Ik stond vandaag weer op het hockeyveld te doen alsof ik iets bij kon dragen. Ik moet er nog even inkomen, mijn rol als assistent-trainer. Maar het is erg leuk om het team van mijn zoontje steeds beter te leren kennen en te gaan zien waar ieders kracht ligt. Heel langzaam begin ik te geloven dat ik het nog begrijp, hockey.
Vandaag deden de jongens een wedstrijdje met een ander team van dezelfde club. Even oud, ongeveer dezelfde sterkte. Alleen scoorde het andere team wel en het onze niet. Onze jongens hadden 4-0 tegen voor ze er erg in hadden.
Nu had het andere team 1 speler aan ons team afgestaan omdat we met minder waren. En halverwege wisselden ze die om. Ze gaven ons hun topspeler.
Die jongen maakte al het verschil.
Opeens begonnen wij te scoren in plaats van zij.
De wedstrijd eindigde met 4-4. Ik denk dat 7 van de 8 doelpunten van die ene jongens kwamen en dat hij er bij 8 direct betrokken was.
Het was een genot om hem te zien. Een mannetje van 7 of 8. In alles anders dan de andere jongens. Veel sneller. Maar vooral de hele tijd op ‘aan’. Blijven rennen om die bal te halen. Agressiever balbezit – op een sportieve manier. Assertiever. Er continu op afgaan. Continu versnellen en snelheid blijven maken. Slimme passes. Handige trucjes. Beetje dollen. En hop: weer gaan.
Een echt talent.
Maar het grappige was: het hele team ging beter spelen. Onze voorhoede realiseerde zich wat er gebeurde en zorgde dat de sterspeler de bal kreeg. De achterhoede liet geen bal meer door. Boem. Muur!
Er waren zelfs een paar van die 1-2-tjes waar een trainer van droomt. Er werd mooi via de balk (soort zaalhockey) gespeeld. De spits stond klaar bij het goal en was voorbereid op de bal. Totaal andere dynamiek dan in de eerste helft. Allemaal door die ene speler.
Hoe komt dat nu, dat 1 persoon zo’n verschil kan maken?
Ik zag hem niet praten met anderen. Niet overleggen. Niet echt communiceren.
Alleen via de bal.
Alleen door zijn hand op te steken om aan te geven dat hij vrij stond. Alleen door continu beschikbaar te zijn om de bal op te vangen en gas te geven.
Misschien, zeiden we tegen elkaar, is het de energie die hij uitstraalt. Misschien maakt energie het talent?
Om meteen te concluderen dat dat niet genoeg is. Want er zijn ook mensen die zo veel energie hebben dat iedereen met de hakken in het zand gaat.
Het is iets waar Cor en ik het gisteren over hadden. Over energie en inspiratie. Dat er mensen zijn die een groep energie kunnen geven, iets dat we in elkaar herkennen.
Maar vandaag realiseerde ik me dat je ook op een andere manier kunt inspireren:
door er vol voor te gaan. Door te geloven. Door te doen.
Het zijn de mensen die iets bereiken. Soms falen ze. Maar soms slagen ze.
Het gaat, kortom, niet om de energie op zich maar om hoe je die energie gebruikt. Het jongetje dat ik vandaag over het veld zag rennen had talent. Hij was technisch sterk en hij had spelinzicht (ik zag zijn ogen over het veld schieten om in zich op te nemen wat er gebeurde).
Maar hij had vooral dat ene talent dat mensen succesvol maakt: het talent om er voor te gaan. Om het te gaan doen. Om te blijven rennen, op de bal af blijven gaan, opnieuw te blijven proberen.
Het feit dat je het probeert maakt de kans dat het je lukt 100% groter dan als je het niet zou proberen.
Het is makkelijk om te roepen hoe iets moet. Om te bedenken wat je zou willen doen. Om te praten over wat er niet klopt. Over hoe je iets aan zou moeten pakken. Over hoe leuk het zou zijn als dit of dat.
Maar er voor gaan. Het doen.
Dat is talent.
- Vrij zijn van verandering - 26 maart 2025
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
Heb je Outliers van Malcolm Gladwell gelezen? Die heeft een interessante theorie over talentontwikkeling in de sport. Ik geloof dat 60 % van de spelers van het Canadese Nationale jeugdijshockey team waren geboren in jan feb en maart. Waarom? Omdat het systeem je indeelt op basis van hoe oud je bent op 1 januari. Leeftijdverschillen kunnen daardoor oplopen tot een jaar. En dat is soms een groot fysiek verschil als je jong bent.
Boek is, net als al zijn boeken, een echte aanrader.
Ben dus benieuwd wanneer dat hockeytalent jarig is.
Ik heb het gelezen! Ik geloof dat dit jongetje inderdaad nog ‘ingedeeld’ moest worden op zijn echte leeftijd. Hij was ook langer en gewoon sterker, fitter.