Ik las een verhaal over Rem Koolhaas, in de weekendbijlage van het FD.
Het blijft hangen, al de hele dag, de dingen die er in staan en die hij gezegd heeft. Hij heeft een paar essays geschreven, daar moet ik me maar eens in gaan verdiepen denk ik. Als iets je raakt, moet je het verder onderzoeken, toch?
Zo zei hij o.a. dat gesprekken over wat lelijk is interessanter zijn dan die over wat ‘mooi’ is.
Hij schijnt bezig te zijn met een project over ‘de religie van het shoppen’. Ik weet niet precies wat het inhoudt, maar ik denk dat ik een idee heb en ik ben het er mee eens.
Toch was ik vandaag bezig met die religie van het shoppen. Ik werd totaal gegrepen door het shopvirus, iets dat ik normaal gesproken niet toesta en gewoon weerstand aan biedt.
Ik stond voor een stapel serviesgoed en ik kon het niet laten om dingetjes op te pakken en weer neer te zetten en weer op te pakken en weer neer te zetten en weer op te pakken.
Uiteindelijk overtuigde ik mezelf van het OK zijn van het kopen van een melkkannetje. Ik heb er hard genoeg voor gewerkt, zei ik tegen mezelf.
Tsja. Ik wilde wel graag een melkkannetje. Maar toch. Een beetje onzin. Een beetje winkelvirus. Ik was opeens een beetje verliefd op een melkkannetje.
Alles verandert in winkels, zegt Rem. Msueua, pretparken, luchthavens.
En de kerk, ontdekte ik vandaag. Niets mis mee, vind ik. Maar toch. Hij heeft een punt.
Jammer dat het nodig is. En jammer dat shoppen onze grootste hobby is. Jammer van mijn melkkannetje. Mijn leven wordt er niet beter door, ondanks dat gevoel van wel op het moment dat ik het kocht.
Doet me een beetje hier aan denken.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Het is wel een heel leuk melkkannetje. Komt uit Bolesławiec in Polen. 🙂
Ja inderdaad! Mooi merk en mooi kannetje! Blij met mijn aankoop 🙂