De jaarlijkse mail van Henk-Jan in mijn inbox. Over zijn geweldige project: mijnmoment. Waar ik aan mee mag doen. Yay!
Bekentenis: ik heb het eerste jaar dat hij me betrokken heeft bij mijnmoment, gemist. De mail was in mijn spam terecht gekomen en ik zag het pas toen het januari was. Het was toen vooral mijn ego dat het jammer vond.
Inmiddels weet ik dat het mooie wat ik daarmee echt gemist heb, Henk-Jan zelf is. Die heb ik pas het jaar daarna beter leren kennen.
Die man maakt mooie dingen.
En hij kent heel veel bijzondere, leuke mensen. Omdat hij dat zelf ook is, he.
Hoe dan ook.
Ik las zijn mail en ik wist meteen wat mijn moment was, dit jaar.
Het is nog maar zo’n anderhalve week geleden. Zoiets. Misschien 2.
Ik heb het jullie niet verteld.
Ik heb het bijna niemand verteld, namelijk.
Dit is een teaser he dus ik ga het nu niet vertellen natuurlijk!
Ik kan alleen maar zeggen dat het geen grootse gebeurtenis was.
Het was niet de dag dat Frankwatching Webinars live ging. Of de dag dat ik mijn eerste webinarinschrijving de mailbox in zag schuiven.
Of de dag dat ik vanaf Chicago O’Hare terug reed naar mijn oude wijk, voor het eerst sinds we vertrokken waren naar Turkije. Het was ook niet de dag, vlak daarna, dat ik opeens in een ambulance zat met mijn vriendin C. op weg naar het ziekenhuis.
Ook niet 4th of July.
Als vanouds met vrienden in Evanston langs de kant van de weg zittend, kijkend naar de optocht. Ook niet de traditionele vuurwerkavond vanaf het strand de avond daarvoor.
Het waren niet de vele zakelijke OS!M’s die ik heb gehad. Niet mijn verjaardag die ik fijn in Nederland heb gevierd. Niet het bezoek van familie en vrienden. Niet de dag dat ik voor het eerst iets overhield aan mijn nieuwe business. Niet het gesprek met een geweldige, inspirerend klant voor wie ik later een blogworkshop heb mogen geven.
Het was niet eens de dag dat mijn boek in de winkels lag. Hoewel dat wel heel gaaf was en een dream come true.
Het moment vond niet plaats tijdens een van de leuke maar soms heftige gesprekken het afgelopen jaar met vrienden, familie en collega’s. Het was niet een van de vele momenten dat ik genoot van mijn gezin. Niet mijn geweldige ervaring tijdens een fotocursus in februari of onze geweldige trip naar Cappadocië en Catal Höyük.
Het is zelfs niet het overlijden van Oude Opa.
Het was een heel stil moment.
Een inzicht. Plotseling. In bed. In het donker. Pas geleden.
Sindsdien is alles anders.
Dát moment ga ik aan Henk Jan sturen.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
ik zie er naar uit
Dankjewel Sonja! Ik zag gisteren een tweet van je voorbij komen, maakte indruk. Iets over genieten van de dag. Niet gereageerd of geretweet maar wel ter harte genomen!
wat een trailer! als de film ook zo mooi is …
Ik weet niet wanneer de film komt eigenlijk, jij?
oh, die!
Nee, geen idee.
Maar ik bedoelde het eigenlijk als metafoor voor jouw teaser en blog. 🙂
Ik ben benieuwd. En leuk dat je ons dat moment even laat meemaken!
Thanks HJ!
Sjips. Dat is nog eens een teaser…
Hihi ik kreeg er al een telefoontje over…