Het is een gek iets, vertrouwen. Je hebt vertrouwen dat mensen dingen kunnen doen, ook als je het ze nooit hebt zien doen. Of je hebt geen vertrouwen dat mensen iets kunnen ook al wijst alles er op dat ze het zouden moeten kunnen.
Het vervelendste is nog dat vertrouwen weg kan ebben door kleine dingen, micro-interacties zoals mijn vriendin Jeannie altijd uitlegt (ze is een expert in customer experience).
Als een restaurant bijvoorbeeld niet schoon is, geen schone tafeltjes heeft of geen schone toiletten, neemt stiekem het vertrouwen dat de keuken wel schoon is, af.
Maar het is veel lastiger als er een echte afhankelijkheid is. Als je afhankelijk bent van iets of iemand en je daar geen vertrouwen in hebt. Plus, vertrouwen moet je opbouwen en dat is niet makkelijk. Het vereist meerdere contactmomenten.
Wij hadden een hele vervelende situatie dit weekend. Een week geleden hebben we twee katten gekregen/geadopteerd. Zwerfkatjes uit de buurt die opgevangen zijn door een dierenarts waar iemand ons via-via op wees. Eerst hebben we de ene opgehaald, om aan T. te geven voor zijn verjaardag. En toen twee dagen later zijn broertje.
Toen ik vrijdagavond terug kwam uit Nederland, opgehaald door mijn vier mannen, bleek het tweede katje (dat toen net een week bij ons woonde) ziek te zijn. Hij bloedde uit zijn mond en hij at niet meer en hij dronk niet meer. Via iemand die Turks sprak contact gehad met de dierenarts, die dacht dat het vanzelf zou stoppen. Was niet zo. De volgende dag toch naar de dierenarts.
Ik merkte aan haar dat ze schrok van hoe hij er uit zag. En ergens voelde ik ook dat ze zich afvroeg wat we met hem gedaan hadden. Terwijl wij ons natuurlijk afvroegen hoe een kat die net een week daarvoor van de dierenarts komt, een week later zo ziek kan zijn.
Het katje is niet meer hersteld, hoorden we net. Heel verdrietig. Arm klein beestje. En onze kinderen zijn er van geschrokken. Het ‘goede’ nieuws is dat het geen virus was zoals ze dacht. Hij had een genetische bloedziekte, bleek, waardoor hij bij het verlies van een tand is blijven bloeden.
Dat ontdekten wij pas later, van dat bloeden, onder kasten, onder het bed, achter de wc. Het lastige was dat hij sowieso schuw was en daarom veel verstopt zat op die plekken. We wisten het niet, dat hij ziek begon te worden.
Gelukkig ziet het er naar uit dat zijn broertje gewoon gezond is.
Het punt is, er was een moment dat zij zich afvroeg of wij wel betrouwbaar waren. En er was een moment dat wij ons afvroegen of zij wel betrouwbaar was.
Allebei hadden we ongelijk. Het was gewoon een triest geval van toeval.
Toen ik merkte dat zij vragen had bij ons optreden, begon mijn vertrouwen in haar weg te ebben. En omgekeerd vast ook. Zo gaat dat. Je moet het allemaal maar opbouwen en behouden, dat vertrouwen in de ander he? Je kunt het zo verspelen…
(op de foto Scratchy, die gelukkig nog bij ons is en voor zover we kunnen zien in volle gezondheid!)
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Vertrouwen is heel kwetsbaar. Ik heb daar ook voorbeelden van die niet om een huisdier draaien maar om een eigen kind. Het is positief opgelost, maar het vertrouwen is nog niet terug.
Bij kinderen is het nog VEEL ERGER. Heb ik ook al herhaaldelijk meegemaakt, hier in Turkije ook. Vreselijk.
Vertrouwen is iets wat een fundament nodig heeft. Dat kan tijd zijn (een langdurige relatie dus, waar je zelf hebt ervaren hoe betrouwbaar iemand is) maar ook een aanbeveling van iemand anders (die je als betrouwbaar kent). Zonder dat fundament is het zeker in het begin moeilijk. Je hebt niets anders om op terug te vallen bij twijfel. Het enige wat rest is communicatie. Maar dan loop je wel de kans dat het al aanwezige wantrouwen kan zorgen voor miscommunicatie.
Lastig dus. Sneu hoe het gelopen is met het tweede katje, maar Scratchy ziet er goed uit 🙂
Ja, helemaal eens. En: dank. Hij ligt naast me te spinnen dat het een lieve lust is.
Er wordt wel eens gesproken over gezond wantrouwen, wat tegenstrijdig klinkt maar vertrouwen zonder tegenhanger heet dan weer naief. Het is heel vervelend als je het gevoel krijgt dat je mogelijk van mishandeling wordt verdacht maar ik kan me voorstellen dat die vraag ook gesteld moet kunnen worden.
Ja, daar heb je gelijk in. Ze had ook het recht om zich dat af te vragen. Ze was gek op die katjes, ze had ze als hele kleine katjes gevonden en opgevangen en genezen van een gebroken pootje en zo. Omgekeerd snapte ik er ook niets van. Enfin. Woensdag met Scratchy alsnog naar de dokter voor een checkup en vaccinaties!
Nou? Mijn reactie weg:)
Diques is niet meer wat het was,…
Ik had de dierenarts ook niet meer vertrouwd, maar vice versa,…
Strekte en een dikke knuff voor jou en de rest!
Dankjewel!!
Wat een lieverd! Ik denk dat vertrouwen heel kwetsbaar is als er geen historie/goodwill is opgebouwd.
Ja, dat denk ik ook. Je hebt een relatie nodig he. Zoals jij en ik. Als er dan iets niet goed gaat van beide kanten *rekeningen betalen en zo, ahum* dan weet je wat je kunt verwachten en hoe je met elkaar kunt praten.