Gisteren vergeten te bloggen. Pfff. Geen goed teken.
Maar om het nou in te gaan halen? Dat gaat ook een beetje ver.
Het deed me wel denken over de reden dat ik niet geblogd had. En of ik daar dan weer over zou gaan bloggen.
Er is niets ergs of zo hoor, maar er gebeurt van alles. Ik heb het te druk en ik ben te moe en ik heb te veel aan mijn hoofd. En ik kan het allemaal niet zo maar bloggen hier, het waarom daarvan.
Er zijn nog wel wat onderwerpen waar ik over zou willen bloggen, trouwens. Dingen die me opvallen, in Nederland. Allerlei nare -ismes waar ik me druk om maak.
Maar ja. Het is niet helemaal des Elja’s om dat hier te gaan roepen en mensen voor hun hoofd te gaan stoten. Of een belerend vingertje op te steken.
Alhoewel?
De laatste blogtaboes. Wat zijn dat eigenlijk?
Waar ligt de grens van wat je wilt delen?
En wat houdt je tegen?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Gewoon rustig observeren, laten garen …. en dan
en dan … go?
Veel rust en ontwarring gewenst …
Dankjewel! Die rust is er niet echt maar de ontwarring komt vanzelf, merk ik…
taboe is voor mij een te zwaar woord, dat neigt te veel naar iets wat niet zou mogen. keuzes maak ik wel. op mijn fotoblogs heb ik altijd alles uit de privé-sfeer weggelaten, ik koester de privacy van mezelf en de mensen dicht om mij heen. in die zin ook steeds meer afstand aan het nemen van het genre straatfotografie, omdat het hypocriet voelt dan wel andere mensen ongevraagd online te plempen. en ik plaats ook geen foto’s meer die kunnen leiden tot een week lang bedreigingen uit extreemrechtse hoek. paar keer meegemaakt, en gewoon geen zin meer in.
Nee, logisch ook dat je daar geen zin in hebt.
Ik heb datzelfde met street photography, vind ik lastig verhaal. Mooie foto’s maar lastig om te doen.
Foto’s plaats ik wel, maar niet vaak de kinderen of echtgenoot en familie…
Ik ben even blogmoe. onder andere daarom. Geen zin om het beter te weten. En zelfs mijn persoonlijke verhaal lijkt me even niet interessant. Laat maar even, hoeft niet zo nodig opgeschreven. Onderga het maar gewoon even zonder te delen. dat. Dus de grens ligt even heel (tja, dichtbij, of juist ver?) Geen blogtaboe, maar even een tijdelijke is-het-echt-nodig? grens.
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar wat ik niet begrijp is waarom het zou moeten gaan om ‘beter weten’? Ik heb jouw verhaal altijd interessant gevonden. Maar als het niet hoeft, hoeft het niet, om wat voor reden dan ook. Punt.
Ik merk zelf dat ik me door dingen heen blog, heen schrijf, dat het me helpt. Zelfs als ik niet alles opschrijf is het toch troostend om te schrijven en reacties te krijgen, gelezen te worden.
En dat ga ik nou juist niet zeggen 🙂
Behalve die van privacy van anderen, waar die bij mijn verhaal betrokken is, maar die is logisch hè?!
:))