Opvallend feit: mijn twitterstroom zit helemaal vol met 1) mensen die hun eigen cursussen, boeken, en evenementen promoten en 2) mensen die enthousiaste tweets van klanten retweeten. En moet je nagaan: ik heb het over de twee gefilterde streams die ik volg, op basis van twitterlijsten die ik heb gemaakt. Dus dat zijn alleen mensen die ik ken, en/of inspirerend vind om een of andere reden.
Nu ‘ken’ ik online heel veel ZZP-ers, zoals ik zelf ook ben. Toegegeven. En die moeten zichzelf wel promoten.
Of niet?
Ik had vandaag bijna een tweet gestuurd over dat boek dat ik ga schrijven. Om aan te geven dat ik al die inspirerende tweets en conversaties van vandaag ging gebruiken. Dat ze zo inspirerend waren en zo goed bevestigden wat ik in gedachten heb.
Ik heb het niet gedaan. Ik heb geen zin om Zo Iemand te zijn. Dat is ook weer een beetje laf natuurlijk, he. Valse Bescheidenheid, ook een beetje. Maar als je dan vervolgens de hele dag van die promo-tweets voorbij ziet komen denk je: bah. Moet dat zo?
@replies vs ongeadresseerde tweets
Het opvallendste is misschien nog wel dat dat ook vrijwel het enige is dat je van die mensen ziet. Je ziet ze nooit eens een gewone tweet (dus zonder @naam aan het begin) sturen over iets waar ze aan denken, iets dat ze opvalt, de tv-serie die ze aan het kijken zijn. Niets. De enige tweets die je ziet zijn de promotionele tweets, en de tweets met links naar hun blogartikelen.
Misschien hebben ze het niet door, dat heel veel mensen al die conversaties die ze voeren helemaal niet zien omdat ze niet dezelfde mensen volgen.
[Voor de nieuwe twitteraars: als je een tweet begint met een twitternaam, dus @elja1op1 of @jjvoerman of @lindakwakernaat, dan zien alleen die mensen je tweet in hun stroom twitterberichten, EN de mensen die zowel jou als die ander volgen. En als mensen naar je twitteraccount gaan op twitter.com/naam, zien ze ook al je tweets. Dus als je wilt dat al je volgers je tweets zien, moet je ze niet beginnen met een twitternaam. Dus geen ‘reply’ gebruiken.]
Of misschien is Twitter van een conversatiekanaal voor hen een promo-kanaal geworden. Ik weet het niet. De reden dat ik ze in mijn streams heb staan, is dat ze altijd zo leuk waren om te volgen en mee te praten.
De 70-20-10-regel
Laatst stond ergens een mooie infographic over Facebook (waar ook alweer??). Dat je, om succesvol te zijn, 70% leuke, handige goede of mooie dingen – wat dan ook relevant is voor jouw fans – moet posten, 20% content van anderen moet delen, en maar 10% promotionele updates moet plaatsen.
Je kunt in zo’n verhaal geirriteerd raken over die 10%. Bah, belachelijk, promotie is stom, etc. Maar dat is het punt niet, voor mij. Het gaat om het omgekeerde. Wat dit aangeeft is dat promotionele content pas acceptabel is, als je voor 90% waarde toevoegt. Wat die waarde dan ook is. In het geval van die mensen is dat gewoon, leuk kletsen, dingen delen, conversaties starten.
En daar gaat het mis. Want dat doen ze niet. Misschien – ik neem even de proef op de som hoor – inderdaad. Nee. Als je naar hun tweets kijkt, zitten daar maar heel weinig @replies bij. Dus conversaties. Ze praten dus weinig tegen ons als geheel, maar ook maar weinig tegen individuen.
Interessante vraag is natuurlijk: gaan ze steeds meer promoten omdat het steeds lastiger wordt om hun diensten te verkopen? En worden die diensten lastiger te verkopen (op Twitter) omdat ze steeds minder ‘echt’ zijn, en authentiek, en aanwezig met gewoon wat kletspraat?
Interessante materie om verder over na te denken…
PS Als ik naar iemands twitterprofiel kijk en ik zie daar een en al conversaties tussen diegene en indivuele twitteraars, geeft me dat de indruk dat diegene interessant is, betrouwbaar, menselijk. I.t.t. profielen waar je met name algemeenheden ziet en/of promotionele tweets. Eens?
PS 2: Ik denk dat ik mijn artikelcategorie ‘doelgericht twitteren’ gewoon weg moet gooien. Ik weet niet of ik er nog in geloof, althans niet op de manier waarop ik er twee jaar geleden in geloofde. Wereld op zijn kop! 🙂
- Schrik - 19 januari 2025
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
Mooi artikel Elja,
Wist niet dat je zoveel op twitter zat en dat je gefilterde streams hebt van mensen die je volgt. Zo ver ben ik nog zeker niet met twitter. Lijkt me heel mooi om een aantal mensen die ik wil volgen die experts zijn over “online video trainingen” ook op zo’n manier te volgen. Via gefilterde streams. Klikt professioneel.
Denk wel dat ik gek zal worden van al die mensen die maar praten over hun business alleen zonder conversaties. Je zou heel erg gelijk kunnen hebben dat naarmate het minder verkoopt ze wanhopiger worden en meer gaan promoten. Vicieuze cirkel.
Ik vraag me steeds meer af hoe je een conversatie kunt hebben met “een hele groep” mensen. Hoe gaat dat nou als je niet “@runycalmera:disqus
” iets schrijft maar probeert te communiceren met de hele groep. Is dat niet als praten met een groep van 1000 mensen aan een tafel?
Of moet je gewoon een gedachte opwerpen, dan kijken hoe de hele groep erop reageert en dan weer een nieuwe flow gedachten etc. etc.?
Ja je hebt helemaal gelijk, ik word er soms ook moe van de werk-tweets.
Daarom heb ik een aparte werktwitter, eigenlijk komen daar alleen de blogpost(s) op.Ik heb inmiddels plenty ideeën hahaha rarara
Maar waarom zou je niet twitteren over je boek? Dat is toc ook onderdeel van jouw en je leven!!
Ik maak geloof ik nooit meer reclame op Twitter, behalve voor blogposts. En vroeger toen ik nog weleens een workshop gaf wel voor workshops. Te vaak, had ook geen zin. Goddank hoef ik dat niet meer. Ik geloof er nauwelijks in: ik denk dat mensen je alleen als mens willen volgen. Pas als ze je aardig vinden en intekenen op je nieuwsbrief kun je ze misschien een keer een aanbieding sturen. Heb ik tot nu toe ook zelden gedaan, omdat ik geen aanbiedingen heb. Maar daar vind ik het minder misstaan.
Niettemin zijn alle dingen die ik online heb gekocht – cursussen enz – gewoon gekocht bij mensen die dat allemaal wel doen. Fors promoten. Maar op een inhoudelijke manier. (Wel uitgekiend trouwens!)
Dus ik denk dat het wel moet.
Promoten.
Op blog een beetje en in nieuwsbrief een boel.
Maar niet in tweets.
Of nauwelijks.
Wat ik in elk geval niet meer doe: complimenten retweeten.
Deed ik in het begin wel.
Maar is eigenlijk superstom.
Mensen die alleen maar zenden volg ik niet terug.
Mensen die teveel selfpromoten ontvolg ik.
Mag ik nog 1 keer reageren?
Ik denk dat promoten wel ergens moet. Misschien af en toe, inderdaad 1 op de 10 keer als je een aanbieding hebt.
Ik heb namelijk recent een online cursus gevolgd van Rogier en Tijs (thenextrainer) over organiseren van een online congres. Die zou ik nooit gevolgd hebben als ze niet op twitter etc hadden gepromoot. Dus als je niet bekend maakt wat te te bieden hebt verkoop je moeilijk iets. Aan de andere kant zou ik nooit zomaar iets kopen van een bericht via twitter als ik de mensen niet vertrouw en als ik niet heel veel informatie via hun blogs heb gekregen van hen. Zij doen dat inderdaad via een slimme manier.
ook hier weer…
durven loslaten.
op basis van vertrouwen in plaats van op controle, want dat laatste zit te vak in de buurt van angst.
loslaten..
vandaag wel heel bijzonder voor mij.
heb aangegeven dat ik niet meer gelukkig ben in mijn werk, zoals dat zich nu ontwikkelt. Ik bedenk me nu dat ik het ben die ontwikkelt.
spannend . .
voelt nog te vers op op mijn eigen blog over te praten. dus ik heb wel grenzen, merk ik nu.
Jacob,
ik ben een cursus Theaterschrijven aan het volgen. Puur voor de hobby. Omdat ik verhalen vertellen leuk vind. Mijn eerste theaterstuk. Weet je wie daarin figureert? De antagonist (is de tegenspeler) is Angst. De protagonist is een vrouw midden 40 die alles kwijt is geraakt. Dan sluipt Angst in haar leven binnen. Maar goed dat er andere personages zijn die de hoofdfiguur helpen om Angst te verdringen. Deze andere personages heten Actie, Geloof en Lef. Als je Actie in het nu neemt, Geloof hebt in de toekomst en Lef toont om beslissingen te nemen, verdring je Angst.
Leuk! Heerlijk en lekker om te lezen. Heerlijk qua inhoud, want helemaal eens en lekker qua schrijfstijl, om te lezen dus.
En vice versa omwisselbaar.
Buitendien ben ik het er helemaal mee eens wat je zegt.
Mocht ik warrig klinken, dan is dat ook zo, omdat ik tóch wil reageren ondanks dat het eten opstaat, er een telefoontje de deur uitmoet en mijn eigen blog staat te wachten op antwoord van de ‘Publish’ knop.
Maar ik ben veel te bang dat het er anders niet van komt omdat ik het zo belangrijk vind wat je schrijft en vooral de combi van hoe.
Helemaal Elja en Elja met een strotje meer lijkt het wel ,nog weer van dieper vandaan uit eigen zeker weten schrijven, over de zakelijke blog die het niet gaat redden als het Haagse Bluf blijft of blijkt, omdat de schrijvers persoonlijk proberen te doen maar het niet durven op de manier die nodig is: oprechtheid is geen truukje en kun je niet simuleren.
Ik mag volgende week mezelf uitleven in semi-doelloos bloggen en twitteren en dan ook nog met een hastag eraan vast. Dat klinkt heel oneerbiedig en ongeremd en dat is het misschien ook.
Op TEDxDelft – Never Grow Up – zijn er op 5 oktober geloof ik 30 sprekers en er is een groep bloggers die dat gaat verslaan.
Ik doe nu allerlei hand- en span klusjes, voornamelijk administratief, maar op de dag zell wordt ik de persoonlijke assistente van Aldith Hunka,r de Host van het hele event, en daarnaast daartussendoor mag ik, op mijn eigen verzoek, met Social Media aan de gang, dus een soort vliegende keep blogger, en dan vooral om mijn eigenlijke taak van ondersteuning van Aldith heen.
Feitelijk word ik een #backstage sfeer blogger en dan alles linea recta naar de website van TEdxDelft zelf, inclusief mijn grote passie, foto’s instagrammiseren en ook die hopla door naar Twitter en het blog.
Waarom ik dat hier neer zet Elja, en dat ontroert me tegelijkertijd enorm als ik dat schrijf, dat ik hier niet geweest was als ik jou niet gevraagd had over #iederedagbloggen, want ik had vier maanden daarvoor wel dapper mijn blog opgepimpt na de eerste blogpraat review, maar was weer erg aan het dubben over vorm en inhoud voor mijn, nog steeds wilde en ongekanaliseerde, schrijflust.
En dan had ik wél om dat vrijwilligerswerk durven vragen bij TEDxDelft, zo vanuit de staart van de burnout, maar niet gisteren in de voorbereidende meeting durven en kunnen opspringen en zeggen dat ik een ervaren blogger ben die dat ook vrij gemakkelijk om een andere bezigheid heen kan weven.
En daar bedank ik je voor, Elja, dat jij onmiddlelijk vanaf de eerste seconde uitstraalde en ook letterlijk zei: ‘natuurlijk is het geen besloten groep’, #iederedagbloggen ‘Hardstikke welkom, en heel erg leuk als je meedoet’.
Dat heeft voor mij de wereld betekend op dat moment, omdat ik net weer begon met bloggen, en sowieso wat gekneusd was, en niet zo dorst en wist hoe en wat… gewoon maar schrijven iederedag en drempels verlagen, imperfectie los laten… en dat na bijna twee maanden stil geweest te zijn.
Je openheid en gulhartigheid zijn al eerder ter sprake gekomen, maar daar hoort zeker bij het perspectief wat je biedt en zelf ook laat zien, dat je echt helemaal met je hele zelf te zijn en te blijven, óók je werk kunt doen en je geld kunt verdienen, met een rustig geweten en een open hart. Dat vind ik erg bemoedigend. dat was altijd mijn eigen visie maar het leek binnen een niet-alternatieve scene feitelijk onmogelijk.
En de vrouw die de bloggers bij #TEDxDelft begeleidt en aanstuurt doet dat ook, bemoedigen om mee te doen, o ja #backstage sfeer, wat een goed idee, heel graag! – om mijn eigen stijl, sfeer en toon te vinden in het bloggen volgende week.
Ze deed me dus aan jou denken. Tesekurler çanim!