Ik had vanmiddag een mooie blog post gemaakt over mijn dag bij The Next Web. Hoe ik die ervaren had en wat ik geleerd had.
Ik vond de conferentie fantastisch georganiseerd en de sprekers inspirerend (geweldig werk Boris & Patrick & team). Daarover morgen meer.
Maar toen ik mijn laptop dichtklapte om naar het Digital Transformation Diner van Adobe te gaan, was ik net bezig met het toevoegen van het stukje over hoe ik me nu altijd had voorgesteld dat het zou zijn, zo’n event. Dat je als in een Heineken reclame met allemaal hippe mensen een biertje drinkt op een gave locatie, vrienden voor het leven. Misschien een bootje door de grachten? Zoiets.
De locatie was hip – meer dan hip: geweldig! – en de mensen ook en de startups ook en er waren ook groepjes die enthousiast de droom stonden uit te dragen bij de geweldige food carts. En serieus de lekkerste koffie ever. Met echt barista’s. De hele dag door. Zo gaaf…zo op detail…zo persoonlijk. Waanzinnig.
Maar ik houd niet van bier.
Ook niet heeeel erg van wijn, trouwens. Ik ben ook niet echt hip. Stiekem een beetje wars van trends, vrees ik. Ik loop het liefst in mijn hoodie en mijn jeans en gympen of cowboy boots. Ik had ze niet aan vandaag, nee. Nu had vrijwel iedere spreker gewoon een spijkerbroek aan dus eigenlijk had dat wel gekund!
Ik had het erg naar mijn zin vandaag. Maar voelde me ook een beetje de outsider, de einzelgänger. Alleen met mijn gedachten. Geen straf, want genoeg om over na te denken. Maar toch wel die outsider.
Ik weet niet. Misschien komen veel mensen toch met een ander idee naar zo’n conferentie dan ik. Of misschien ben ik gewoon te oud om een leuke netwerkkandidaat te zijn (drie keer vandaag zeiden mensen ‘U’ tegen me! arrrrgggghhhh…).
Dat was dan ook het enige dat ik miste: connectie*.
Gelijkgestemden. Mensen die denken zoals ik, die in mijn (denk) wereld leven.
Met dat gevoel ging ik na de conferentie op weg naar het diner van Adobe waarvoor ik uitgenodigd was. Het ging over innovatie met een spreker die bij Adobe een traject rondom innovatie leidde**. Meer wist ik niet echt. Eerlijk gezegd wist ik niet of ik er echt thuishoorde. Vooral niet toen ik zag wie er aan tafel zaten.
CEO’s van grote bureaus en grote social media netwerken, hele slimme mensen van Adobe, innovatie-experts van allerlei bedrijven. En ik. Blogger. En (benadrukte ik in het voorstelrondje) enthousiaste afnemer van Adobe Connect.
(over het prachtige open source iniatief van Adobe, Kickbox, om innovatie in organisaties te stimuleren door ‘veel te falen’, later meer. Cor, als je dit leest, dat ga jij mooi vinden!!)
Toen de organisatie vertelde hoe blij ze waren om al die vooruitstrevende denkers aan tafel te hebben kreeg ik een seconde lang last van het impostor syndrome.
Tot ik bedacht dat dat onzin was.
Want ik zat aan tafel met allemaal creatieve denkers met wie ik aansluiting had. Waar ik mee kon discussiëren. Waarvan ik de vragen en de antwoorden en de verhalen herkende. Die blij waren met mijn bijdrage en ik met die van hen.
Het was geweldig. Inspirerend. En geweldig inspirerend.
Bovendien was het ook nog eens vlekkeloos georganiseerd: heerlijk eten, goed georganiseerde discussie, twee inspirerende sprekers, een fantastische tafeldame en een goede moderator, leuke tafelgenoten om mee te praten.
Zwaar onder de indruk.
Wat wil een mens nou nog meer dan uitgenodigd worden voor dat soort dingen?
Dank, Adobe en dank The Next Web – wat een dag – wat een avond – ik vond het super.
*Ik was niet echt alleen, want mijn Frankwatching collega’s Saskia en Tim waren er ook en als ik er genoeg van had in mijn eentje kon ik ze appen en dan waren ze altijd in de buurt…dat is toch wel een heerlijk gevoel…dus geen echte einzelgänger!
** Mark Randall heet deze innovator en morgenochtend – vrijdag de 24e – is hij key note speaker op The Next Web. Ga naar hem luisteren. Inspirerend en praktisch verhaal over innovatie!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
WoW, dat klinkt als een fantastische dag. De gedachte dat je er niet thuishoorde is een onderschatting van jezelf Elja. Gelukkig realiseerde je dit later ook.