Ik was zo moe vandaag en alles zat tegen. Gedoe op school en helemaal voor niets drie uur bezig met een paspoortaanvraag omdat ik natuurlijk vergeten was het oude paspoort mee te nemen.
Soms krijg je gewoon zo’n goed gevoel als er een groot actiepunt van je lijstje kan he. Dus daar was ik helemaal blij mee. Tot ik na een uur wachten tevergeefs weer vertrok van het consulaat. Mijn eigen, domme schuld.
Ik kon wel huilen.
Heb ik het dan toch te druk, vroeg ik me af, dat een kleine tegenslag zo hard aankomt? Te veel te doen?
Nou ja, dat ook natuurlijk. Maar volgens mij is het vooral dat mijn werk in een stroomversnelling begint te komen. Dat vergt fysieke, mentale en emotionele energie.
Ik heb een nieuwe rol waar ik aan moet wennen in een omgeving waar ik al drie jaar dezelfde rol had. Ik ben bezig met planningen en technische projecten en investeringen en structureringen en processen. Met briefings en how-to’s en instructies en landingspagina’s. Met nieuwe klanten. Met bestaande klanten. Met operatie en financiën.
Ik zit er midden in dus het is lastig afstand nemen, maar volgens mij zit ik in een stroomversnelling. Met mijn verschillende werkzaamheden, de fase waar ik in zit in die werkzaamheden. Een soort shift. Een aaneenschakeling van Oh Shit! Momenten.
Het vraagt ook een soort herevaluatie van hoe ik het privé doe, het combineren van het een en het ander. Hoe ik kan zorgen dat alles goed gaat voor de mensen van wie ik houd.
Het is niet makkelijk.
Maar het is een voorrecht.
Dus moe zijn moet dan maar. Stroomversnellingen komen uiteindelijk in kalme wateren uit. Toch? 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Met stroomversnellingen moet je wel oppassen dat jij ‘in control’ blijft.
Waar. Maar…bestaat er wel zoiets als ‘controle’? 😉
Op z’n minst de illusie ervan…