Als je niet op vakantie gaat, ga dan op avontuur, zegt Loesje.
Dat is niet zo moeilijk voor mij als expat in Istanbul. Vandaag bijvoorbeeld was het tijd om de verblijfsvergunningen te verlengen. 5 uur later waren we weer klaar.
Het gaat nooit zoals je denkt, natuurlijk. Het plan was: 9 uur naar de bank voor een overzicht, 09:15 pasfoto’s laten maken, 10:45 afspreken met onze adviseurs, 11:00 afspraak, 11:30 klaar. Maar zo werkte het natuurlijk niet. Want eerst moesten we nog ons belastingnummer ophalen. En naar het belastingkantoor om de fees te betalen (vlak voor de sluiting, phew!). En naar het wisselkantoor voor een of ander overzicht. En weer terug naar het politiebureau voor een bewijs.
Het leuke is dat ik nu dus wel weet waar ik moet zijn om onze mobiele telefoons te importeren. Bij de belastingdienst, namelijk.
En ik weet ook dat er tegenover het politiebureau in Besiktas een prachtige, prachtige moskee staat die helemaal gerenoveerd wordt. En dat het voelt alsof je in Toscane bent als je uit het raam kijkt van het politiebureau.
En dat je uit moet kijken als je met meerdere mensen in de taxi stapt omdat het kan gebeuren dat de chauffeur het niet ziet en gaat rijden net terwijl de derde persoon in de taxi stapt (!). (hij was waarschijnlijk een beetje vaag omdat het Ramadan is, dat zou ik ook zijn als ik al weken lang overdag niets mocht eten en drinken en het was 30 graden buiten).
En dat dingen nooit gaan zoals je denkt dat ze gaan.
En dat dat eigenlijk niet alleen geldt voor landen als Turkije en Hongarije (waar ik dan toevallig ervaring mee heb). Maar ook voor je werk. Voor je bedrijf. Voor je leven.
En dat ik 6 jaar geleden helemaal in de stress zou zijn geschoten van dit soort dingen (dat je denkt dat je 11:30 klaar zult zijn maar vervolgens nog uren lang door Istanbul van hot naar her gaat om van alles voor elkaar te krijgen).
En ik weet nu ook dat het belastingkantoor er hier toch wel anders uit ziet dan in Nederland.
Oh, en dat Turken alle belastingen op het belastingkantoor gaan betalen. Zodat ze soms wel 20 of 30 transacties tegelijk hebben en met stapels biljetten naar het kantoor moeten. Autobelasting, vuilnisbelasting, huisbelasting – alles is een aparte transactie! Het kan wel online maar niet iedereen heeft daar gelegenheid toe natuurlijk.
En dat de meneer die bij de belastingdienst in Besiktas de belastingnummers uitreikt, vloeiend Frans spreekt omdat hij Franse literatuur gestudeerd heeft.
En dat Yildiz park toch wel echt een prachtig plekje is, op loopafstand van ons huis. Als je het niet erg vindt om een heel steile berg te beklimmen. Je kunt ook met de auto en dan parkeren natuurlijk, he.
En ik heb weer gezien hoe dat gaat, in Turkije. Alles draait om relaties hier. Overal. Dat is helemaal zo gek nog niet, hoor.
En ik weet nu dat ik weliswaar meer Turks spreek dan 2 weken geleden, maar nog lang niet genoeg om de instructies op het belastingkantoor te ontcijferen.
En ik weet dat ik het desondanks wel kan, die telefoon importeren in mijn eentje op het belastingkantoor. Gewoon naar de vierde verdieping, middelste raampje, passport en IMEI-nummer mee en 100 lira en hop.
Zie je?
Op avontuur gaan als je niet op vakantie bent is heel makkelijk als je in het buitenland woont. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Eelco Martens zegt
Een avontuur beleven hoef je soms je bed niet voor uit. Het heeft alles te maken met hoe je naar de dingen kijkt. Wie niet zijn gedachte niet laat leiden verwachtingen kan een avontuur verwachten.
Elja Daae zegt
Mooi gezegd, Eelco. En zo waar!!
Jacob Jan Voerman zegt
Op vakantie naar een vertrouwde plek en op avontuur in je eigen woonplaats. Dat is expatten, dus.
Elja Daae zegt
Niet anders dan het niet-expatleven, he?