Ik heb een lijstje gemaakt van de week. Toen ik me druk zat te maken over die prachtige dingen die ik zag en waar maar heel weinig lokale bewoners aan lijken te verdienen. Heel druk, zelfs.
Wat is er nou nodig, om een succes te maken van zo’n plek? Wat moet je doen om je molen, je rotswoningen, je ondergrondse stad uit te bouwen tot een succes? Wat werkt wel? Wat mist er op locaties waar het niet echt lijkt te lukken?
Een analyse.
Content en context
Storytelling. Het modewoord in marketing en communicatie. En niet voor niets. Als je geen verhaal kunt maken van wat je probeert te verkopen, gaat het nooit lukken.
De ondergrondse stad is interessant omdat hij zo oud is. Omdat hij zo groot is. Omdat er zo veel mensen woonden. Omdat ze daar maanden achtereen woonden om hun vijanden te ontlopen. Omdat allerlei volkeren samen ondergedoken zaten, op de vlucht voor vijanden. Omdat de vijanden niets doorhadden, zelfs geen rook zagen opstijgen uit de vermeende ‘waterputten’.
Een geweldig verhaal. Met content en context, anekdotes en emotie, je kunt je er in verplaatsen, je kunt je voorstellen hoe dat was…
Iedere locatie heeft een verhaal nodig, net als ieder merk, ieder bedrijf, ieder product. Een verhaal in meerdere talen en voor meerdere doelgroepen geïnterpreteerd.
Informatie, online, ter plekke, in gidsen, in hoofden
Maar dat kan alleen als dat verhaal aan je verteld wordt, natuurlijk. In onze reisgids stonden een paar mooie feitjes. De gids had er ook een paar. En verder was er nauwelijks een verhaal te vinden, ter plekke. Geen bordjes. Geen folders. Geen uitleg.
Je verhaal klaar hebben is 1 ding, maar het moet ook verspreid worden. Je moet dus begrijpen hoe je het opschrijft, hoe je het beeldend maakt, in welke talen je het moet vertellen, hoe je het online moet zetten, hoe je het ter plekke kunt vertellen in woord en beeld.
Wij hadden niet veel voorbereid voor onze reis en vertrouwden op de Lonely Planet. Maar die vergat te melden dat je in het stadje waar we verbleven, Göreme, echt even naar ‘Sunset point’ moet gaan.
Daar kwamen we achter toen we ons afvroegen waar je nou het mooiste zicht op de zonsondergrang hebt. Waarop onze hotelier ons dat vertelde. En bleek dat we niet de enigen waren die op dat idee kwamen! Een stukje nuttige informatie, gecultiveerd door iedereen die er belang bij heeft dat toeristen in Göreme het naar hun zin hebben.
En nu?
Een belangrijk stukje informatie is het antwoord op de vraag: “En nu?”. Er waren nog meer mensen, op de regenachtige vakantiedag dat we bij Catalhöyük waren. Iedereen liep een beetje verward rond, net als wij. We hadden een foldertje gekregen van de opzichter maar daar werden we niet echt veel wijzer uit. Hij riep wel dat we eerst in het museum moesten kijken en dan bij de opgravingen, maar dat was het.
Ik weet zeker dat ze doen wat ze kunnen. Dat het museum en het filmpje al veel te veel geld kosten. Maar het deed me realiseren dat het op zo’n plek eigenlijk niet anders is, dan online: bezoekers moeten begrijpen wat de bedoeling is.
Presentatie
Het kost natuurlijk geld, zo’n verhaal verspreiden (hoewel dat niet zo hoeft te zijn, denk ik). Ik zat te denken aan die waanzinnig mooie tentoonstellingen die we in de VS vaak zagen. In het Field museum en in het Shedd aquarium. Hoe mooi verhalen daar gepresenteerd worden, hoe ze precies weten welke feitjes en anekdotes ze moeten pakken en hoe ze die moeten opschrijven of filmen of in foto’s moeten weergeven. Of zelfs laten zien in voorwerpen.
Op de prachtige archeologische plek waar we later waren, Catalhöyük, was daar een begin mee gemaakt. Op borden met foto’s en een verhaal in twee talen kon je lezen wat het nou eigenlijk was, die stad die daar opgegraven werd. En er lagen voorwerpen. En er waren muurschilderingen nageschilderd die ook in de opgegraven huizen waren gevonden.
Faciliteiten
Tsja, faciliteiten. Wat willen bezoekers? Schone wc’s (en voldoende wc’s). Liefst niet van die hurktoiletten, dus … Een fijne plek om even iets te drinken na het bezoek. Misschien een automaat met frisdrank en flesjes water. Een souvenirshop (inkomsten!) met leuke dingen. Liefst nog wat keuze in waar ze gaan eten en drinken en kopen. Ze willen een audio guide en misschien mee met een echte gids die ze op gezette tijden meeneemt.
Ze willen kunnen parkeren. Ze willen droog kunnen blijven als het regent. Ze willen met openbaar vervoer kunnen komen. Ze willen over een weg rijden die te rijden is en overal bordjes zien om ze in de goede richting te wijzen. Ze willen veilig rond kunnen wandelen over een locatie. Ze willen faciliteiten voor kinderen. Nooduitgangen. Mobiel bereik.
Dingen die voor ons basic lijken, zijn toch wel heel belangrijk, merkte ik van de week. Als ze er niet zijn, realiseer je je dat pas.
Bereikbaarheid & vindbaarheid
Als je op zoek gaat naar Catalhöyük (en ik kan het je ten zeerste aanraden!), is het even zoeken. Het hangt af van de kant waar je vandaan komt, maar vanuit de kant waar wij vandaan kwamen stonden nergens borden. Je moest een gek bruggetje over dat er niet uit zag als een bruggetje naar een internationaal beschermde opgraving.
Je moet natuurlijk wel bereikbaar zijn. Ook voor grote bussen! Ik moest denken aan een trip die ik ooit gemaakt heb naar Transsylvanië met een groep. In een bus. We zouden een klein, prachtig, bijzonder dorpje bezoeken. De bus kon eigenlijk niet over het weggetje er naar toe. Het was echt even spannend. Hij zou niet over dat bruggetje gekund hebben, denk ik.
Ik zou ook even checken of ik al een google maps vermelding had, een Facebook places page, een vermelding in de satelliet navigatie systemen. Dat soort dingen. Dat helpt, he.
Bekendheid
De reden dat wij terecht kwamen in Catalhöyük is dat mijn zoontje J. daarover gehoord had op zijn Turkse les. “Fork hill”, heet het vertaald, en dat kon hij makkelijk onthouden. We zochten het op in de Lonely Planet Turkey en inderdaad, het bestond! We zijn er 8 uur voor omgereden, die vorkheuvel.
Tsja, hoe gaan die dingen? Hoe worden dit soort plekken zo bekend? Hoe verspreid het verhaal zich? Is het PR? Zit de lokale of de nationale VVV erachter? Worden de plekken opgenomen in de reclamespotjes die door een Ministerie worden ingekocht bij media over de hele wereld?
Is het reclame? Word of Mouth? PR? Goede banden met nationale reisoperators? Contacten bij de National Geographic? Wie is de doelgroep en hoe bereik je die?
Het business model
De hamvraag. Waar zit het geld? Wat vinden mensen geld waard?
Nou, een ballonvlucht bijvoorbeeld boven al dat prachtigs, waarvoor je om 4 uur op moet staan. Met champagne (wij hebben er geen gedaan, gezien de drie kleine aapjes die we bij ons hadden).
Bij de ondergrondse stad waar we waren, betaalden we geloof ik 15 lira per persoon. De prachtige archeologische vorkheuvel kostte…niets. Gratis en voor niets. Inclusief museum en foldertje.
Toch zonde. Want er valt geld te verdienen. En inkomsten betekenen kansen voor mensen uit de buurt, lijkt me.
Als je 8 uur gaat omrijden om iets te zien, reken dan maar dat het je geld waard is. 15 lira per persoon, 30 lira per persoon, we hadden het graag betaald.
In de ondergrondse stad bood zich een (volledig onofficiële) gids aan terwijl we al binnen stonden in een ondergrondse ruimte. 40 lira wilde hij voor zijn rondleiding. Voor daar is dat een nogal hoge prijs. We vonden het prima. Omdat we daar stonden, het was druk, en we realiseerden ons dat we geen idee hadden waar we naar keken.
In het Museum voor Anatolische beschaving en waar we gisteren waren, in Ankara, hadden ze een erg fijne museumwinkel met verfijnde cadeautjes en hebbedingetjes voor een goede prijs. En koffie, om mee te nemen. En niet alleen Turkse. We gingen naar huis met een prachtig, gebonden boek vol met foto’s van al die mooie dingen die we die week gezien hadden en cappucino’s-to-go. Er zaten continu mensen lekker een kopje thee of koffie te drinken.
Want dat is wat we fijn vinden, wij Westerse toeristen. Even kijken, even oeh-en en ah-en. En dan: Gemak. Relaxen. Shoppen. Drinken. Eten. Een ballonvaart 🙂
Ik vraag het me af, of ze niet veel meer kunnen verdienen bij dat soort locaties als ze dat soort dingen gaan organiseren. Toegang, een gift shop, een cafe, extra diensten als boekjes, audio guides en (speciale, exclusieve) rondleidingen, pakketaanbiedingen met andere locaties…
Zouden de kosten hoger zijn dan de opbrengsten? Of?
Het houdt nooit op
Helaas, helaas: zo’n proces blijft energie vergen. Je kunt niet stoppen met je campagnes, je onderhoudswerkzaamheden, het updaten van je informatie, het bijstellen van je verhaal, het inspelen op actualiteit, het vernieuwen van je materiaal.
Bij het museum in Ankara zijn ze een jaar lang dicht, althans, een groot gedeelte van de collectie is niet te bezichtigen. Renovatie. Heel jammer voor ons (alle mooie dingen uit vorkheuvel lagen in zo’n zaal die niet toegankelijk was). Maar slim. En uiteindelijk beter voor iedereen.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie