Gisteren vertelde ik aan een vriend dat het zo moeilijk was om mijn boek af te schrijven.
Het is mijn tweede. Het gaat over online marketing voor lokale bedrijven. Een onderwerp waar ik veel over weet en waar ik bovendien enorm enthousiast over ben.
Ik was al heel ver met mijn concept. Maar ik heb het wekenlang niet aangeraakt. En nu is de deadline zo’n beetje verstreken. En ik worstel.
Wat er dan moeilijk is aan een boek schrijven? Vroeg hij.
Nou. Ehm. Pfff. Zei ik.
Het moeilijke zit hem in het begin en in het eind, eigenlijk.
Laatst las ik dit leuke artikel over het schrijven van een boek en de 14 fases die je daarin doormaakt. Ik herkende die fases niet echt letterlijk. Maar ik moest wel erg lachen. Het is heel herkenbaar.
Dat je van tevoren denkt dat je romantisch in een koffietentje gaat zitten schrijven, dromen, denken. Maar dat de werkelijkheid anders is. Leuk – maar anders.
Het gekke is: het laatste stukje is het moeilijkst.
Da’s wel vaker zo in het leven, he?
Mijn probleem was overigens dat ik veel en veel te moeilijk heb zitten doen. Ik maakte mezelf gek. Het moest allemaal zo intelligent en briljant zijn.
En daarom (weet ik nu) voelde het niet goed. Niet concreet. Arrogant, zelfs. Niet in mijn kracht.
Ik ben blij te kunnen melden dat ik het anders heb gedaan. Ik heb het jargon er uit gehaald of uitgelegd. Ik heb de stappen versimpeld. Ik heb voorbeelden toegevoegd.
Maar het grootste verschil is veel simpeler:
Ik heb mijn doelgroep weer voor ogen gekregen. Ik heb me afgevraagd wie dit boek nou gaat lezen, althans: voor wie ik dit boek nou schrijf. En waarom.
Van zo’n boek word je niet rijk, kan ik je uit ervaring vertellen, dus je moet het echt doen omdat je ergens in gelooft. En ik geloof in locatiemarketing. In online marketing voor online ondernemers en organisaties.
Waar ik ook de fout in ging:
Ik was heel belangrijk aan het doen. Ik voelde me daar niet goed bij, omdat ik op het randje kwam van wat ik zeker weet en wat ik vermoed dat ik weet. Ik werd onzeker, want wat als ik word aangesproken op de inhoud? Weet ik dan wel zeker dat wat ik zeg en denk ook klopt?
Dat is nu verdwenen, die twijfel.
Ik schrijf op wat ik weet en geloof en waar ik achter sta.
Eigenlijk voelt dit boek nu net als mijn andere boek, Bloggen als een pro. Het is op zijn Elja’s geschreven. En hopelijk gaat het mensen helpen.
Nu eens kijken wat uitgever Geerhard er van denkt…. 🙂
- Love story, continued - 25 juni 2025
- Hoofden om in te zitten - 24 juni 2025
- Nano tips, meta effect - 23 juni 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
oooh, wat snap ik dat. Ik zit nu in hetzelfde proces. Ik kom gelukkig elke keer terg op de simpele vraag: Waarom schrijf ik dit boek. En dan vooral de nadruk op IK. want dat het geschreven moet worden, is me duidelijk. Waarom IK dat doe, daar moet ik steeds weer naar terug. Ik moet bijvoorbeeld niet gaan uitleggen. Dat kan ik niet. Ik moet vertellen. Dus eigenlijk net zoals jij. Steeds weer terug naar mijn eigen simpele stijl. Geen grote verbanden willen schetsen, maar vertellen wat ik zie.
Ik zit je belevenissen natuurlijk te lezen iedere dag 🙂 en het proces is volgens mij bij iedereen het zelfde! Als je niet bij jezelf blijft en terug gaat naar de basis, wordt het gewoon geen goed boek of in ieder geval niet iets waar je je goed bij voelt.
Gelukkig ben je trouw gebleven aan je eigen stem, kennis en publiek. Dat moet wel een goed boek opleveren. Ik verwacht dat je nu makkelijker door die afrondende fase weet te komen. Succes!
Zag gisteren pas je Foursquare berichtje 🙂
Ja, uiteindelijk moet je trouw blijven aan je eigen stem, dat blijkt maar weer….
Wat mijn ervaring is dat het best pittig is om in de sfeer van het boek te blijven, zeg maar. Ik schreef eraan op verschillende tijdstippen. En dan is het écht teruglezen en je weer wanen in de stemming van het begin van het boek danwel verhaal. 🙂
Was het fictie? Want bij een marketingboek zoals het mijne is dat een stuk makkelijker. Helemaal omdat je na afstemming met de uitgever de hele outline al hebt staan. Maar bij fictie lijkt me dat echt heel moeilijk….!