- Afteldag: 2/22
- Aantal woorden: 28.813
- Aantal pagina’s: 68
- Aantal hoofdstukken af: ongeveer 4 maar niet volledig
De romantiek en de twijfel
Ik had vandaag Anna-Maria aan de telefoon. Hoe gaat het? vroeg ze. Ik zei: ik schrijf mijn boek.
Ze zei dat ik er van moet genieten. Want ik maak iets dat goed is voor mij én voor de wereld.
Ze heeft gelijk.
En toch heeft het echt even geduurd voordat ik het zo zag en ook vaart ging maken. Voor ik zoals vandaag achter mijn computer ging zitten en op ging schieten met schrijven. Terwijl (blijkt) je pas echt gaat zien wat je moet doen als je begonnen bent. Je kunt je boek maar tot op zekere hoogte plannen en indelen en uitdenken.
Want pas als je gaat schrijven zie je opeens samenhang, missende puzzelstukjes en andere dingen die je te binnen schieten en die je her en daar kriskras gaat aan- en opvullen.
Opperste verwarring
Maar waarom duurde het zo lang voor ik echt begon?
‘Every writer worth his salt has writer’s block’, zegt Seth Godin. Hij bedoelt het ironisch. Want (zegt hij terecht): ‘Plummers don’t get plummer’s block.’
Ik heb geen writer’s block. Nooit gehad ook. Maar wat ik wel krijg is twijfel. Of wat volgens Godin gewoon verwarring is. Een een stukje zelfopgelegde censuur:
‘What we really are is confused. What we’re really saying is: I don’t have any ideas that are perfectly formed. I don’t have something that I’m sure is going to work. As we get better at our craft, as our reputation increases, it gets more and more diffucult to overcome this problem.”
Het probleem is:
’that as your reputation grows, you start censoring yourself. (…) We start maximizing in our heads the problem of doing it poorly. And minizing the ability to do it well.’
Dat herken ik. Want daarom heeft het zo lang geduurd voor ik met dit boek begon. Écht begon.
De romantiek van een boek schrijven
Een boek schrijven is romantisch. Ik heb altijd al schrijver willen worden. Het creatieve proces, het denken en tikken, het ordenen en verzinnen, het idee dat je gewoon mag schrijven wat je wilt … met een kopje koffie erbij … dat is toch gewoon romantisch?
Maar het is ook gewoon werk. Het is ook iets maken uit het niets. Het is ook werken aan de kans om groots en publiekelijk te falen. En hoe meer je geslaagd bent, hoe meer je kunt falen.
Maar daar moet je eigenlijk dus ook gewoon van genieten.
Aftelblog
Ik lever over 20 dagen het concept van mijn derde boek, getiteld ‘Super social’, in bij de uitgever. En ik tel af met blogs. Voor mezelf en voor het nageslacht. Hier vind je de rest:
- Dag 1/22: There’s no such thing as writer’s block
- Dag 2/22: Een boek schrijven is romantisch
- Dag 3/22: Sommige woorden tellen dubbel
- Dag 4/22: Schrijven vanuit de inhoudsopgave
- Dag 5/22: Waarom zou je een boek schrijven?
- Dag 6/22: (publicatiedatum: dag 7/22) Refocus
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
De oplossing is dus om het klein te houden in je hoofd. Als ik jou zo lees. Niks is perfect: je bent aan het spelen. Dan werkt het. Als je het doet om de lol in het proces.
Ja, je moet het gewoon klein máken. Hoe groter ik het het afgelopen jaar maakte, hoe lastiger ik het vond om te beginnen. Als je verwachtingen te hoog zijn werkt dat verlammend. Net als Seth zegt in die podcast (aanrader), dat je gewoon moet gaan falen en fouten gaan maken.