Waarom doe je dingen? Zelfs dingen die je leuk vindt of denkt te vinden? Om het proces of de uitkomst? Om anderen of om jezelf? Een vraag die ik mezelf opnieuw moest stellen, gisteren.
Ieder jaar volg ik een workshop documentaire/straatfotografie van Thatcher. Ieder jaar blog ik er over, dus alles staat gearchiveerd. En ieder jaar worstel ik met een andere vraag. Of misschien meer met een variatie op dezelfde vraag: waarom doen we dingen?
Waarom je dingen doet
Het interessante van fotografie is dat je het ofwel kunt doen om het eindproduct, ofwel om het doen. Is de foto het belangrijkste? En zo ja, wanneer is die foto dan geslaagd? Fotograferen is een werkwoord, schreef ik daarover in 2015. Of misschien bedoelde ik juist dit maar beschreef ik een andere vraag.
Veel mensen vinden toch de strijd het leukste onderdeel van hun hobby, denk ik. De sterkste of de snelste zijn. In het winnende team zitten. De fitste bootcamper zijn.
De beste foto maken.
Maar voor mij is het heel anders.
Voor mij zijn twee dingen belangrijk.
Proces
Ik zwem omdat ik geniet. Ik geniet van mijn armen en benen door het water. De fysieke inspanning. Het gevoel van het water onder me.
Ik geniet als ik iets geleerd heb dat ik daarvoor niet kon. Als ik mezelf uit kan dagen om het beter en sneller te doen. Als ik iets probeer en het lukt.
Ik geniet van fotograferen omdat ik opga in het moment. Ik was er gisteren 30 minuten lang van overtuigd dat ik een aantal topfoto’s had gemaakt. Tot ik ze zag. Haha. Ieder jaar hetzelfde proces.
Het is heerlijk om jezelf de vrijheid te geven om met je camera in je hand alles te fotograferen dat je ziet en er de tijd voor te nemen. Op je knieën op straat te zitten omdat je denkt dat je zo de juiste hoek krijgt.
Als je het proces niet leuk vindt maar de uitkomst wel, is het dan een leuke hobby?
De uitkomst
Gisteren was ik vooral bezig met de uitkomst. Wat wil ik eigenlijk fotograferen? En waarom?
Welke foto’s geven me het grootste plezier? Waar geniet ik nou van?
Welke foto’s wil ik daadwerkelijk uitprinten en ophangen?
Het antwoord daarop heeft helemaal niets met anderen te maken. Het heeft niets te maken met het oordeel van anderen. Iedereen kan iets mooi vinden maar dat wil niet zeggen dat ik het in een print van 60×40 aan mijn muur wil hebben.
En weet je wat ik me realiseerde? Dat al mijn favoriete foto’s gaan over mijn favoriete mensen en plaatsen.
Aan de muur in onze woonkamer hangen een foto van de Bosporus (mijn oude wijk), van uitzicht op de Donau (vanaf het park naast mijn oude huis) en van mijn 4 mannen die keihard lachend aan tafel zitten.
Waarom fotografeer ik?
Ik geniet van het proces. Ik geniet van workshops met andere mensen. Ik geniet er van om te leren van Thatcher en beter te worden.
En ik ga vandaag tijdens de workshop op zoek naar dingen die me plezier geven.
Niet naar dingen die andere mensen mooi vinden.
- Ik schrijf nog steeds - 1 december 2023
- Verliefd op je AI - 24 oktober 2023
- Blog je nog? - 2 oktober 2023
Right on! voor mij was het best een strijd om te transformeren van resultaatgericht (en dus alleen maar blij zijn als het een goed plaatsje oplevert) naar genieten van het proces van foto’s maken.
Nu ik bezig ben met een fotodocumentaire komt het er toch weer op naar dat alleen het resultaat telt, dat staat namelijk straks in de krant! haha, blijven rommelen hoor!
enorm genoten van de workshop!
Het was leuk om je te ontmoeten Roel! Het is gek hoe ingrijpend fotografie is en helemaal fotografie waar je serieus mee bezig bent, met anderen. Maar een superervaring, eens!