Ik reed vandaag achter een Porsche en ik dacht: stel je voor. Stel je voor dat je zo veel geld hebt dat zo’n ding rijdt. Dat je even de Porsche pakt als je ergens naar toe moet. Hoe zou je je dan voelen?
Voel je je dan nog hetzelfde?
Of voel je je beter (dan andere weggebruikers)? Ga je rechter zitten? Ga je anders naar de wereld kijken?
Ik denk van wel.
Ik denk dat ik me toch stiekem een hele Pief zou voelen, hoor. Ik denk dat ik het gewoon niet zou kunnen helpen.
Voor de duidelijkheid: er zijn weinig dingen die me onzinniger lijken dan geld uitgeven aan een Porsche. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoeveel geld ik zou moeten hebben, voor ik zoiets zou gaan doen, voor zoiets op de horizon zou komen.
Dat hoeft ook niet, want die situatie zal zich nooit gaan voordoen.
Maar ik vrees dat mijn Ego met me aan de wandel zou gaan, als ik in zo’n situatie zou zitten.
Ego’s zijn verraderlijke dingen.
Vooral als anderen je ego voeden, omdat ze je een bepaalde status toe kennen op basis van allerlei zaken. Vanwege je positie, je vermogen, je kennis, je uiterlijk (!), wat dan ook.
We hebben allemaal een ego. En niemand is ongevoelig voor dat soort zaken, voor status. Je kunt het gewoon niet helpen.
Maar zo’n ego maakt je wel ontzettend kwetsbaar.
Je bent heel makkelijk te manipuleren. Al denk je, hoe groter je ego is, natuurlijk van niet.
Vandaag leerde ik een nieuwe term: management by jealousy.
Ik kende de term niet, maar de techniek wel. Want niets is makkelijker te manipuleren dan een groot ego.
Dat weet ik omdat ik deze techniek vaak genoeg gehanteerd heb zien worden en met succes.
Bij mensen die de grootste ego’s hebben, werkt het het allerbeste. Feilloos, bijna, zou ik durven zeggen. Juist omdat die ego’s willen denken dat zij onfeilbaar zijn. Niet achter willen blijven. Even groot, even succesvol willen zijn als die ander.
Maar, vrees ik, het werkt ook bij mensen die niet zulke Ego’s hebben maar wel op 1 punt graag die status hebben, dat ego, een bepaald zelfbeeld in stand willen houden
(“het ego is paaltjes aan het slaan”, legde de bedrijfspsycholoog mij ooit uit, “paaltje: dit is mijn huis. paaltje: dit is mijn werk. paaltje: dit is mijn auto. Dit zijn mijn paaltjes dus dit ben ik, dit is mijn houvast. Maar het ego is een illusie. Die ‘vaste’ paaltjes ook.”).
Interessant om je af te vragen: op welke punten is je eigen ego het grootst? Wat is jouw eigen zwakke ego-punt?
(Ik ken het mijne. Want ik heb mezelf er wel eens op betrapt dat iemand die veel minder ervaring had dan ik mij ging uitleggen hoe iets zat op het gebied van iets waar ik heel van weet en dat ik dacht: “nou, nou, nou…” en me toen realiseerde dat het mijn ego was, dat vond dat ik anders had moeten worden toegesproken door die persoon. Mijn paaltje was kennelijk mijn senioriteit ten opzichte van die persoon. Brrr. Weet niet meer precies wat de situatie was. Maar wel dat ik mezelf betrapte op Ego. Ai. Snel terug in je hok, Ego! Bah!)
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Wij hebben een keer een mooie mercedes gehuurd. E klasse, geloof ik. Luxe ding. Rijden rechters in Luxemburg ook mee. Was heel leuk. En luxe. Een halve dag. Daarna waren we er eigenlijk wel weer aan gewend.
De, veel simpeler, cabrio die we eens huurden, was daarentegen een stuk leuker. Dat dak eens open kunnen doen als je niet meer op de snelweg rijdt. En er paste nog best een hoop in de achterbak met dak open.
Ja! Het went!! Raar maar waar. In mijn expatleven heel veel voorbeelden van gezien, bij mezelf en veel anderen. Je kunt de gekste dingen normaal gaan vinden!
Het voordeel van die ervaring was dan weer wel dat je leert te begrijpen waarom de meeste mensen maar steeds meer willen en wat ze hebben niet genoeg vinden. Maar dus ook dat mensen depressief worden of heel onaardig worden wanneer er niets meer te wensen over blijft.
Ik leerde ook een nieuwe term vandaag: hamburgerfeedback. En ook ik kende de techniek al wel: je verpakt iets heel smerigs tussen twee lekkere broodjes en wordt tijdens de eerste hap verrast met een wrange smaak ik je mond 😉
Mijn ego komt om de hoek bij in mijn ogen onverantwoordelijk ouderschap (oordeel oordeel)
Oeoeoeoeoeoe hamburgerfeedback! Mooie truc wel hoor. Ik vraag me af of ik dat soms ook toepas. Het probleem met trucs is dat ze zo oneigenlijk, zo vooropgezet zijn?
Ouderschap…ja…ook een mooi ego-stukje. Ik twijfel vaak of ik het nou wel allemaal goed doe dus daar zit mijn ego dan weer net niet.
Geen discussie, alleen even mijn toevoeging. Ik doe het nl met paaltjes. Die kan ik overzien. Die geven me een raamwerk en steun. Besef wel dat ze maar tijdelijk zijn, ze kunnen me weer worden afgenomen. En m’n ego….? Kwetsbaar natuurlijk. Laat me nu dan ook maar weinig zien. Vroeger natuurlijk wel, in m’n Porsche, maar niet heus. Wel ’n stoere Volvo. Gr. Hanneke
Haha. Volvo…ook niet slecht voor het ego, he. Ik ook hoor, ik ook paaltjes slaan. Maar in het besef dat niets voor altijd is en alles vergankelijk en veranderlijk.