 of heel jaar
Als ik op vakantie ben heb ik er geen moeite mee
Maar thuis wil ik op de hoogte blijven en lees dus we de krane koppen
En de crisis zou mensen tot meer participatie moeten aanzetten?
MvG @filobeet
Ja he, die participatie. Ik weet het niet. In de VS doen heel veel mensen aan liefdadigheid, merkte ik. Omdat ze weten dat er geen vangnet is als het mis gaat. Tegelijkertijd is er het idee van ‘maakbaar’, dat iedereen het kan ‘maken’ als ze maar willen. Onzin natuurlijk.
In NL schijnt overigens wel een gigantisch hoog aantal (relatief) vrijwilligers te zijn, dat is natuurlijk wel weer geweldig. Dat maakt het leven en de maatschappij ook beter, he?
Ik denk dat het internet iedereen veel kan brengen, juist omdat je mensen makkelijk kunt bereiken en je je zo aan kunt sluiten bij grote groeperingen. Samen meer macht en meer invloed.