In het kader van ‘ik blog toch nooit meer over marketing dus waarom niet’, vandaag een dissertatie over relativiteit, lieve lezer.
Here goes.
1. Onze wereld is relatief
F. en ik kijken voor de zoveelste keer Lord of the Rings. Nu heb ik heb boek heel vaak gelezen maar inmiddels de film bijna even vaak gezien. Laten we even niet ingaan op de discussie of het zien van de film het boek voor altijd verpest (ja!) want dat is meer iets voor de #50books club van Peter en Martha. 🙂
Het gaat om die scene in het begin dat Gandalf het dorp in komt en Frodo hem vraagt wat er voor nieuws is uit de buitenwereld.
In de buitenwereld, weten wij als almachtige kijker, is een gigantische storm op komst, een wereldoorlog, een gevecht, met impact op alles inclusief Frodo’s wereld (een gebied dat The Shire heet).
Gandalf zegt wijselijk dat het allemaal zijn gangetje gaat in de buitenwereld en dat maar weinigen in die buitenwereld zich bewust zijn van the Shire en dat hij daar erg dankbaar voor is.
Ondertussen zie je mensen in The Shire zich druk maken over onzindingen. Onder andere over die rare buitenlander met zijn kunsten en avonturen, namelijk Gandalf zelf. Een beetje bekrompen en klein, denk je stiekem, als je ze bezig ziet.
[slim gedaan van Tolkien! en van de filmmakers]
Heel vaak voel ik me zo. In ieder land waar ik heb gewoond, inclusief Nederland en zeker inclusief de VS, denkt men dat men het middelpunt van de aarde is. En het liefst maken we ons druk om lokale onzin en negeren het feit dat alles op de wereld impact heeft of kan hebben.
Ach. Het is wel rustig, he. Naïef maar rustig.
Alles is relatief. Maar dat weet je pas als je het hebt ervaren. Of zo.
2. Little fish big pond of big fish in little pond syndroom
Ik kocht net een boek op het vliegveld van Malcolm Gladwell. David & Goliath. “The art of battling giants”. Ik ben gek op de boeken van Gladwell. Hoewel hij soms bekritiseerd wordt omdat hij niet echt wetenschappelijk is maar dat wel lijkt, vind ik hem geweldig. Je leest twee pagina’s en denkt al: aha!
Anyway.
Dit fenomeen van de kleine en grote vissen in kleine en grote vijvers gaat over het rare feit dat mensen die toegelaten worden tot topuniversiteiten in de VS voor exacte vakken en dus tot de allerslimsten en allercapabelsten zouden moeten behoren, vaak geen diploma’s halen in de vakken waar ze mee begonnen (science, wiskunde).
Omdat ze opeens niet de beste van de klas zijn en zich dom gaan voelen door zichzelf te vergelijken met de besten uit die klas in plaats van met de rest van de wereld.
Gladwell stelt daarmee de veronderstelling dat ‘de beste universiteit’ (in de VS, want in Nederland kennen we dat natuurlijk niet) ook de beste keuze is, aan de kaak .
Of het niet beter is om een grote vis te zijn in een klein vijver, dus te kiezen voor een ‘makkelijkere’ optie, vraagt hij zich af.
Kortom, alles is relatief. Wat het beste is voor de een, is niet het beste voor de ander. Sowieso is iets dat als ‘beste’ wordt bestempeld door een massa niet altijd ‘het beste’ of zelfs maar ‘goed’.
3. Hier
Na mijn hele #mijnmoment verhaal kan ik melden dat het toch fijn is om terug te zijn in Istanboel. Thuis is waar je hart is maar ook waar je dagelijkse leven is en je spullen, merk ik. Het geeft rust om weer in je eigen bed te slapen en je kat te zien en te weten waar je de lekkerste pizza kunt halen en je eigen DVD-speler aan te zetten en je jongetjes in hun speelhoek te zien duiken en ze in schone pyamaatjes in hun eigen schone bedjes te leggen.
“thuis’ is relatief. En niet-thuis ook.
- De perfecte LinkedIn kopregel: hier moet je op letten - 14 juli 2020
- Wat Corona heeft veranderd - 11 juli 2020
- Groeien op Instagram: een plan van aanpak - 26 juni 2020
Geef een reactie