‘Self paced’ oftewel: waarom ik besloot af te zien van een online training

Ik zat al weken te twijfelen over een dure opleiding. Ik kon maar niet besluiten of het iets toe ging voegen en of het het geld waard is. Vandaag besloot ik om eens echt op onderzoek te gaan. Maar goed ook. Want na een uurtje online rondsnuffelen wist ik: deze opleiding kan ik wel overslaan.

De cursus bij het boek

Ik weet niet eens meer waar ik deze cursus tegenkwam. Op social media ergens. Hij is gebaseerd op een boek dat ik al maanden probeer uit te krijgen. Ook al heb ik het nog niet uit (het is nogal zware kost en het moet echt bezinken), het heeft mijn denken al totaal veranderd. Ik begrijp sommige ontwikkelingen al beter dan voordat ik het boek las.

De auteur is een gerenommeerd professor aan MIT. En hij geeft een online opleiding over het onderwerp. Je krijgt bovendien een MIT-certificaat aan het einde. Dat is natuurlijk nooit weg. Als het niets anders doet, is het in ieder geval een indrukwekkende toevoeging aan mijn CV. Of nou ja, mijn LinkedInprofiel!

Toch had ik twijfels. Is deze online cursus van 6 weken het geld (2400 euro) wel waard? vroeg ik me af.

De zoektocht naar bewijs

Congressen, opleidingen, boeken: ze vragen heel wat investeringen. En als je zelfstandig ondernemer bent zoals ik, moet je soms best even slikken. Ik wel, in ieder geval. Ik vind het niet erg om te investeren als ik het me kan veroorloven. Ik ben bijvoorbeeld regelmatig naar congressen in de VS geweest. En ik heb de afgelopen maanden een fijne conversiecoach ingeschakeld.

Het punt is dat hoe meer je weet over je vak, hoe lastiger het wordt om mensen te vinden die je er meer over kunnen leren. Dus als dat lukt, dan moet je je kans grijpen.

In dit geval ging het om een online opleiding van 2400 euro, voor 6 weken. Ongeveer zoveel als die congressen me meestal kostten. Nou ja, een flink gedeelte in ieder geval. Minimaal de helft 🙂 Maar die congressen waren drie dagen full time, plus vliegreis, plus verblijf. Zo’n online opleiding zou toch wat goedkoper moeten kunnen, he?

Het was wel via MIT. Je betaalt voor kwaliteit, dat snap ik helemaal. Ik had het er dan ook echt voor over. Maar ik wilde wel zeker weten dat het het geld waard zou zijn. Niet alleen voor mijn imago. Maar ook vooral in te vergaren kennis.

Ik deed alles wat ik kon doen: ik vroeg de brochure op, ik vulde het interesseformulier en las braaf iedere week de marketing e-mails die ik daarna opgestuurd kreeg, ik opende keer op de keer de webpagina waar het programma uitgelegd stond. Ik mailde de organisatie met vragen. Ik overlegde met F. om te horen wat hij er van dacht. Ik maakte afwegingen.

Ik deed heel moeilijk, ja. Maar ik ben niet in de situatie dat ik zo maar 2400 euro kan weggooien. Dus tsja.

Ook al ging ik keer op keer naar de pagina met de omschrijving, ergens bleef ik twijfelen. Ik kwam er gewoon niet helemaal achter wat het nou inhield. Wie de docenten nou waren.

Hoe kom je er achter wat het inhoudt?

Ik twijfelde vooral een beetje over de opzet. Want ik kwam er maar niet achter hoe het nou in elkaar zat. Wie waren de andere docenten? Kun je wel vragen stellen? Wat betekent ‘online’ in dit verband, hoe heb je contact met je docent? Zou je medestudenten hebben? Wat voor opdrachten moest je precies doen? Waren het video’s of iets anders? Hoe zwaar was het programma eigenlijk?

Het leek me niet zinvol om voor de 30e keer de webpagina door te spitten, dus ik ging vandaag maar eens op andere plekken op zoek naar informatie. Ik typte eerst de naam van de cursus in Google, maar daar kwam weinig uit. Ik zag nergens reviews of blogs van mensen die de opleiding hadden gedaan.

Op Twitter kwam ik ook niet ver. Er waren 1 of 2 tweets van mensen die kennelijk bij MIT werken en trots waren op de cursus. Maar inhoudelijk stond er niets.

Ik vroeg in een Facebookgroep waar ik lid van ben of iemand er van gehoord had. Maar ook daar kwam niets uit.

Tot ik bedacht dat LinkedIn wel eens uitkomst zou kunnen bieden. Want op LinkedIn kun je zoeken binnen berichten. En het ligt voor de hand dat mensen die deze social media opleiding volgen, daar op social media over vertellen.

Zoeken op LinkedIn is een uitkomst

Het duurde even. Ik moest een paar verschillende zoektermen proberen, maar toen zag ik het: bericht na bericht over de opleiding.

De meeste berichten bestonden uit een link naar het behaalde certificaat met een zinnetje over hoe geweldig het was geweest. Niemand zei iets inhoudelijks. En hoewel sommige mensen uitgebreid werden gefeliciteerd door hun netwerk, vroeg niemand wat ze nou geleerd hadden.

Ik vond wel 10 van dat soort berichten. Maar omdat ze zo aan de oppervlakte bleven, ging ik twijfelen. Als het echt zo geweldig was, als het echt zo baanbrekend was, als je er echt je best voor had moeten doen, zou je dan niet wat meer zeggen over de opleiding?

Als mensen op LinkedIn iets zeggen over een van mijn workshops, spreekt er altijd veel enthousiasme uit. Mijn ervaring is dat mensen die enthousiast zijn geen vage ‘ik deed het, ik haalde het’-berichten plaatsen maar berichten waarin ze enthousiasme uitstralen, vertellen wat ze geleerd hebben, een fotootje maken van zichzelf met de groep of de docent…dat soort dingen. Maar het leek er op dat deze mensen vooral wilden opscheppen dat ze een certificaat van MIT hadden.

(even terzijde maar dat is wel ironisch natuurlijk: het is een social media cursus maar zo te zien waren de mensen die de cursus volgden totaal niet bezig met LinkedIn)

Die berichten namen mijn twijfel niet weg. Maar ik vond wel een link naar een hele andere website dan de website waarnaar ik telkens werd verwezen in al die marketingemails. Op deze pagina kon je alle opleidingen vergelijken en sorteren. En je kon in het menu bij ‘online opleidingen’ kiezen tussen ‘live online’ en ‘self paced’.

Huh.

‘Self paced’.

You gotta love it, de marketingtechnieken van de Amerikaanse ‘higher ed’ sector.

In een keer werd me heel veel duidelijk.

Self paced is een ander woord voor goedkoop

Kijk, ik heb zelf in de online trainingen gezeten, dat wil zeggen, ik heb in opdracht meerdere ‘on demand’ online trainingen gemaakt. Oh sorry: ‘self paced’.

Ik ben er mee gestopt omdat ik het niets vond. Online video’s en instructies zijn leuk, maar de gebruiker mist drie belangrijke onderdelen van de leerervaring:

• Contact met de docent en de mogelijkheid om vragen te stellen en te discussieren;
• Contact met andere deelnemers en de mogelijkheid ervaringen uit te wisselen en van elkaars vragen te leren; en
• Feedback.

Ik ben notabene zelf trainer. Ik weet hoe mensen leren. Ik weet dat zelfs steeds beter. En hoe meer ik weet, hoe minder ik er in geloof.

Ik heb nog steeds een van mijn online trainingen, ik bedoel, ‘self paced’ trainingen online staan. Maar dan gratis. Want ik weet dat mensen er iets mee kunnen, als ze voldoende gemotiveerd zijn. Maar het blijft wel zelfstudie. Wil je echt van mij leren, met mij aan de slag, dan kost dat geld.

De reden dat online self paced cursussen populair zijn is dat het GOEDKOOP is voor de aanbieder. Je neemt het 1 keer op, zet alles 1 keer klaar. Dat is een werk, maar vervolgens je je werk in feite eindeloos vaak verkopen.

‘Set it and forget it’, zoals slimme ondernemers dat noemen. ‘Passive income’. Slapend rijk worden.

Je kunt het beestje een mooie naam geven, maar self paced is gewoon een ander woord voor: we zetten wat video’s klaar en wat quizvragen met wat PDF’s die je kunt downloaden, we gooien er een forum bij waar je aan mee mag doen als je wilt, en verder we onze handen er lekker vanaf. Succes.

Wat op zich prima is. Het zou in theorie kunnen werken.

Maar het moeten wel 6 heeeeeeeeele goede video’s zijn (ik begreep dat je 1 les per week te zien krijgt), willen ze 2400 euro waard zijn!

Vooral als je het boek al hebt, he.

De reviews gaven de doorslag

Je snapt dat ik al een beetje begon te twijfelen. Maar op de pagina waar ik terecht kwam, kon je ook nog eens reviews lezen. Die waren op de andere website die ik doorgestuurd kreeg helemaal niet te vinden, dus dat was op zich al verrassend. En mogelijk had het een reden.

Want op die pagina zag je dat de professor die mijn opleiding zou geven, net een nieuwe opleiding had gelanceerd (vandaar dat er nergens iets stond over het updaten van de online opleiding, natuurlijk! Hij had het druk met die andere). Eentje die ‘live online’ was in plaats van ‘self paced. Jaja mensen, what’s in a name, he.

Zijn nieuwe live online cursus had maar liefst 64 reviews. 64. Als je bedenkt dat dat vast maar een fractie is van het totaal aantal deelnemers, is het nog steeds indrukwekkend.

Weet je hoeveel de self paced opleiding er had, waar ik mijn oog op had laten vallen?

3.

Twee van 5 sterren en een van 2 sterren. De persoon met de 2 sterren zei dat het allemaal leuk was maar niet veel toevoegde t.o.v. het boek.

Voor 2400 euro kan ik mijn hele boekenwenslijst afkopen. En een week niet werken om ze allemaal te lezen. 😀

Online informatie is een vloek en een zegen

Het heeft me al met al denk ik een uurtje gekost, vandaag, mijn onderzoek. En in dat uurtje heb ik besloten om niet te investeren in deze opleiding.

Een uurtje onderzoek heeft me €2400 euro bespaard, zou je kunnen zeggen.

Online informatie is een vloek een een zegen. Als je cursisten dolenthousiast zijn en massaal delen wat ze goed vinden, als ze volop praten over je opleiding en dolgelukkig reviews achterlaten, dan werkt het voor je.

Maar als je weinig transparant bent, vage termen gebruikt in de hoop dat ze overtuigen, de reviews probeert te verstoppen, niet expliciet maakt hoe dingen in elkaar zitten en ook nog eens kritische reviews krijgt? Dan kan het zo maar tegen je gaan werken.

Ik houd die 2400 euro lekker in mijn zak. Misschien kan ik er wel een expert voor inhuren. Als ik naar de prijs van de ‘live online’ cursus kijk, zou ik er net 8 uur van moeten kunnen betalen 😀