Het valt me zo op, de laatste tijd, online. Hoe mensen vertellen dat ze dingen niet durven omdat ze bang zijn niet aan andermans (en eigen) verwachtingen te voldoen.
Ze gaan niet op Instagram en YouTube; ze bloggen niet of ze tweeten niet, allemaal omdat ze nooit zo goed kunnen zijn als de mensen die ze bewonderen. Of omdat ze verwachten dat anderen ‘het niet goed zullen vinden’.
Het doet me pijn, iedere keer dat ik dat zie.
Als je leeft naar de verwachtingen van anderen, bereik je nooit je echte, volle potentieel. Het leven is te mooi om niet je eigen weg te gaan en je eigen plan trekken. Jouw potentieel is gigantisch, net als dat van ieder mens. Maar als je je laat weerhouden door wat andere mensen van je denken, wordt het lastiger.
Als je niet in pyama de hond durft uit te laten, laat je je weerhouden door onbelangrijke meningen van mensen die je eigenlijk niets kunnen schelen.
Ik zeg niet dat je opzettelijk mensen moet kwetsen of ten koste van anderen je eigen leven moet leiden. Verre van dat.
Maar jezelf zijn gaat nu eenmaal soms ten koste van het ego van vanderen.
En dat doet pijn, bij hen.
Ze betrekken jouw ontwikkeling op zichzelf. Ze worstelen met hun eigen ego’s en hun eigen gebrek aan zelfvertrouwen (of de illusie van zelfvertrouwen, gebaseerd op dingen als sociale status, vermogen, relaties, etc.).
Jouw gedrag en jouw ontwikkeling en het uitslaan van je vleugels betekent iets voor hen omdat ze hun beeld van zichzelf vormgeven aan de hand van hun beeld van jou en de relatie die ze denken te hebben met je.
Hen kwetsen wordt daarmee soms onvermijdelijk.
(soms zijn het niet eens mensen die dichtbij je staan, merkte ik zelf een keertje, toen iemand heftig tegen me uitviel omdat ik niet voldeed aan het beeld dat ze van me had als ‘zwakker’ – en daarmee aan haar eigen beeld als ‘sterker’)
Iemand zei op dit blog dat ik zelf niet durf op te vallen, me niet durf uit te spreken.
Dat ik zelf niet opsta tegen de verwachtingen van anderen. En gedeeltelijk is dat waar. Ik heb geen zin in ruzie en negativiteit.
Maar voor het grotere gedeelte is het een bewuste keuze om op dit blog op mijn manier te laten weten hoe ik naar de wereld kijk. Om hier geen personen aan te vallen. Om geen knuppels in hoenderhokken te gooien.
Ik heb nooit het gevoel dat ik hier moet voldoen aan andermans verwachtingen. Ik houd geen rekening met die verwachtingen. Lees me, lees me niet. Wees het eens of niet. Laat een comment achter of niet.
Ik hoef niet op te vallen. Ik hoef niet gehoord te worden. Ik hoef niet gezien te worden als bijzonder of uniek.
Ik ben helemaal niet uniek.
Ik ben onderdeel van de mensheid en dat is het mooie. Wat ik ben, is iedereen. We zijn allemaal van hetzelfde gemaakt.
Je kunt de wereld veranderen door gewelddadig ingrijpen. Maar ook door een vreedzame, geduldige revolutie.
PS morgen word ik 41. Daar wordt een mens filosofisch van! Ik zeg eigenlijk ieder jaar hetzelfde. Haha! Hier wat ik schreef toen ik 40 werd, op mijn 39e verjaardag en mijn 38e. Meestal roep ik ‘vier je leven en wees jezelf’. Dus dat ga ik dan morgen roepen, OK? :))
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Het is inderdaad zonde dat mensen dingen laten omdat ze aan de verwachtingen van anderen willen voldoen. Ik denk wel dat het een logische ontwikkeling is in deze maatschappij waarin iedereen z’n oordeel over je klaar heeft en deze ook zonder blikken of blozen uitspreekt. Ik snap wel dat men daar terughoudend van wordt. Nare ontwikkeling!
Ja, je kunt wel echt afgebrand worden he? Je bent kwetsbaarder. Of juist niet. Ik weet het niet.
Elja, Van Harte Gefeliciteerd met je Jaardag.. Dat je hier op deze manier aandacht vraagt, zegt… wel genoeg van je, haha
Heerlijk om te verjaren elk jaar weer. Elk jaar nieuwe ballast te zien verdwijnen en jouw kern te kunnen raken en nieuwe inzichten te krijgen.
Doen waar jij blij van wordt en dat je dat met ons deelt, vind ik tof. Proost!
Ik lees graag je blog, ook al reageer ik niet vaak.
Hahahaha ja ik dacht ik deel het maar even met jullie! Wat leuk dat je reageert! Dankjewel! Ook al is dat totaal geen plicht he en ik verwacht dat ook helemaal niet. Maar des te leuker als het gebeurt.
Ja, verjaren is belangrijk moment vind ik zelf. Niet vanuit negativiteit maar juist positiviteit. Ieder jaar weer geleerd, dingen zien gebeuren, dingen om dankbaar voor te zijn.
Het lastige met internet is dat het gevoel van “voldoen aan verwachtingen” en “goed genoeg zijn” nu heel erg is gekoppeld aan cijfers. Aantallen views. Clicks. Volgers. Reacties. Hartjes. Likes. Plusjes. En wie nu nog start met een nieuw account op Twitter of Instagram of met een nieuw blog, zal niet de aantallen gaan bereiken van de mensen die men bewondert. Mensen lijken op de diverse platforms verzadigt; men volgt zo’n beetje wie men wil volgen, en gaat voorbij aan mogelijk interessante nieuwkomers.
Iets om in gedachten te houden wanneer je toch online iets wil gaan doen. Weinig response wil niet zeggen dat je beroerd schrijft of fotografeert, niet goed genoeg bent. Die drie miljard mensen op internet zien gewoon niet alles meer.
P.S.: Lang niet gereageerd hier, omdat ik privacybewaker Ghostery geïnstalleerd heb, en die sloopte Disqus volledig uit je pagina. Maar ik las je nog wel 🙂
Ik heb disqus dus uitgezet! Alsof ik het wist … 🙂
Ik ben het helemaal met je eens, die verwachtingen zijn te hoog en niet realistisch. Daar heeft Henk Jan toevallig net over geschreven op punkmedia.nl. Dat hij zich afvraagt waar hij het nou voor deed, voor de clicks en likes?
Ik heb een artikel in de pen zitten daarover maar ik kon het nog niet goed verwoorden. Dat die cijfers heilig zijn, alsof je uberhaupt alles kunt meten en weten! Terwijl dat natuurlijk een illusie is, net als dat het feit dat je geen response krijgt niet wil zeggen dat je niemand raakt. 🙂
Dank voor je reactie weer!!!
Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag Elja 🙂
Mooi hoe je beschrijft dat je je niet moet laten weerhouden door de verwachtingen van anderen. Dat is voor mij wel een puntje om aan te werken Misschien ook wel een overblijfsel van de opvoeding die we ooit kregen.
Dankjewel! Ik denk dat het zeker ook te maken heeft met hoe we als vrouwen opgroeien. Daar meer mee bezig lijkt het dan mannen. 🙁 Ik ken zoveel vrouwen die ik bewonder en die niet geloven in zichzelf en altijd nee roepen in hun hoofd.
Prachtig blog Elja! Het is soms best moeilijk je niets avn de mening van anderen aan te trekken. Zo kreeg ik onlangs van een goede (!) vriendin het verwijt dat ik blogde want “je doet dat alleen om aandacht te krijgen”. Even voelde ik me lamgeslagen maar gelukkig verdween dat gevoel na een paar dagen. Gek dat het me toch een paar dagen vreselijk in de weg heeft gezeten!
Wat ben ik blij dat ik een paar jaar geleden besloot te gaan bloggen en wat heeft het me een prachtige contacten gegeven, en vriendschappen.
Bloggen is een feest en met ieder blog probeer ik weer een heel klein beetje beter te schrijven! Heerlijk als dat soms ook lukt, of anderen dat nu ook vinden of niet…
En jij vast een hele fijne verjaardag morgen! Met al je dierbaren om je heen die nog vakantie hebben ook. Koester het en geniet er van!
Wat vreselijk Liesbeth, ik kan me voorstellen dat het pijn deed. Maar inderdaad zegt zoiets vaak meer iets over die ander dan over jou. Hoewel het lastig is om daar zo naar te kijken (ik had er zelfs bij een vrijwel vreemde weken voor nodig om het te accepteren toen bij die wandelvakantie…). En dankjewel voor de wensen!
Wat een rake, ware woorden weer..
En alvast van harte gefeliciteerd.
Maak er samen met je gezin om fijne liefdevolle dag van.
En ik wens je een mooi nieuw levensjaar vol grote en kleine lichtpuntjes!
Liefs, Marloes
Dankjewel!! Op naar nog meer lichtpuntjes voor ons allemaal!