De supermarkt waar ik in Hongarije vaak kwam, stond aan het einde van de straat. Het was een overblijfsel uit de communistische dagen, toen mensen geen keuze hadden, en zo gedroeg het personeel zich ook. Maar voor het lekkere Hongaarse verse brood iedere ochtend was het prima.
Het was een hele ervaring, die supermarkt. Je kon er alleen seizoensgroenten krijgen. Groenten die Hongaren al 50 jaar eten. Tomaten, paparika, kool, uien. Dat soort dingen. Verder was het aantal producten beperkt.
De mevrouw bij de kassa kon het, zelfs na 2,5, niet opbrengen om te reageren op mijn Hongaarse groet. En toch hield ik van die supermarkt. Het was iedere dag een reminder dat ik in het Buitenland woonde.
De supermarkt waar ik in de VS mijn boodschappen deed, is inmiddels opgehouden te bestaan.
Dominicks. Het bleek, las ik later, een lokale keten te zijn.
Ik hield van die supermarkt. Buitenlanders zoals ik kwamen alleen in de outer isles, de winkelpaden aan de buitenkant. Want daar had je de verse producten. Echt Amerikanen begaven zich meer naar de kern. Daar had je lange rijen koelkasten en diepvrieskasten en snoep en zo.
(ooit las ik dat Amerikaanse supermarkten de verse groenten en het fruit iedere week weggooien. Dat het meer aanwezig is om mensen het gevoel te geven dat ze in een supermarkt zijn dan omdat mensen het ook echt kopen)
Ik hield van de altijd aardige mensen achter de kassa. Ze werken keihard voor een laag salaris en een beetje verzekering maar zijn blij dat ze een baan hebben. En de mensen die je tassen inpakten (of je wilde of niet. ze keken altijd raar op van mijn milieubewuste meegebrachte tassen maar werkten vriendelijk mee). Ook daar voelde het alsof ik in het buitenland woonde.
Na een tijdje ontdekte ik de peapod – heerlijk. De Albert. Helemaal te gek.
In Turkije winkelde ik bij een hele dure supermarkt, om de hoek van mijn dure compound.
Het was een doodnormale Franse supermarktketen maar in Turkije was het een luxe variant.
Ik hield van de geur – die was net als bij Turkse winkels in Nederland. Verse kruiden, vlees, rijp fruit…moeilijk te beschrijven.
Mijn Turkse supermarkt had de lekkerst yoghurt. De mooiste bossen mint en dille. En een gigantische hoeveelheid snoep en chocolade. 🙂
En na wat gedoe en uitzoekwerk had ik zelfs ontdekt hoe ik in Turkije online boodschappen kon bestellen. Liep als een trein. Behalve als ze gingen bellen omdat ze een product niet op voorraad hadden (de spullen kwamen van de supermarkt uit de straat).
Toch ging ik al die jaren als ik tussendoor in Nederland was, altijd maar naar 1 supermarkt.
De Albert Heijn.
Het was niet eens dat ik daar altijd winkelde, toen ik nog in Nederland woonde. Ik woonde vlakbij een Konmar en een C1000, toen en ging eigenlijk nooit naar de Albert Heijn.
Maar de AH was precies wat ik miste toen ik in het buitenland woonde (dat, en de HEMA, natuurlijk).
Vooral met Kerst, als we een weekje in Nederland waren, was ik dolblij met de Albert Heijn. Heel wat vakantiehuisjes werden opgeleukt door de AH Kerstcollectie ieder jaar. Ik kom de kerstballen en -versiering nog tegen her en der.
Toen we terugkwamen uit het buitenland, gingen we wonen in een huis precies tussen de AH en de C1000.
De twee keuzes in dit dorp. Maar ik ga altijd voor de AH.
Aangezien we een gezin van 3 volwassenen en 3 kinderen en 1 🙁 kat zijn, bestel ik de boodschappen nog steeds grotendeels online.
Ze komen altijd op tijd. En die ene keer in 1,5 jaar dat dat niet zo was, belde een aardige mevrouw me op om te overleggen over een oplossing.
Ik krijg altijd gratis producten, als ik online bestel. Ik weet heus wel dat dat komt omdat de AH alles van me weet en ze mijn bestelhistorie verkopen aan bedrijven die op basis van mijn koopgedrag denken me iets te kunnen aansmeren. I don’t care. Het voelt als een cadeautje. Behalve dan die ene keer natuurlijk! Maar dat is al vergeven.
Mijn lokale AH heeft bovendien ook nog eens van die zelfscanners zodat ik lekker snel kan boodschappen doen, als alle yoghurt en de melk en het brood weer eens op zijn gegaan voordat ik opnieuw besteld had, en met niemand hoef te praten.
Supermarkten. Ik moest er aan denken omdat ik in de AH was bij mijn schoonmoeder in het dorp. Die heeft altijd een veel betere kerstcollectie dan die in mijn eigen dorp. Geen idee waarom.
Ach. Supermarkten. Belangrijk in je leven, he. Leuk om over na te denken.
*Het plaatje bovenaan komt uit een reeks plaatjes met rare Amerikaanse supermarktproducten. Verder geen aanklacht tegen ongedierte oid.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Die rare blikken als je in een Amerikaanse supermarkt met een herbruikbare tas afkomt, ken ik. Toen ik ooit eens tegen een kassierster zei dat ik geen plastic zakje wou en dat ik mijn eigen tas bij me had, vroeg ze verwonderd: ‘Are you sure?’ Het is echt ongewoon hier.
De kleine dingen die je soms mist als je in het buitenland woont …
Wat een leuk artikel!
Dankjewel Veerle! Heerlijk land, de VS. Soms even wennen, dat wel!