Ik heb een beetje een aversie ontwikkeld voor blogs die tips geven. Of misschien is het alleen aversie tegen mijn eigen blogartikelen met tips. “Zo moet je het doen”, dat idee.
Bleh.
Het voelt niet langer goed om het zo aan te pakken, mijn blog.
Terwijl ik in het begin niets anders deed dan anderen uitleggen hoe het/iets moet.
Sterker nog, er zijn massa’s zakelijke blogs die niet anders doen. Zo moet het. Zo moet je dit aanpakken. Zo zit het. Dit is de waarheid.
Voor mij is het niet de juiste aanpak, niet de juiste toon en al helemaal niet wat mij als mens en consument bindt aan een bedrijf, mens of blog. Maar waarom niet?
Afgelopen weekend viel een aantal puzzelstukjes op zijn plaats. Cor en ik hadden het over authenticiteit in spreken. En in bloggen.
Hoe kwetsbaar zijn als spreker de mooiste presentaties oplevert.
Hoe het makkelijker is om feedback te geven en te ontvangen als de feedbackgever bij zichzelf blijft en laat zien hoe hij/zij het zelf ervaart. Zelf dingen aanpakt. Niet zegt: “volgens mij moet je” of ‘als ik jou was, zou ik…” maar zegt “zo zou ik het doen” of “dit viel mij op”.
Persoonlijk is.
(persoonlijk bloggen! Je zou er een boek over kunnen schrijven… 😉 )
Het sluit aan bij wat Sonja hier schrijft. Dat was nog een stukje van de puzzel.
Het is misschien ook wel het succes van #blogpraat. Dat niemand zegt: zo moet je bloggen. Maar dat iedereen zegt: ik doe het altijd zo.
Het is makkelijker om te praten vanuit wat je zelf hebt ervaren.
En het is ook makkelijk om je verbonden te voelen met mensen die vanuit zichzelf praten in plaats van een alwetendheid.
Het beste advies blijft toch gewoon bij jezelf.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
YES! mijn allergie. Mijn stokpaardje zelfs. (al vaak over geschreven)
En nu ga ik even spammen. Je mag het weghalen hoor.
Ik ben op weg om mijn theater succesvol te maken. Ik wil naar Carré. Een mooi einddoel. En er moet heel veel gebeuren. Als het lukt zou ik daar een heel mooi HOW-TO boekje van kunnen maken. Maar dat doe ik niet, In plaats daarvan laat ik live zien hoe het gaat. Waar ik val. Hoe ik weer opsta. Allemaal zoals ik het doe, met alle blunders die er bij horen. Zoals ik het zelf zou willen lezen.
Ik denk dat je er van kunt leren. Maar ik ga niet zeggen hoe.
http://jacobjanvoerman.nl/category/op-weg-naar-carre/
Vreselijk allergisch geworden voor de tips/advies bloggen, zeker als die verscholen zitten in een persoonlijke aanpak, dus fijn deze conclusie en inslag, al ervaarde/ ervoer ik jou al erg op deze weg hoor
en ja, ik kan weer comments toevoegen bij je blog, heb zelf niks veranderd, fijn
Phew!
Je legt de vinger op de zere plek. Dit is precies de reden waarom ik zo lang heb uitgesteld waar ik nu toch mee begonnen ben: het geven van blogtips…. met twijfel nu weer, want ik wil niet overkomen als de zoveelste belerende contentmarketeer…
Petra, jij bent toch niet de zoveelste marketeer? JIj bent toch Petra?! Als jij blog tips geeft, doe je dat toch vanuit jezelf? Gewoon doen lijkt me!!
Als ik je aan het twijfelen breng, doe ik iets niet goed…
Dat hoop ik zeker niet te zijn nee. Ik geef de blogtips inderdaad vanuit mezelf en vanuit mijn ervaring, op mijn eigen persoonlijke manier. Ben gewoon zo’n twijfelkont als het mezelf aangaat. Stukje onzekerheid denk ik, terwijl ik in feite weet dat dit nergens voor nodig is.
Nergens voor nodig, inderdaad. Hop. GO!
Blog post naar mijn hart, thanks.
ONS hart. 🙂
Het klopt dat ik soms oorspronkelijkheid mis. En al die blogs over bloggen hebben dezelfde lijstjes met tips. Ik ga gewoon mijn eigen gang. Tweet niet eindeloos mijn stukjes, val mijn vrienden op facebook er niet mee lastig. Ik reken er op dat als het goed is, men mij vanzelf gaat vinden en blijft terugkomen. En dan maar wat minder bezoekers. Ik beschouw al die schaamteloze zelfpromotie soms als spam.
Een reactie naar mijn hart. Krijg soms echt kriebels als ik het zie gebeuren. Promoot mijn blog en nieuwe stukjes er op wel, maar (of althans, dat hoop ik toch) niet eindeloos. En juist door bij mijzelf te blijven, zoals Elja dat zo mooi beschrijft. Dat is hoop ik mijn kracht. En anders dan maar niet.
Promotie moet kunnen vind ik. Maar dat is iets anders dan niet jezelf zijn! En niet bij jezelf blijven. Promotie doe je ook vanuit jezelf, op jouw manier, toch? Ik wel althans. Promotie voelt geforceerd maar dat is ook een stukje bescheidenheid, denk ik. Jij bent iets waard, jouw blog is iets waard. Mijne ook, ik ook. Mag je best laten weten aan mensen, want ze kunnen je niet vinden als je niets zegt. (zo zeg ik dan tegen mezelf).
Wij kunnen dat, onszelf blijven. Yeah.
Ja he? Blogs over bloggen hebben ook de neiging om kunstjes af te kijken en te blijven herhalen. Dezelfde titels, dezelfde opzet, dezelfde lijstjes.
De kracht van goede blogs (en, nou ja, van alles eigenlijk) is volgens mij toch dat je het op jouw manier doet en niet op die van iemand anders. Hoe succesvol die ander ook lijkt of zegt te zijn. Hun pad, niet het jouwe.
Klopt hoor, tenminste dat vind ik. Eerder gaf ik college zoals ik dacht dat het moest, of zoals de handboeken zeiden dat het moest. Ging best ok, evaluaties van 6 en 7. Maar ik was niet blij, dus nu geef ik college vanuit mezelf, met veel voorbeelden, meningen, en ook de mijne, dus niet alleen wetenschappelijk objectief,. Veel experimenten, gebruik sociale media, story telling en ook flipped lecturing en nu zijn mijn evaluaties een stuk hoger, de studenten scoren beter en ik ben blijer….. win win win. En dat allemaal door mijn beslissing het vanuit mezelf te doen….
Zo wil ik het ook gaan doen, mijn presentaties. Maar wel even zoeken hoor. Hoe doe je dat nou…vanuit jezelf…?!
ik heb lijstjes gemaakt met dingen die ik belangrijk vindt en wleke minder, wat ik leuk vindt om te doen en wat minder. voorbeelden vanuit jezelf… En zoals alle veranderingen met vallen en opstaan…..
Helemaal mee eens. Aan “ongevraagde adviezen” heb je niks. En echte mensen bevallen mij ook het beste. Heb wel moeite me staande te houden te midden van anderen als ik mijn eigen weggetje bewandel. Groetjes.
Volgens mij hebben we daar allemaal moeite mee. Ik wel, althans. Zodra jouw pad af gaat wijken van dat van soortgelijke mensen, je omgeving, is het steeds moeilijker om het vast te houden en er in te geloven. We zullen maar zeggen: what doesn’t kill you makes you stronger!
Ja. Stug door blijven gaan met dat eigen pad.Maar wel vriendelijk blijven.
Verstuurd vanaf mijn iPhone