Ik moest dit weekend twee keer naar de dokter. En twee keer moest ik van de dokter bloed laten prikken en een infuus.
In Nederland krijg je volgens mij vrijwel nooit zo maar een infuus. Laat staan voor een griep!
Maar ja. Ander land (Turkije), andere gewoontes, en als je je dokter niet kunt vertrouwen, wat moet je dan?
Plus, ik kan hem niet goed begrijpen en hij mij niet dus het moet allemaal op vertrouwen.
Plus, ik voelde me echt niet lekker.
Het probleem met bloed prikken en infusen is:
1) dat ik doodsbang ben voor naalden
2) dat mijn aderen lastig te prikken zijn.
Dat heeft in het verleden wel eens tot een drama geleid in een Italiaans ziekenhuis waar een boze, gestresste verpleegkundige gek werd van mijn angstige gedrag en vervolgens een potje maakt van het prikken.
Ik zal je de details besparen. Leuk was anders.
Laten we het samenvatten als zijnde een nare ervaring met een verpleegkundige die mij niet kon verstaan en ik haar niet.
Dit weekend had ik twee keer uiterst kundige verpleegkundigen. Ik kon hen niet verstaan en zij mij niet (ze spraken geen woord Engels en mijn Turks voor zover het bestaat was nog verder weggezakt samen met mijn te lage bloeddruk).
Maar ze waren heel kundig.
Ze waren supersnel bij het bloed prikken
Ze waren superzorgvuldig met het aanleggen van het infuus.
Ze hadden vaker met dat naaldje geprikt (ha, ha).
Als je op je kwetsbaarst bent, ben je zo blij met kundige mensen!
Verpleegkundigen. DIE ZOUDEN ZE NOU EENS MEER MOETEN GAAN BETALEN.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie