Ik zag vanochtend een grappig filmpje op Instagram, van de BBC. Ik moest er zo hard om lachen dat ik het zelf wilde delen op Instagram. Doe ik normaal nooit.
Maar ik moest wel. Want het was uit het (mijn!) leven gegrepen:
(verzoek: kijk hem nog een keertje. wat valt je op? wie is hij? wie is zij? hoe zit het met die mensen? wat zijn je eerste gedachten over hen?)
Thuiswerken & live uitzendingen zijn een uitdagende combinatie
Ik heb zelf drie jaar lang een webinarbedrijf gerund vanuit huis en 100+ webinars gehost of gegeven. Betaalde webinars. Met echte klanten. Live.
En ik heb de afgelopen 8 jaar ontelbaar veel skypegesprekken gevoerd met collega’s en klanten en leveranciers. Omdat ik in het buitenland woonde, deed ik alles vanaf huis.
Ik kan je zeggen dat het een uitdaging was. Meestal plande ik ze ‘sochtends in, als mijn oudste twee naar school waren. Meestal was alleen mijn jongste thuis, met onze oppas. Dus dan ging het wel. Maar soms ging het mis met de planning en de logistiek en dan was het stressen.
Dus toen ik die meneer in die film zag, die notabene live op de BBC te zien is, moest ik lachen. Ook om de mevrouw die probeert de kinderen de ruimte weer uit te krijgen. Zo herkenbaar.
Uitbuiting
Ik zag het al een beetje aankomen. Het kon niet uitblijven: de negatieve reacties op die video.
Dat het een symbool is van uitbuiting.
Dat de manier waarop de man zijn kind zo wegduwt (hij geeft haar een zetje zonder om te kijken) van een vrouw niet geaccepteerd zou worden.
Dat het typerend is dat de man blank is en de vrouw Aziatisch en ondergeschikt.
Dat de man duidelijk een control freak is die thuis de lakens uitdeelt, omdat zijn kamer zo opgeruimd is.
Uitbuiting en sexisme? Of een universeel probleem?
Maar ik zag het heel anders. Want ik heb die situatie zelf meegemaakt.
Weet je wel? Je zit altijd in je joggingbroek maar nu moet je opeens een jasje/dasje aan. Met een spijkerbroek er onder dus je kunt ook niet echt opstaan van je bureau als het mis gaat.
Je weet precies welk stuk van je kamer de camera ziet, dus je hebt alle troep ACHTER je bureau gegooid (halllooooo! DUH). Bij de was.
Je hebt nog zo duidelijk gezegd tegen je partner of de oppas of welke volwassene dan ook maar in huis is: “ik ga LIVE op de BBC zometeen! Houd jij de kinderen weg?” terwijl je nog snel naar het toilet rende minuten voor de uitzending.
Maar ja. Daar ga je weer. Je kinderen hebben een neus voor situaties waarin de aandacht niet naar hen uit kan gaan. En je woont als expat (ik dacht dat hij een expat was) in een gelijkvloers appartement zodat je kleinste rustig met haar box-op-wielen de gang door komt zeilen in een onbewaakt moment.
(wij hadden er geen, nee, zo’n ding, want Nederlanders vinden die dingen onveilig, maar in alle landen waar ik heb gewoond stopten mensen hun kinderen in zo’n ding! Ook een kwestie van perspectief.)
Je partner, of je oppas, was even de was ophangen, naar de keuken om een flesje te vullen of het bad aan het aanzetten. En ze (het had ook een HIJ kunnen zijn!) schikt zich rot en probeert zichzelf zo klein mogelijk te maken terwijl ze de kinderen weer de kamer uitwerkt.
Wie het weet mag het zeggen
Het is interessant hoe sommige mensen meteen allerlei aannames doen. Zoals:
Dat hij de vrouw domineert en dat zij onderdanig is (wat als ze net hadden afgesproken dat zij op zou letten omdat het er nogal op aan kwam en zij het toch liet gebeuren? Er gaan seconden overheen voor ze het doorheeft, tenslotte. Ik zou me ook shit voelen.).
Dat zij de nanny is en niet zijn vrouw (Is het echt zo gek om te denken dat zij zijn vrouw is in plaats van de oppas?).
Dat zij een mindere baan heeft (misschien is zij niet alleen zijn vrouw maar ook professor? waarom kunnen professoren niet balen dat ze de kinderen niet weg hebben weten te houden tijdens dat belangrijke interview en op hun knieën alsnog de deur zachtjes sluiten?).
Dat je aan zijn kamer kan zien wat voor man en vader hij is (zou jij je kamer niet opruimen als je live op de BBC kwam? Waarom is het feit dat iemand een das aan heeft meteen bewijs voor zijn machogedrag en sexisme? Wie weet is het wel een lieve huisvader die 3 dagen werkt).
Een kwestie van perspectief
Ik ben feministe.
Maar ik las de kritiek en dacht:
wie is hier nou vooringenomen?
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Ja, eens. Ik word altijd zo moe van dat snelle oordelen van (en over) mensen. Fijn om eens een tegengeluid te lezen.
Het mag ook wel eens gezegd worden vond ik.