De afgelopen tijd luister ik af en toe afleveringen van een podcast over beter leven. Of creatiever leven – ik weet het niet precies. Een aflevering deed me de afgelopen week denken over dagelijks bloggen. En hoe het komt dat het zo goed voor je is. En waarom je er toch uiteindelijk weer mee stopt.
De podcast heet The Good Life. Het is een project van auteur Jonathan Fields. Ik ken hem van zijn boek The Career Renegade, dat ik kreeg toen ik een keer op een blogconferentie in Chicago was, SOBcon. Ik heb het maar 1 keer gelezen maar ik heb het altijd bewaard. En dat zegt wat, want ik heb de afgelopen jaren honderden boeken weggedaan.
Het boek gaat over mensen die hun geld weten te verdienen door te doen wat ze het liefste doen. Nou is het uit 2009, toen er misschien nog wat meer kansen waren gezien de opkomst van het internet. Of misschien is dat onzin. Want lang niet alle verhalen gaan over online, als ik het me goed herinner.
Anyway, ik kwam hem weer tegen in een lijst met podcasts. En luister af en toe een paar interviews, waaronder dus van de week die met auteur Julia Cameron. Beter bekend als de vrouw van het boek ‘The artist way’ en de bekende ‘morning pages’. Een ritueel waarbij je dagelijks vroeg opstaat om een paar bladzijden vol te schrijven met je gedachten en zo je creatieve blokkades op te heffen (als ik het goed heb begrepen).
Je kunt het interview hier luisteren. Het is een bijzonder verhaal en totaal niet wat ik had verwacht. Ik wist ook eigenlijk niets van Cameron dus ik was verbaasd over haar bewogen leven en haar enorm omvangrijke werk.
Helaas is er geen transcript beschikbaar. En ik heb geen aantekeningen gemaakt. Maar terwijl ik luisterde naar het stukje over de kracht van morning pages (waarvan ik weet dat heel veel mensen ze schrijven) dacht ik: het is net als iedere dag bloggen. Behalve dan dat ene element dat iedere dag bloggen zoveel lastiger maakt.
Het is niet publiek.
Zo’n stream of consciousness schrijven is natuurlijk heel fijn (althans dat denk ik). Want je hoeft niet te oordelen over jezelf. Je hoeft er niets mee te doen. Niemand gaat het lezen. Het gaat er om dat je woorden op papier krijgt.
Maar iedere dag bloggen laat ruimte voor twijfel. Het kan lang goed gaan (in mijn geval 6 jaar lang). Maar dan komt er een punt dat de twijfel toeslaat. In mijn geval begon het met een klein zaadje, geplant door iemand. En dat zaadje vond kennelijk vruchtbare grond. Langzaam nam het aantal blogs per maand af, tot het helemaal niets meer was. Of bijna niets meer.
Het leverde wel veel op: tijd voor andere dingen. Veel meer tijd voor LinkedIn, voor Instagram, voor een Facebookgroep (meer daarover). Veel meer tijd voor een paar grote, lange, goed doordachte blogartikelen die nu een enorm percentage van mijn websiteverkeer binnen brengen.
Maar toch.
Ik mis mijn versie van de morning pages, mijn dagelijkse blogs. En ik denk niet dat het me lukt om de draad weer op te pakken.
Het slimme van de morning pages, van wat ik er van begrijp, is dat er geen ruimte is voor twijfel over de kwaliteit. Misschien wel over vroeg opstaan en doorzetten en prioriteit geven aan het schrijven. Maar dat zijn voor mij nooit problemen geweest. Het probleem is het begin van de twijfel.
Mijn begin van de twijfel ligt ergens in 2016, toen iemand zich afvroeg of ik al die tijd die ik in bloggen stak niet in zakelijke d0eleinden most stoppen. En langzamerhand kreeg dat idee wortels. Als ik naar mijn archief kijk zie ik dat het in 2016 nog goed ging, maar dat ik halverwege 2017 begon af te haken.
Het is niet dat ik het drukker heb dan ooit, want ik heb het altijd al druk gehad. Ik heb al die jaren al kinderen (hoewel ze tegenwoordig wel een stuk later naar bed gaan :)), al die jaren al mijn werk, al die jaren al een man die veel reist. Mijn dagelijkse geblog bleef gestaag doorgaan, door gezinsuitbreiding, een boek en een paar internationale verhuizingen heen.
En toen stopt het. En daarmee ook, eerlijk gezegd, een stukje van hoe ik mezelf identificeerde.
Ik klik tegenwoordig nog maar heel af en toe op publish. Niets is goed genoeg, zakelijk genoeg en wat als nieuwe opdrachtgevers op mijn blog landen en dan mijn geklets zien?!
Het begin van de twijfel.
Ik weet het nog precies.
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
Geef een reactie