Vandaag waren we bij vrienden op bezoek. Vrienden uit Istanboel die heel toevallig ook in augustus zijn verhuisd naar Nederland. Alleen zijn zij buitenlands en wij niet.
Grappig genoeg lopen we tegen precies hetzelfde aan.
De keukens die veel kleiner zijn dan wat we gewend waren.
Het gedoe met gescheiden afval.
De hele stress rondom de nieuwe ochtend- en schoolritmes. Wij hebben het getroffen met een klein, overzichtelijk schooltje waar we de jongens rustig een voor een bij hun klas kunnen droppen. Maar zij zitten op een hele grote school waar alle kinderen precies om 08:30 bij hun klaslokaal moeten staan, terwijl ze er 4 af moeten leveren op 4 verschillende plekken binnen het enorme gebouw. Allemaal om precies 08:30 en geen minuut later en geen minuut eerder.
Wij hadden op onze beurt een ouderavond die, voor alle klassen, om 20:00 begon. Dat was een beetje lastig bijwonen. 🙂 Maar niemand maakte zich er echt druk om dus wij ook niet.
En allebei waren we blij dat je lekker water uit de kraan kon drinken.
Dat je in de supermarkt alles, maar dan ook alles, kunt krijgen wat je maar bedenkt.
Dat je op de fiets naar de supermarkt kunt en daarvoor niet in de auto (en de Istanboelse file) hoeft.
Dat de kinderen zo naar buiten lopen zonder toezicht en gaan fietsen of een balletje trappen.
Dat we een tuin hebben. Dat het weer nu zo lekker is.
Dat het hier zo veilig en schoon is.
Gek he. Dat zij en wij hetzelfde opvalt, terwijl wij buitenlands zijn en wij niet!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Bijzonder inderdaad! De vraag is dan, wegen de voordelen ook zwaarder dan de nadelen, voor beide families?