Ik luisterde vandaag een podcast. Een aflevering van mijn favoriete show: This American Life. En ik zat vanaf ongeveer de tweede minuut met een lach op mijn gezicht in de auto. Verrukt.
De aflevering heette: A show of delights. Verrukking is volgens mij het beste woord. Of misschien is dat een te zwaar woord voor delight? Ik weet niet hoe je het het beste kunt vertalen. Maar het gaat over het gevoel dat je krijgt als je onverwacht iets ziet dat zo leuk, mooi of bijzonder is dat het je verrukt. En, zegt een van de geinterviewden, het moet iets zijn dat je deelt of kunt delen met anderen.
Wat is verrukking? Wanneer is het echt een ‘delight’? Wat is het?
Voordat ik door had dat het over verrukking ging, zat ik zelf al verrukt te glimlachen bij het eerste verhaal. Het ging over een Nigeriaanse/Britse die naar de VS gaat na jaren de VS bestudeerd te hebben via de TV. En bij veel dingen die haar overkomen denkt: dit ken ik van TV!! Dit is AMERIKAANS! Moest ik zo om lachen. Zo voelde ik me ook soms, toen ik in de VS woonde. En net als haar verrukte me dat gevoel.
Bij een moment van verrukking moet ik meteen denken aan die keer dat ik een echte heuse groene kolibri voor mijn raam zag toen ik in de VS woonde. Het klopt wel, wat een van de mensen uit de podcast zegt: ik wilde het graag delen. Maar dat was lastig. Ten eerste omdat ik het wel had gezien en bijvoorbeeld mijn man niet. Dus ik kon het hem wel vertellen, maar hij zag het niet.
Ten tweede kwam de verrukking die ik voelde bij het zien van die kolibri uit een ver verleden. Als kind al las ik boeken over dieren en zag ik foto’s van kolibri’s. En vroeg ik me af hoe die er nou in het echt uit zouden zien. Dus mijn verrukking bij het zien van dat ongelofelijke beestje – dat echt zo snel was dat mijn hoofd pas verwerkte wat ik zag toen het al weer weg was gevlogen – was veel groter dan dat van andere mensen misschien zou zijn geweest.
Verrukking is uiteindelijk een heel persoonlijk iets. Wat mij verrukt, verrukt jou niet altijd en niet altijd op dezelfde manier. En omgekeerd.
In de aflevering zit iemand die een jaar lang een dagboek bij hield waarbij hij iedere dag opschreef wat hem ‘delight’ bracht die dag. Soms herinneringen, soms dingen, plekken, mensen … het kon alles zijn. Het was zijn persoonlijk dagboek van verrukking. Hij heeft er zelfs een boek van gemaakt waarin een aantal van zijn ‘delights’ zijn opgenomen.
Wel een goed idee, zo’n project voor een jaar. Leuker dan een dankbaarheidsdagboek, vind ik, om uit te vinden wat je nou echt verrukt.
Ik denk dat je het dan ook meer gaat meemaken.
En vooral: meer gaat delen. Kan de wereld alleen maar beter van worden …
Foto: James Wainscoat via Unsplash
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie