En dan vandaag weer over op de orde van de dag hoor. Je kunt niet iedere dag een marketingactivist zijn en je woede de wereld in smijten via je blog, he.
Soms moet je gewoon iets alledaags kwijt.
Alvast sorry daarvoor.
Vandaag was er namelijk een ander thema in huize Daae. Dat van de uitgestelde-lijstjes-problematiek.
Zo kan een mens nog eens iets afvinken.
Volbrachte lange-baan-klus 1: Naar de belastingdienst geweest om iphone te importeren. Anders kan er geen Turkse sim in, namelijk. Daarom loop ik dus al een jaar met zo’n gouweouwe klapsamsung. Wat overigens prima gaat. Maar toch. Bellen met je iphone is toch wel makkelijker.
Ik ben er nu in ieder geval achter dat mijn Turks helemaal niet helpt als ik in het belastingkantoor probeer in te schatten bij welke balie ik me moet vervoegen. Maar het is toch gelukt.
Volbrachte lange-baan-klus 2: Naar de tandarts met zoontje J.
En dat allemaal in het Turks, he. Jaja. Ik vond het zelf wel goed van mezelf, zeg maar.
Maar dan nu het rare fenomeen:
In plaats van dat ik heel opgelucht ben omdat ik een paar dingen heb gedaan die ik al heel lang (zeg maar rustig: een jaar!) moest doen, voel ik de druk van lange-baan-klussen 3-50.
Omdat het uiteindelijk allemaal zo makkelijk is voel ik me des te slechter dat ik dingen NIET heb gedaan.
Ik weet het niet hoor. Is het het afstraffen van het zelf? Het zien van de zonde in al het falen?
Is dat het bekende Nederlandse Calvinisme of zo?
Of heet dat geen Calvinisme?
Het doet me denken aan dat boek The Happiness Project (al eerder over geschreven) (geboden geloof ik niet toegepast…dat verdient nader onderzoek!). Waarin de schrijfster een mooie naam heeft voor al die klussen die je maar uit blijft stellen maar die omdat ze je dwars zitten afbreuk doen aan je ‘happiness’.
Alleen wordt zij dan WEL blij als ze zo’n klus van haar to-do-lijstje streept.
Dussss. Glaf half vol of half leeg of zo?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie