Als je op de link in de tweet hieronder klikt, zie je een fantastische foto.
Social Media at it’s Best#OccupyGezi #direngeziparki — twitter.com/C0d3Fr0sty/sta…
— Anonymous(@C0d3Fr0sty) June 5, 2013
Als je naar de beelden op televisie kijkt is het makkelijk om bang te worden. Grote groepen schreeuwende mensen.
De waarheid is dat ze grotendeels vredelievend zijn. Opgewonden. Positief. Hoopvol. Uit op verandering. Ze klappen en zingen. Ze laten relschoppers weten dat geweld niet gewenst is.
Kippevel krijg je af en toe van de goodwill. Bloemen uitdelen, fluiten, toeteren, lachen, blij zijn.
Keiharde humor als ze ‘looters’ worden genoemd – daar maken ze met zijn allen gewoon een ereterm van.
Kippevel krijg je ook van het geweld. De helicopter die overvliegt en hoe je daar van schrikt. Je man die in Taksim werkt en bijna de buurt niet meer uitkomt. Gewonden. Artsen die gewonden verzorgen. De woede die af en toe oplaait.
En ik?
Ik hang er tussen. Tussen twee werelden.
Ik spreek wat Turks. Maar niet genoeg.
Ik ben er bij. En toch ook niet.
Ik spreek me uit. Maar niet genoeg.
Ik ben laf. En toch ook niet.
Ik ben bang. En toch ook niet.
Ik leef mee. Maar feitelijk leef ik er langs.
*Las net stuk in NL media van Turkse Nederlander (Nederlandse Turk?) die lacht om Nederlanders in Istanbul die hun steun betuigen ‘omdat ze er niets van weten’. Dat kan wel zo zijn. Maar we wonen hier wel. En we leven mee. Je kunt niet voor een ander bepalen hoe die zich voelt. Gevoelens zijn niet ’terecht’ of ‘onterecht’. Die zijn gewoon.
PS Deze buitenlander probeert er ook maar een beetje bij te blijven. Op storify houd ik bij wat ik allemaal tegenkom aan tweets en artikelen.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Je doet wat jij denkt dat goed is.
Blijf bij jezelf!
Kritiek zal er altijd zijn,
Je zit er midden in, dus dan krijg je er wat van mee. En daar doe je dan iets mee. En daar vinden anderen weer wat van. Het is nooit goed.
Maar ik vind het goed dat je dit doet. Voor jezelf. Voor ons. Voor hen. Omdat je volgens mij ook niet anders kunt.