Het zijn soms de kleine dingen die je zoveel plezier geven he? Zoveel plezier dat je er bijna niet over uit kunt. En in mijn geval is dat het openbare buitenbad in de buurt.
Sinds eind mei zwem ik drie keer per week in een buitenbad in de buurt.
Hoewel ik er een kwartiertje rijden vanaf woon, was ik er nog nooit geweest. Maar mijn zwemmaatje had ervan gehoord, via haar kinderen (die fanatieke zwemmers zijn). En hoewel het nog vrij koud was eind mei was het een openbaring. Zwemmen in de buitenlucht! Wat een uitvinding.
Sinds die eerste keer heb ik iedere week wel drie keer gezwommen. Drie keer! Voordat Corona ons sociale leven lamlegde ging ik zo’n twee keer per week naar zwembaden in de buurt.
Ik had er natuurlijk ook de tijd voor … zoveel werk had ik niet meer de afgelopen maanden. Dus in die zin had een groot nadeel ook een groot voordeel. Althans voor mijn fysieke en mentale gezondheid.
Ik ben fitter geworden. En (iets) sneller. En behoorlijk wat gespierder. En belachelijk bruin (kennelijk doet die reflectie van het licht dat, zelfs als het bewolkt is. Go figure). Maar vooral ben ik gelukkiger geworden.
Gedeeltelijk ligt dat misschien aan het feit dat ik mezelf vooruit zag gaan. Eerst zwom ik 1500 meter, toen 2000. Eerst zwom ik 400 meter in zonder stoppen, toen 500. Ik ging van 8 baantjes sprinten naar 10. En sommige dagen zwom ik rustig 2500 meter. Poeh. Maar dat was niet het enige. Het was ook gewoon het plezier in de activiteit zelf.
Zwemmen in de openlucht geeft me nog meer plezier dan zwemmen in het gewone zwembad. Het allerleukste vind ik als de zon begint te schijnen en de reflectie van de bomen om het zwembad heen een schaduwspel maakt op de bodem. Als je naar beneden kijkt – en dat doe ik! Want ik heb geleerd om mijn hoofd zo goed mogelijk naar beneden te houden voor zo min mogelijk weerstand in het water – dan is het een schouwspel waar je nooit genoeg van krijgt.
Ik weet verder ook niet precies waarom het me zoveel geluk brengt, dat zwemmen. Ik denk omdat het meditatief is: ik ben alleen met het zwemmen bezig en met niets anders. Mijn hoofd kan eindelijk een keer op stil. Ik denk alleen aan zwemmen. Aan het nu.
‘Arm strekken … arm strekken…’
‘Insteken, strekken, elleboog buigen … recht naar beneden … naar achter doorsteken…’
‘1, 2, 3 … 1, 2, 3, …’
Als ik mezelf betrap op andere gedachten, dwing ik mezelf om na te denken over mijn slagen. Zo simpel is het, bij zwemmen.
Zwemmen is altijd al heerlijk. Ik doe het niet voor niets al een paar jaar, sinds ik stopte met een stressvolle baan.
Maar zwemmen in de openlucht … wauw. Ik voel me iedere keer opnieuw alsof ik in het paradijs ben beland. En dank de gemeente die zoiets geweldigs beschikbaar stelt voor €4,30 per keer.
Het zwembad gaat over twee weken dicht. Dan ga ik weer over op mijn reguliere stekjes in mijn woonplaats en daarbuiten. Maar eind april ben ik er weer bij!
Echt. Zwemmen in het buitenbad … een stukje paradijs.
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
- Vroeger - 14 januari 2025
Heerlijk om te lezen, ik word helemaal blij van je enthousiasme!
Is het op sommige dagen niet ontzettend koud?
Het zwembad is deze week voor de laatste keer open, ik denk omdat het inderdaad te koud wordt. Tot nu toe is het maar 1 keer echt een beetje te koud geweest (dat je tijdens het zwemmen niet warm kon worden). Het bad zelf is verwarmd, maar als de buitentemperatuur echt te koud is is het toch lastig om warm genoeg te blijven.
Het zwemplezier spat ervanaf! Blij dat ik ook zoiets heb met wandelen. Herkenbaar dus. Ik gun iedereen het gevoel.
Ja, het is heerlijk om zoiets in je leven te hebben. En gezond ook nog!
Ik lig ineens weer in het openluchtzwembad van mijn jeugd ? Heerlijk!
Waar zit dit bad, Elja?
Leiden! De Vliet, heet het.