Ik doe een hink-stap-sprong a la Jacob Jan. De enige manier om drie gedachten aan elkaar te knopen.
1. Shrek
Zat Shrek te kijken. Deel 1. Heerlijke film, vind ik.
Het mooiste vind ik dat het hele verhaal ontspringt uit 1 gebeurtenis (nou ja, of een paar). Donkey die zich verschuilt achter Shrek. Shrek die Donkey toelaat in zijn leven, in een opwelling. Of omdat Donkey een heel diep verborgen verlangen raakt.
Ik houd daar van, van die films en boeken die laten zien hoe uit 1 gebeurtenis een heel ander leven kan voortkomen.
2. Die school
Er zit hier een bijzondere school, in Istanbul. Privé-publiek Amerikaans-Turks. Alleen de bovenste top 0,2% van de scholieren mag er naar toe (dat lees je goed…de top 0,2%! Ze doen hier kennelijk ook een soort CITO-toets aan het einde van de basisschool). Het is een kostschool en een hele dure. En een hele goede. En 25% van de scholieren zit er met een beurs.
De school ligt op een heuvel in een prachtig gebied van Istanbul, bij de Eerste Brug – en de hele heuvel is van de school. Ik kan je zeggen dat dat bijzonder is, gezien de onroerend goedprijzen. Ik ben er laatst geweest. Alsof je een andere, groene wereld instapt. Bijzonder. 150 jaar, bestaat de school al.
Die school zou er nooit geweest zijn als niet toevallig 153 jaar geleden een Amerikaanse miljonair op een boot over de Bosporus had gevaren en het (vaar) pad kruiste van een boot vol brood. Dat brood was gebakken door de bakkerij van een missionaris, die om zijn nieuwe bekeerlingen een inkomen te bieden een bakkerij was begonnen. Onder de indruk van het product, zocht de miljonair de bakker/missionaris op. En die bleek hele duidelijke ideeën te hebben over wat voor soort school er nodig was, in Constantinopel (zo heette het hier toch nog).
Aldus geschiedde.
3. Het toeval.
Mooi iets, het toeval.
Ik geloof er stiekem niet altijd in.
Ik geloof dat dingen vaak met een reden gebeuren. Ik geloof dat je onderbewuste soms dingen oppikt en je van daaruit reageert. Wij zijn niet zo rationeel als we willen geloven, denk ik.
Ik heb dat soms, dat ik er iets uitkraam tegen iemand en me vervolgens afvroeg waarom ik dat in hemelsnaam zei. Omdat ik het niet van plan was of zelfs niet wilde zeggen. Vaak lijkt het dan alsof mijn onderbewust iets heeft opgepikt en daarop reageert en het gewoon uit een andere bron komt dan mijn bewuste, rationele brain. Ken je dat?
Vreemd is het.
Het lijkt dan gewoon een toeval.
Maar is het dat ook?
Mysteries, mysteries.
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
🙂