Vandaag stond ik voor een groep studenten. Da’s hard werken (kritische lui zijn het). Maar altijd leuk. Vind ik sowieso leuk, iets met studenten. Je zou het niet denken maar ik ben er ook een geweest. In de stad waar studenten studentn worden genoemd.
Helaas was ik er eentje die zelden naar college ging, na de eerste sessie van het blok. Dan had ik het wel weer gezien. Collegezaal met honderden mensen, half uur fietsen om er te komen, de docent vertelt niets dat niet in het boek staat – dan lees ik het boek wel, dacht ik dan. (we hebben het over de tijd dat de ‘sheets’ letterlijk sheets van plastic waren die onder een projector werden gelegd…saaaiiiii).
Even de aantekeningen kopen van een slimme club die die aantekeningen opkoopt en doorverkoopt. Flink studeren in de bieb.
Klaar.
Ik ging niet echt voor de 8. Best jammer achteraf. Ik had wel wat beter kunnen presteren. Of er een studie bij kunnen doen.
Maar daar was ik te lui voor. Nou ja, lui. Ik hielp in de lokale politiek, ik zong in een koor en ik stortte me in het leven op op de studentenvereniging.
Het scheelde dat ik geen verplichte colleges had. En geen werkstukken hoefde in te leveren. Zolang ik de verplichte studiepunten maar haalde hoefde ik mijn beurs niet terug te betalen en vond de universiteit het prima.
Ik rolde min of meer per toeval mijn eerste stage in (die hoefde je eigenlijk niet te doen bij mijn studie).
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik net zo gemotiveerd was als de studenten die ik tegenkom bij dit soort evenementen. Dat ik, net als Anniek die dit organiseerde, gewoon een spreker had durven benaderen om te vragen of hij of zij wilde komen spreken (ik durfde op het advocatenkantoor waar ik stage liep niet eens met de advocaten te praten!). Dat ik net als de slimme mensen die me na afloop benaderden zo gemotiveerd bezig was met mijn toekomst.
Maar niets van dat alles.
Ik deed maar wat, tot ik in mijn laatste jaar eindelijk vakken ontdekte die ik helemaal te gek vond (het vak Kartelrecht en Europees Recht II, mocht je het je afvragen). Toen ging ik lopen. Toen regelde ik via de geweldige docent een superleuke afstudeerstage (nog een! en ook deze was niet eens verplicht!). En toen ik tijdens die tweede stage ontdekte wat er allemaal mogelijk was aan banen ging ik nog harder rennen.
Ik studeerde toch nog af met een 8. PHEW.
Als ik terug kijk had ik wat eerder moeten gaan rennen. Het is allemaal goed gekomen maar achteraf vind ik al dat koffie leuten en in je bed liggen echt een beetje tijdsverspiling. Ik zeg niet dat het niet leuk was maar als ik vanuit mijn huidige verstandige positie 😀 moet kiezen, kies ik toch voor de gemotiveerde, enthousiaste studenten zoals de mensen die ik vandaag sprak.
Blijft mooi hoor. Studentn.
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
ja, dat soort gemotiveerde enthousiaste studenten zijn ook als docent leuker 🙂 (maar in m’n huidige opleiding die ik doe ben ik er helaas ook niet zo één…. pffff).
Het kan ook niet altijd natuurlijk. Misschien is het al heel wat als we voor een stukje van onze opleiding zo’n student zijn. Het duurt soms ook even voordat je weet wat je het echt interessant vindt natuurlijk.