Hoe gaat het, hoe gaat het, hoe gaat het? Ik weet het niet ik weet het niet ikweethetniet niet. Ik.Weet.Het.Niet.
Aiaiai wat is dit stressvol. F aan het werk, ik met de jongens in een prachtig luxe appartement/hotelkamer. Opgesloten. Het zwembad, daar kan ik niet zo makkelijk naar toe met drie jongens zonder zwemdiploma. De mall hebben we inmiddels 8 keer gezien en zelfs de Starbucks aldaar is niet zo relaxed met drie jongetjes die in hun hele eigen culture shock en verhuisproces zitten.
Ik weet niet hoe jullie met stress omgaan? Mijn techniek is: relativeren. Mezelf vertellen dat het allemaal wel mee valt, dat het goed komt, dat het tijdelijk is, dat we gelukkig genoeg geld hebben om koffie te kunnen drinken etc. en de schoolspullen te kopen van de lijst (20 losse potloden met gum? echt waar?? waarom, …?), en in de extravagant dure expat-supermarkt in de mall boodschappen te doen.
Verder heb ik geen idee wat ik met ze kan doen. Ze willen zo graag lekker rennen, achter een bal aan, hun energie kwijt. Maar ik weet niet waar we dat kunnen doen. Als we in ons nieuwe huis zaten, was het makkelijk. De tuin in, en de Bosporus op 15 minuten.
Als, als, als – heeft geen zin zegt F., en hij heeft gelijk.
Van al mijn internationale verhuizingen is dit de meest stressvolle. Dat we nog niet in ons nieuwe huis kunnen. Dat we geen mobiele telfoonabonnement kunnen krijgen (dat kan schijnbaar pas na een jaar?). Geen internet en kabel kunnen krijgen tot de residency permit rond is. Het huurcontract in de verkeerde naam. Who know. Het is om gek van te worden.
Ik vertel mezelf dat het niet uitmaakt, dat het goed komt, dat het maar tijdelijk is, dat het een LUXEPROBLEEM is.
Vandaag wel gaan zwemmen in het zwembad dat bij ons appartement (althans de compound) hoort…wauw….dat is lang niet gek! Heel even zag ik het allemaal weer zitten. En toen ging ik weer aan vervelende dingen denken.
Het komt goed. Ik moet niet zeuren. Iedereen heeft wel eens stress! En geldproblemen of ziekte zijn vele, vele, ontelbare malen erger.
Niet zeuren.
Het gaat goed.
PS morgen ga ik aan de receptie vragen waar een speeltuin is…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik heb zoveel aan je gedacht de afgelopen dagen! Had nog niet je blog gelezen. Nu wel… ga ik nog meer aan je denken! En dat helpt je niet gelijk… Maar weet dat we met je meeleven en je graag even een lichtpuntje in de donkere tunnel zouden willen geven.
lieve Elja,
laat de pc (weet het) en de mobiele telefoons los en ga genieten
kijk door de ogen van je kids!
verder hoop ik dat het snel beter gaat
dikke knuff!
Lieverd, heel veel sterkte en denk aan je… Kan je helaas niet echt helpen, maar probeer er idd maar het beste van te maken. Dikke knuffel!
Oh Elja! Dat klinkt stressvol inderdaad! En als opgesloten zitten in een gouden kooi 😉 Even volhouden en doorbijten! Wanneer kunnen jullie in het nieuwe huis? Ik ervaar ook veel stress de laatste tijd, eerst verhuizen en ondertussen alle regeldingen voor onze nieuwe zaak, gesprekken bij de bank over de financiering en vorige week mijn tas kwijtgeraakt (gestolen? Verloren? Geen idee) met daarin onze paspoorten etc. Balen en stress. Maar ja ik relativeer ook door te bedenken dat het tijdelijk is en als straks alles weer draait denken we met een glimlach terug aan deze spannende tijd.. Sterkte en je bent een kanjer dat je blijft bloggen!
PS
Al je het echt niet meer weet, vraag het aan een internetvriendin van me.
Die is echt een kei.
Ze kan je echt helpen. Vind het vast ook heelmaal niet erg als jij om hukp vraagt.
Ze heeft dit soort dingen eerder meegemaakt.
hieronder kun je haar bereiken:
http://ow.ly/dgthC
ik denk aan je.
heel veel sterkte !